Camperreis door Europa – week 2

Onze camperreis door Europa is echt gestart! Het is de week van watervallen en de eerste wandelingen. Die van regen, waarbij we wegglijden in de modder, maar ook de week van zonneschijn. We trekken de bergen in, bouwen dammetjes en bungelen hoog boven de rivier. En we maken een ‘trip down memory lane’. Welkom in week 2!

Vrijdag – “Mam, ik zit nog niet vast hoor!”

We pakken ons boeltje weer in, zo voelt het echt. Henk doet de buitenkant, ik de binnenkant. En dan dus even niemand de kids… Als je niet goed oplet kun je dus na twee keer knipperen met je ogen weer opnieuw beginnen. De iPad is onze beste vriend dan. Al is Robyn daar nog wat te klein voor. En dan is daar entertainer Fynn. Probleem opgelost (meestal). Alles moet vast, stekkers eruit, knoppen omgezet van elektra naar accu, gas dicht, pootjes omhoog, ramen dicht.

En dan kunnen we rijden. “Mam, ik zit nog niet vast hoor.” Goed dat je het zegt Fynn! En dan zwaait er nog een bestekla open na de eerste bocht, of glijdt er toch nog een bord of iets anders van het aanrecht of de tafel. Maar na de eerste 100 meter zijn we dan echt vertrokken. Fynn vraagt dan standaard na een minuut of vijf: “hoe lang is het rijden?” Tja, 2,5 uur. Dat zegt hem natuurlijk niks. En dus worden alle tijdsaanduidingen vertaald naar ritjes naar oma Nijkerk. Een ritje van Utrecht naar Nijkerk duurt zo’n 30 minuten. Ja, dat is als ik rij, als Henk rijdt duurt het half uurtje iets korter. Maar dat weet Fynn niet, dus vandaag moeten we vijf keer naar Oma Nijkerk. En dat werkt prima. Hoe lang nog mama? Nog twee keer naar oma Nijkerk Fynn.

Als we de camping oprijden is het springkussen het eerste dat Fynn ziet. Ok, na het Ola bord met ijsjes dan. Voltreffer dus! Het is snikheet, het zwembad vol water. Dus Fynn vol goede moed z’n zwembroek aan en bandjes om. Dicht! Wel vol, maar dicht. Aah sneu. Als troost krijgt hij van de dame bij de receptie een strandbal (die later lek blijkt). Dat zien we veel, lege zwembaden. Jammer, want over het algemeen hebben we de zon aardig gevonden. Pech dit keer! Voor vandaag zullen we het moeten doen met het springkussen. Ondertussen stroomt de camping vol met gezinnen die soms pas om 9 uur ’s avonds hun kamp hier opslaan.

Overnachting: Camping De Pasquier, Dole

Zaterdag – een nacht vol “muziek”

We besluiten verder te gaan, hier is weinig te beleven en het weer wordt ook minder. De overige gezinnen zijn alweer weg (onze buren om 7 uur al) dus ook geen vriendjes voor Fynn. Eerst nog even springen en gaan. Onderweg komen we langs een groot meer: Lac de Vouglans. Perfecte picknickstops dit soort plekken. Even lekker stenen gooien. Robyn nog wat oefenen met lopen. Die wil niks anders meer dan stappen. Het is heerlijk weer, ook nog als we aankomen. Bij de camping is een soort van zwemwatertje, die is natuurlijk wel gewoon open. IJskoud, maar wel even lekker om te relaxen. Beetje schommelen, beetje voetballen. Prima middag zo!

Wat ook zo fijn is, zijn de campings met een babybadje. Je maakt Robyn niet gelukkiger dan in zo’n badje. Zelf een bikini aantrekken, want het blijft niet droog. En als Robyn in dat badje past, dan wil Fynn dat natuurlijk ook. Dus als ik Robyn heb afgedroogd en naar de camper terugbreng ligt Fynn met z’n benen over de rand te chillen in het babybadje. Lekker kinderen voor kinderen te zingen. Nooit te oud voor… 😉

En dan, rond een uur of acht, begint het. Een luid orkest van kikkers… Die zitten natuurlijk ook heerlijk in dat watertje. Niet normaal! Ik wist niet dat die beesten zoveel herrie konden maken. Dit belooft weer een feestelijke nacht te worden.

Overnachting: Camping Le Colombier, Culoz (2 nachten)

Zondag – Op watervallenjacht

We hebben gister zo’n toeristisch infoboekje meegenomen van de receptie en daar staan Fynn z’n twee favoriete onderdelen van de vakantie in: watervallen en plankenpaadjes. Dat gaat het worden dus vandaag. We toeren een half uurtje bij de camping vandaan en stoppen dan bij de waterval van Glandieu, pal aan de weg. Als we aankomen zijn we bijna de enigen, van 60 meter hoog stort het water zich hier naar beneden. Fynn staat te stuiteren. Zo leuk om te zien, hij is zo enthousiast. En terecht, watervallen vervelen wat ons betreft nooit. Als we wegrijden is het ineens erg druk op deze zonnige zondagmorgen.

