Zou je dat nou wel doen? Op wereldreis met kind…

Wij zijn super enthousiast. En natuurlijk willen we dat iedereen om ons heen net zo enthousiast is over onze wereldreis met kind: opa’s en oma’s, andere familieleden, vrienden, collega’s en misschien zelfs de buren. En een groot deel is dat zeker hoor, maar we hebben ook wel kritische vragen gekregen over onze plannen. Het deed me denken aan die keer dat we vreselijk verliefd waren op dat jaren ’30 huisje met glas-in-lood-raampjes. Zou je dat nou wel doen? En ouders die je dan weer even met beide benen op de grond zetten.

Geen schuur? Waar laten jullie dan straks al die fietsen? Twee slaapkamers? En als er straks dan een tweede komt, delen ze dan hun kamer? Niet: stel dat jullie een tweede kindje willen/ kunnen krijgen, nee, de vraag is wanneer… Ook geen zolder? En je tuin- en kampeerspullen dan, die moet je toch ergens kwijt? Soms hebben ouders dan gelijk, zoals bij het jaren ’30 huisje, waar je dan toch met pijn in je hart ‘nee’ tegen zegt. Nu niet. We negeren alle ‘maren’ en gaan op wereldreis met onze peuter.

Wat we zo al voor vragen kregen over onze wereldreis?

• Ben je niet bang dat Fynn vervreemd van z’n omgeving, van vriendjes en familie als hij hen zolang niet ziet? Jullie halen ‘m wel uit z’n vertrouwde omgeving.

19 was ik. De eerste keer dat ik langer naar het buitenland ging. Ik ging een zomer lang op Kos werken, één van de Griekse eilanden. Braaf kocht ik iedere week een telefoonkaart, zocht een telefooncel en belde even naar huis. M’n moeder stuurde belangrijke post naar het restaurantje tegenover ons appartement, als we dan van het strand kwamen stond de eigenaar al op me te wachten. “Nicky (ja, Nynke hoef je daar echt niet te verwachten), your mother send a letter. Again”. Nu, 2015, hebben we mail, Skype, Whatsapp, FaceTime… Allemaal om met het thuisfront in contact te blijven. En dus leren we de opa’s en oma’s hoe dat werkt en houden we geregeld contact wanneer we op reis zijn.

Natuurlijk is het niet hetzelfde als dat je elkaar even een knuffel kunt geven, maar je hoeft ook niet van elkaar te vervreemden. Kinderen passen zich vaak makkelijker aan dan volwassenen en dus zal het, wanneer we weer terug zijn, heel snel weer normaal zijn.

• Wat heeft Fynn nou aan zo’n lange reis? Hij kan zich er straks niks van herinneren.

Wij geloven dat het voor Fynn het belangrijkst is dat papa en mama in de buurt zijn, dan vindt hij het al snel prima allemaal. 24 uur per dag met papa en mama… Wat wil een kind van twee-en-een-halfjaar nou nog meer? Echt quality time met ons gezinnetje. En dan denk ik inderdaad dat het niet uitmaakt of we op Ameland, in Frankrijk of op Bali zijn. Wat wel uitmaakt is dat papa en mama heel blij worden van reizen, andere landen ontdekken en bijzondere mensen ontmoeten. En van een blije papa en mama profiteert Fynn ook.

Kinderen herinneren zich overigens wel degelijk dingen van de reis, maar dat zijn vaak niet dezelfde dingen als volwassenen. Fynn heeft het bijvoorbeeld nu nog over ‘pizza eten’ en zegt soms ineens ‘ciao’ als we weggaan uit de speeltuin. Als je oudere kinderen vraagt wat ze het leukst aan de vakantie vonden zeggen noemen ze dingen als ijsje of die gave glijbaan in het zwembad. Enne, we hebben altijd de foto’s en filmpjes nog voor wanneer we weer thuis zijn. Fynn kijkt maar wat graag naar zichzelf op die filmpjes.

• Is dat niet hartstikke duur, op wereldreis met kind?

