ready for take off – het begin van ons camperavontuur

We zijn vertrokken! Man, het had zo een aflevering van ‘Ik vertrek’ kunnen zijn. Waarbij de gasten ieder moment voor onze neus kunnen staan en wij nog druk zijn met de laatste dweil door ‘t huis halen en nog even snel de nieuwe tuinslanghaspel in elkaar moeten zetten. Om over het inpakken van de camper nog maar te zwijgen. We wilden donderdag weg, het werd vrijdagmiddag half vijf. Lees je mee in de eerste dagen van onze camperreis door Europa met kinderen?

Maandag tot donderdag – Inpakstress

We komen zondagavond terug van Sicilië, waar we op uitnodiging van m’n ouders tien dagen hebben rondgetoerd met de hele familie. Heerlijk, maar dus ook als een malle was draaien. Veel was. En als je denkt klaar te zijn dan plast Fynn in z’n broek terwijl je ‘m slapend uit de auto getild hebt en hij op schoot lekker aan ‘t wakker worden is. Of dus eigenlijk gewoon doorslaapt. En dan valt meneer ook nog even een gat in zijn hoofd op donderdag en kan je wederom een kleine was aanzetten. Gelukkig geen hechting nodig, dat had ook nog maar zo gekund.

En de was is niet het enige dat gedaan moet worden. Het huis moet netjes, want we hebben een huurder. We verkopen de box nog even gauw. Weg ermee, wat een onhandig groot ding is dat toch in je huis. De camper halen we op, althans, nadat Henk de lege accu weer aan de praat heeft. Dan moet ie nog worden ingeruimd met alles wat we de afgelopen weken verzameld hebben. En als ik dan mijn blinkende Ikea bestek in mijn net gepoetste la wil leggen blijkt deze vol water te staan. Shit! Lekkende kraan.

Waarschijnlijk kapot gevroren in de stalling afgelopen winter. En tja, proefkamperen hebben we nooit gedaan dus daar komen we dan nu achter. Dus we moeten echt nog even langs de camperboer. Maar morgen is het Hemelvaart. Gaat dat nog lukken? Voel je het stressniveau stijgen? Gelukkig is er een monteur die er diezelfde dag nog een nieuwe kraan op wil zetten. Hij checkt meteen de andere kranen en de waterpomp. Alles in orde. Ik hoop zo dat dit het enige is…

Vrijdag – Eindelijk, klaar voor vertrek

Nou nou, deadline gehaald. We rijden om, jawel, half 5 ’s middags de straat uit. Onze eerste echte rit met z’n vieren. Bestemming onbekend! We willen niet te ver deze eerste dag, de kids vinden het al spannend genoeg. Fynn moet huilen als we iedereen uitzwaaien, hij gaat ze zo missen. Maar het is nu echt begonnen. We pakken de ACSI app er eens bij, wat hebben we zoal in de aanbieding? Het wordt…

Werkhoven. De verwachte reistijd aldus de navigatie: 16 minuten. Onderweg even bellen of er plek is, het is natuurlijk nog gewoon meivakantie. Hemelvaartweekend. We zijn niet de enige die op pad zijn. Op het B veld zijn we welkom, het A veldje is vol. Vol met senioren. En het B-veld blijkt geen veld maar een ordinaire parkeerplaats, naast het huis van de eigenaar en de muziekschool.

We toveren een soepie uit de voorraadkast, openen de koeltas met kadootjes van opa en oma en proosten op de eerste nacht. Misschien iets te hard geproost. Wat een nacht. Zo wennen. Aan alle geluiden, je hoort alles: Fynn met een nachtmerrie, vogels die voor dag en dauw fluiten, tractoren die om vijf uur ’s morgen naar het land gaan, Robyn die nog iedere nacht komt voor een fles en met luid alarm ons dat laat weten, een mega hard matras. Ok, dat laatste hoor je niet, maar is wel drama voor je nachtrust. En dan dus iedere keer van dat wiebelige trapje (wij slapen boven de cabine) naar beneden. Waar zijn we aan begonnen?

De volgende ochtend staat de koffie klaar, verzorgd door onze gastvrouw. Kijk, we krijgen weer moed. Op naar de volgende bestemming!

Overnachting: Camperplaats Aan het dorp. Werkhoven.