We pakken ook nog even de waterval van Clairfontaine mee, maar deze is niet zo makkelijk te vinden als die andere. Langs wegafzettingen en door smalle straatjes vinden we eindelijk het beginpunt van de wandeling. Na een korte maar pittige hike bereiken we de mooie waterval, tijd voor een picknick. Dan begint de lucht dreigend te worden. Onweer in de verte. Het plankenpad moet dus wachten tot morgen. Fynn in tranen, maar hij snapt het wel. “Onweer is gevaarlijk he? Dan kan je dood gaan.”

Eenmaal terug bij de camping schijnt de zon en trakteren we onszelf op iets dat gister niet kon (bij gebrek aan contant geld): Pizza! Naast de camping staat een kraam met echte houtoven pizza’s. Fynn heeft duidelijk wat kilometers in de benen, want die stouwt zo 3/4 pizza naar binnen.

Maandag – Fynn’s favorite!

Eigenlijk willen we door, maar het is goed weer en Fynn heeft het plankenpad in zijn hoofd. Dat wordt dus de eerste stop voor vandaag. Als we aankomen is Robyn net in slaap gevallen. We besluiten haar te laten liggen, Henk zet lekker een kopje koffie voor zichzelf en zal Fynn en mij wel volgen als ze wakker is. Het is een boardwalk door moerasgebied, een rondje van een uur ofzo.

Onderweg overal stoppen voor visjes en kikkers. Libelles in iedere kleur en uitkijkposten. Fynn weer helemaal in zijn element. We leggen onderweg wat pijlen van takken neer, voor papa. Maar we zijn al weer bijna bij het beginpunt als we Henk zien aankomen met Robyn in de rugdrager. Robyn heeft een aardig blokje geslapen dus. Dat arme kind, iedere dag slaapt ze een slaapje in de rugdrager, de buggy of het autostoeltje. Fynn zijn nood is inmiddels hoog, dus wij wandelen terug naar de camper en smeren vast een broodje. Henk ‘rent’ zelf het rondje nog even en is in 40 minuten weer terug. Kijk, zo gaat dat dus als je geen kinderen bij je hebt. Dan kun je doorstappen.

Ook Fynn valt onderweg in slaap, hand in hand met Robyn. En dan zien we net voorbij Grenoble de sneeuwtoppen verschijnen. Sneeuw!

De terrassencamping ligt aan een groot meer, het Lac de Monteynard. Hier geen sneeuw gelukkig, wel in de verte, en donkere wolken. We hangen wat in de speeltuin en op het kleed voor de camper. En dan wordt het langzaam donkerder en komen de eerste druppen naar beneden. Regen. In Nederland bloedje heet, hier dus regen. Voor de verandering. Voor Fynn hebben we inmiddels een ijsjes-verdien-kaart in het leven geroepen. Drie dagen, opgedeeld in ochtend, middag, avond. Hij kan per dagdeel een plusje of een kruis verdienen. Na drie dagen maken we de balans op en is het wel of geen ijsje verdiend. Het gaat ineens veel beter met z’n dwarse buien, werkt als een trein. Maar dan moet er dus wel nu, in de stromende regen, een ijsje gehaald worden. Want tja, eerlijk verdiend. Ach!

Overnachting: Camping de la Plage, Treffort (2 nachten)

Dinsdag – Op grote hoogte…

Weerapps… we hebben er een haat-liefde verhouding mee. Je kunt er echt helemaal niks mee. We zouden één nachtje doen, want het weer was niet best. En het heeft ook flink geregend vannacht. Maar als we ’s morgens wakker worden schijnt de zon. Eigenlijk hartstikke lekker weer. Op pad dus!

Er is hier in de buurt een enorme hangbrug over de Ebron-rivier, een aftakking van het meer waar we met de camper staan. Een wandeling van zo’n drie kilometer heen en dus ook weer drie terug. Dat kan via een familiepad, of het sportieve pad. Wij kiezen de laatste natuurlijk. Dat moet te doen zijn met Fynn. Robyn lekker in de rugdrager, kan ze mooi nog een blokje slapen. En bepakt met wat lekkers, een broodje en wat te drinken gaan we op pad. Geef een kleuter de opdracht de gele paaltjes te volgen en je hebt er geen kind meer aan. Hij rent een soort van de drie kilometer naar de hangbrug. Heuvel op, heuvel af, langs het azuurblauwe meer.

En als ze daar dan ook nog met grote bulldozers en kiepwagens met de weg bezig zijn kan zijn dag helemaal niet meer stuk. Vergeet de hangbrug, dit is pas echt gaaf! De 180 meter lange en zo’n 80 meter hoge hangbrug is trouwens indrukwekkend. En best een beetje spannend, vooral als je er alleen overheen loopt en door de gaten in het stalen frame het wassende water onder je ziet stromen. Fynn moet even wennen maar daarna rent hij eroverheen alsof het een normale stoep is.