Zeker! Daar kan ik heel kort over zijn. Reizen is een dure hobby. En zeker nu we met Fynn reizen zijn we toch wat kieskeuriger wat accommodaties en vervoer betreft. Het is voor hem bijvoorbeeld leuk als er een zwembad is en daar betaal je voor. Het is goed daarin een balans te zoeken. Wissel comfort af met meer basic plekken. Daarom kiezen wij ook bewust voor 3 maanden Azië (de budget bestemmingen) en daarna drie maanden meer Westerse en dus duurdere bestemmingen.

Maar ook voor de Westerse bestemmingen bepalen we heel zorgvuldig de wijze van vervoer en accommodaties. Zo is een camperreis in juli/augustus in Canada onbetaalbaar dus kiezen we daar waarschijnlijk voor de veel goedkopere huurauto en en slapen we daar in houten cabins, chalets en blokhutten met keukentje. Deze cabins zijn vaak van alle gemakken voorzien en hier kunnen we in ieder geval zelf een lekkere maaltijd koken. En zoals ik eerder al blogte, het begint met sparen. Wanneer een wereldreis met kind echt is wat jullie willen, spaar dan met discipline en laat er andere dingen voor. En vergeet niet: trouwen of een verbouwing kost ook geld… dat doen wij dus niet. De een heeft het iets sneller bij elkaar dan de ander. Ik heb in ieder geval alvast wat handige spaartips voor je.

• Wat als er iets gebeurt? Is het niet hartstikke gevaarlijk?

Er is zoveel ellende in de wereld. Aanslagen, oorlogen, een bom in het vliegtuig. Waar beginnen jullie aan? Ja, dat kan ons ook overkomen maar tegenwoordig is de kans in Europa misschien nog wel groter dan daarbuiten. Vaak is het een geval van: ‘verkeerde moment op de verkeerde plek’. Wij geloven dat je je hier niet tegen kunt beschermen. En zeker niet door thuis te blijven. Natuurlijk, we gaan het onbekende tegemoet. Je weet niet wat je kunt verwachten en ook niet hoe alle voor ons vertrouwde zaken in het buitenland geregeld zijn.

Uiteraard hoop je niet in een ziekenhuis terecht te komen, maar wat noodnummers opschrijven voor het geval dat kan geen kwaad. En je zult je verbazen over de medische voorzieningen in sommige landen. Uiteraard hebben we de noodzakelijke verzekeringen en reisprikken geregeld. We nemen verder altijd zelf een uitgebreide EHBO-kit mee. En misschien wel het belangrijkste. Wij hebben eerder ervaren hoe behulpzaam de lokale bevolking is als er problemen zijn. Een geruststellende gedachte. Wat criminaliteit betreft ben ik van mening dat je je gezonde verstand moet gebruiken. Ga niet onnodig ‘s avonds laat nog de straat op en informeer bij je accommodatie wat wel en niet kan. Laat dure sieraden thuis en waardevolle spullen niet in je huurauto liggen. Om even te relativeren, je zou het reisadvies voor Amsterdam eens moeten lezen… Dan durf je ook bijna niet meer naar Amsterdam.

• Wat een gedoe. Is dat niet zwaar, op wereldreis met kind?

Niet anders dan een twee of drie weken durende vakantie denk ik… Misschien wel makkelijker, want de wereld wordt je thuis. Je komt op een gegeven moment in een bepaald ritme op reis, een ritme wat met een “gewone” vakantie nog wel eens ontbreekt. En respect voor de gezinnen die ieder jaar met een volgepakte auto naar Zuid Frankrijk rijden hoor, dat is ook nogal een onderneming. Op wereldreis met kind is uiteraard wel totaal anders dan reizen met z’n tweeën. Het vergt “iets” meer voorbereiding en planning, je past je tempo aan en zorgt dat je op tijd weer ergens kunt eten, maar iedereen kan het, dat weet ik zeker. Het begint met loslaten. Accepteer dat de komende maanden.

Heb je zelf zorgen of vragen, laat ze me weten. We zullen ze zeker beantwoorden!