Zaterdag – Muggenterreur

We navigeren onszelf via de Ikea (die topper voor op het matras is z’n geld nu al waard) en recreatieterrein Aquabest (voor een skinny dip van Fynn en een picknick) naar weer zo’n mooi gehucht: Kelpen-Oler. Een camping dit keer en dat blijkt een goede keus. Het stikt er van de kids zo in het laatste weekend van de vakantie. Fynn heeft al gauw een vriendinnetje en vermaakt zich prima. We halen lekker friet bij de Limburgse frietker op de camping en kunnen zelfs nog lekker buiten zitten als de kids om 21:15 uur eindelijk naar bed zijn.

En dan begint de nacht, een nacht vol muggenterreur. Niet normaal! We meppen er wel vijftien dood. Net als je dan weer slaapt begint het gezoem weer of schijnt Henk met een zoeklicht over het plafond. Fynn en Robyn horen we niet, het was best een ok nacht geweest als die muggen er niet geweest waren.

Overnachting: Camping Geelenhoof, Kelpen-Oler

Zondag – Laarzen aan en gaan!

We voelen ons heel even de slechtste ouders die er zijn. Wel bij ons de muggen doodgemept, maar er niet aan gedacht om ook even bij de kids te kijken. We hoorden ze tenslotte niet… Robyn d’r gezicht lijkt er eentje met waterpokken. Ze heeft wel twintig hele kleine muggenbeetjes op d’r wang en voorhoofd. Oops… Fynn hebben ze gespaard. Ze lijkt er gelukkig geen last van te hebben. En wij hebben weer wat geleerd.

Regen! Tijd om te gaan. De grens over, naar Luxemburg. Per toeval belanden we op de camping van een ‘Ik vertrek’ stel. Dit moet in de zomer heerlijk zijn, beetje dammetjes bouwen in de Sûre, visjes vangen met een schepnet. Nu is het hier vooral koud en nat. Fynn heeft bij de receptie echter wel een schepnetje gespot en is druk met een emmer en kikkervisjes. Laarzen aan en gaan. Kinderen lijken toch minder last te hebben van regen of kou. Alhoewel, Fynn heeft wel eens gezelligere momenten gehad.

Wij gingen de grens over vandaag, maar Fynn heeft er al meerdere opgezocht deze dagen. En dan is 10 m² met een opstandige kleuter en een baby die wil leren lopen met alle frustratie die daarbij komt kijken best een beetje krap. We vragen ons wederom af waar we aan begonnen zijn. En we houden dan maar vast aan dat we allemaal onze draai nog moeten vinden. Of zoiets…

Overnachting: Camping Du Nord, Goebelsmuhle

Maandag – Vive la France

Het weer wordt hier niet beter, ons humeur ook niet. We willen zon, waar ben je? Zonnige berichten uit Nederland, maar ja, terug willen we bij nader inzien toch echt niet. 😉 En dus pakken we ook nu ons beestje in en gaan. We peinzen nog over een naam voor onze camper, want het schijnt dat je die een naam moet geven. Iets van ‘hij hoort erbij en is part of the family’ ofzo. Suggesties zijn welkom!

Ondanks het feit dat we tot nu toe iedere dag gereden hebben en we wel toe zijn aan even iets langer op dezelfde plek besluiten we toch te gaan, want met regen heb je hier gewoon niks. We gaan weer de grens over, op naar Vive la France. We stranden in de buurt van Nancy, in Villey-le-Sec om precies te zijn. De camping ligt pal aan de Moezel. Wij maar denken dat die rivier Duits was. En dus een camping vol senioren en fietsen. Daar passen wij prima tussen.

Fynn verstoort lekker de rust door samen met papa op een skelter over de camping te crossen. Voor de kids is er verder een speeltuintje en voor ons gemak een broodjesservice. Prima, alleen nog geen zon. Sterker nog, de regen komt die nacht met bakken uit de lucht. Diezelfde nacht gaat volgens Henk wel al beter, alleen ik merk het nog niet echt. Dat kan ook aan de overvliegende straaljagers gelegen hebben…

Overnachting: Camping Villey-le-sec (2 nachten)

Dinsdag – trappers op

Tijd voor actie. We staan hier twee nachten dus we trekken er vandaag lekker met de fiets op uit. Zo hoort dat op deze camping. 😉 We hebben ze immers niet voor niets meegenomen. We hebben hier lang over getwijfeld maar toch maar wel gedaan. Vraag Henk niet hoelang hij (met hulp van ervaringsdeskundige opa) om half 10 ’s avonds nog bezig is geweest om ze op de camper te krijgen. Dat leek zo makkelijk, een fietsendrager. Maar ze zijn mee. We zijn gek op fietsen, en belangrijker, de kids ook. En het is vast handig voor een kleine boodschap in de buurt.