Woensdag – Memory lane

Anderhalf uur verder ligt het plaatsje Die. Ik kwam daar als kind, of eigenlijk tiener. Veertien, vijftien, zestien was ik. Mijn eerste vakantie alleen met vriendinnen ging daar ook heen. Met de trein naar Zuid Frankrijk. Jeugdsentiment. Dammetjes bouwen, kampvuurtjes aan de rivier, je tentje uit sluipen en denken dat je ouders dat echt nooit in de gaten hadden, vakantievriendjes, biertjes drinken in de plaatselijke kroeg en eindeloze potjes poolen. En nu ben ik hier gewoon terug, met mijn eigen gezin. Fynn die in dezelfde rivier nu dammetjes bouwt en precies wil weten waar mama dan wat ging drinken en hoe mijn vriendjes op vakantie toen heetten. Ik vind het stiekem best heel bijzonder.

Henk wil deze camping ook graag eens zien maar is er al snel helemaal klaar mee. Wat een K*T camping! Het heeft hier ook flink geregend de afgelopen dagen. Alles is zeiknat. We proberen vier plekken en rijden onszelf vier keer vast in de modder en het natte gras. De matten om ons er weer uit te krijgen moeten er aan te pas komen maar dat werkt ook niet op deze hellende plaatsen. Keer op keer glijden we weg. Fynn in tranen, die vindt het veel te eng allemaal. Heb je een beeld? Ik op mijn roze wolkje, Henk mega chagrijnig omdat er nergens een vlakke, droge plek te vinden is, Fynn in tranen. En Robyn? Die hoor je niet, die is lekker d’r zoveelste broek aan het vies maken in datzelfde natte gras en blaadjes aan het eten. Een uur verder, maar we staan. En nog redelijk recht ook!

We gebruiken vandaag voor de nodige boodschappen, Henk met Robyn het stadje in en ik met Fynn naar de rivier. Het speelriviertje dat het in juli en augustus is, is nu nog een snelstromende modderrivier. Gelukkig kunnen we op een rustigere plek wel een dammetje bouwen. En het breekt helemaal open. Alsof het zo moet zijn…

Overnachting: Camping municipal Le Justin, Die (4 nachten)

Donderdag – Vergezichten en smalle paadjes

Zon, eindelijk hebben we ‘m gevonden. Wat “vroeger” ook vaste prik was tijdens onze vakantie hier was een keer naar het kruis wandelen dat boven op de berg staat. En wat we toen gerust drie weken vooruit konden schuiven, moe bij het idee, doen we nu dus maar gewoon gelijk. Alleen nog even het pad naar boven vinden. We hebben al drie keer de weg op en neer gelopen als we ineens een steil pad omhoog spotten. Dat moet het zijn. Flink klimmen! En wat goed duidelijk wordt als we zo’n uurtje op pad zijn is dat het het begin van het seizoen is: takken over het pad, ontbreken van pijlen als je op een driesprong aankomt, steile stukken met afgebrokkelde stenen, dichtbegroeide struiken. We zien zelfs een klein slangetje het pad oversteken.

Als het pad wel heel dicht langs de afgrond gaat en het duidelijk nog niet heel stabiel is allemaal besluiten we om te keren. Dit wordt te spannend. Geen kruis, terug naar de camping. Fynn is ontzettend boos en verdrietig, die wil door, ook al zijn we pas halverwege en al drie kwartier aan het klauteren. Die vindt dit veel te leuk die smalle paadjes zo. Wanneer beginnen kinderen het te haten om met papa en mama te wandelen? Ik vond dat als kind echt een ramp, laat mij maar lekker op de camping, bij de tafeltennistafel. Fynn heeft dat duidelijk nog niet, die wordt hier heel blij van. Al met al zijn we toch bijna de hele middag op pad geweest.

Terwijl we bij de camper bijkomen ziet Henk een paar teken over z’n witte t-shirt lopen. Dat heb je van zo’n boswandeling. Goed checken dus vanavond. Inderdaad, onder de douche blijkt dat er ook eentje in Fynn z’n zij is genesteld. Met de pincet is ie er gelukkig zo uit. Moe maar voldaan sluiten we onze tweede week af. We besluiten wel nog twee nachtjes bij te boeken hier. Die klote camping is toch zo gek niet. 😉 Het weer is goed en de camping nog steeds erg relaxed. Henk is inmiddels ook overtuigd. Dat komt vast door die geweldige uitzichten op de bergen vanaf de camping. Morgen gaan we ze van dichtbij bekijken.

In week 3 beginnen de fietskriebels bij Henk en doemen de zwarte regenwolken weer op. En we hebben een ongenode gast in de camper, maar daarover volgende week meer… Zo houden we het lekker spannend. 😉