Om 10 uur besluiten we naar Toul te fietsen, een leuke stad zo’n 10 km verderop. De zon schijnt dus onze dag kan niet stuk. Het fietsplan moet alleen nog wel even voorbereid worden. Om een uur of twaalf stappen we uiteindelijk op de fiets, kinderen in de kinderzitjes. Mijn nieuwe fietstassen (jaja, ik moest eraan geloven) vol proviand, luiers etc. etc. Heuvel op en af trappen we naar Toul, een leuk vestingstadje met een mooie kathedraal.

De plaatselijk VVV is dicht (lunchpauze) dus we trappen wat doelloos door de stad. We pakken een terrasje (geen goed idee) en relaxen wat in het park naast de kathedraal (wel een goed idee). Op de terugweg, na een boodschappenstop bij de Aldi, is het de kids teveel. Beide vallen ze in slaap op de fiets. Henk kan niet meer normaal fietsen met Robyn d’r hoofd in z’n rechterhand. Kindermishandeling noemt hij het. 😉 Ondanks dit was het toch wel een lekker dagje. Morgen door want er komt weer regen aan.

Woensdag – Colmar it is!

Waar gaan we heen, waar schijnt de zon? Op de camping in Kelpen-Oler kregen we van andere kampeerders het stadje Colmar als tip. Laten we daar eens gaan kijken, ondanks het feit dat het weer daar ook wisselvallig is. We gokken het erop, verder is het ook niet veel soeps. De inzet is een camperplaats dit keer, bij de jachthaven. Een tactische plek als het even kan, met wat meer ruimte om ons heen. Zo hutje mutje voelt toch wat ongemakkelijk als je op het park de enige camperaars met kids bent, aanwezige kids. 🙂

Ook hier een klein speeltuintje, WIFI en op een kwartiertje lopen van het centrum. Het centrum, daar draait het hier allemaal om. Vakwerkhuizen en grachten, het is net klein Venetië, inclusief de gondels. We worden hier stiekem wel blij van. Toeristisch, niet te (dat zal in het hoogseizoen wel anders zijn…), volle terrassen, ooievaar op het dak van de kerk, souvenirwinkeltjes, ijsjes.

We besluiten hier ook wat te eten ’s avonds. Doe eens gek, we hebben ineens wel weer heel veel moed gekregen. Niks geks hoor. Flammkuchen, ofwel een tarte flambee, de lokale specialiteit. Pizza, zeggen we tegen Fynn. Zijn kindermenu is echter de meest royaal belegde flammkuchen van alledrie, met een berg spekjes als bonus (“die moeten er af mama, die lust ik niet. Opa wel.” Waar is opa als je ‘m nodig hebt?) en net zo groot als die van ons. Maar tja, er zit een ijsje bij en daar heeft meneer z’n zinnen op gezet. Dat eeuwige gezeur om een ijsje, hebben meer kids dat?

Overnachting: jachthaven van Colmar (2 nachten)

Donderdag – went het al?

De nachten zijn nog niet echt relaxed maar het begint wel soort van te wennen. Ik op m’n topper, we hebben een dekbed voor Robyn gekocht, want d’r slaapzakje is toch wat fris en soms vindt er midden in de nacht alsnog een beddenswitch plaats en lig ik ’s morgen ineens naast Robyn. Geeft niet, als ’t maar beter wordt. We blijven lekker nog een dagje op deze plek. We moeten even een wasje doen en het is een leuk stadje dus waarom niet.

Fynn kan wel wat quality time gebruiken dus we duiken met z’n twee het speelgoedmuseum in. Fynn vindt het fantastisch, er is een modeltrein en een legostad(je). In het echt hoef je er niet naar toe, want het stelt geen reet voor. Wel zijn we weer even van de straat. We struinen nog wat rond, drinken een appelsapje en een veel te dure cappuccino (3,70 euro) en dan gaan we maar eens kijken hoe Henk en Robyn het huishouden runnen “thuis”.

Morgen trekken we verder zuidwaarts, eens kijken waar ons campertje ons dan weer brengt. Vive la France!