Do or don’t? Verlengen van visum in Indonesië

Lange wachtrijen, gebrekkig Engelssprekende ambtenaren, niet weten waar je aan toe bent, eindeloos wachten, de Aziatische bureaucratie en ga zo maar door… En dat met een puberende peuter! We waren op het ergste voorbereid om ons visum voor Indonesië ter plekke te verlengen naar 60 dagen. Maar achteraf viel het allemaal reuze mee.

Natuurlijk hadden we het ook gewoon vooraf in Nederland kunnen regelen. Maar door een combinatie van onze gebruikelijke laksheid (‘ t komt wel) en het vooruitzicht om twee ritjes Den Haag (met de gebruikelijke problemen om De Haagse diplomatenbuurt in te komen en de parkeerellende) namen we de gok. We regelen het wel in Indonesië, daar hebben we alle tijd. Achteraf een goede keuze!

Voorbereiding:

Met de informatie vooraf van internet (dit vonden wij de fijnste site) kom je een heel eind, maar je komt toch altijd weer voor verrassingen te staan. Wij ook… Dat kan ook niet anders want de procedure is per immigratiekantoor anders. Je kunt je dus nooit 100% voorbereiden. Hieronder onze (positieve) ervaring met het immigratiekantoor in Singaraja (Lovina). Let wel, wij waren in het laagseizoen dus dat kan heel veel schelen.

Wij hebben op de luchthaven een 30 dagen tourist visa on arrival gekocht (35 US Dollar), omdat alleen deze later te verlengen is naar 60 dagen. Een gratis toeristenvisum voor 30 dagen, die er sinds enkele jaren is voor veel Europeanen, is dat niet. Krom? Ja maar zo gaat dat hier. Kies je toch voor een gratis toeristenvisum voor 30 dagen, dan is de enige optie om langer te blijven een vlucht boeken het land uit en daarna weer terug naar Indonesië vliegen. Singapore is dan vaak de goedkoopste optie maar altijd nog (veel) duurder dan een betaald visa on arrival.

Dag 1: formuliertjes

Op 29 maart 2016 zijn wij Indonesië ingekomen en bij het kopen van ons visum op de luchthaven werd gezegd dat verlengen naar 60 dagen vanaf zeven dagen voor het vervallen van de 30 dagen kan, vanaf 21 april dus. Wij zijn al op 19 april vanuit Lovina naar het immigratiekantoor in Singaraja gegaan (Kantor Imigrasi Kelas II Singaraja). Gewoon met de goedkope bemo (public transport). Ook wel de blauwe bus genoemd. Kosten: 10.000 IDR pp, duur 20 minuten. Voor Fynn hoeven we niet te betalen. Fynn moet mee, iedereen voor wie je het visum wil verlengen moet aanwezig zijn. Het kantor imigrasi ligt precies aan de doorgaande weg, niet te missen. Wij waren dus eerder dan de laatste zeven dagen, maar dat bleek geen enkel probleem. We hebben de verlenging overigens helemaal zelf geregeld, niet via een tussenpersoon ofzo.

Stop in je tas:

– paspoort
– kopie paspoort (2x voor de zekerheid). Voor kinderen moet er ook een kopie van het paspoort van de ouders in het dossier dus dan heb je altijd twee kopieën nodig!
– kopie vliegticket het land uit (2x voor de zekerheid)
– kopie bladzijde uit paspoort waar visum Indonesië in staat (2x voor de zekerheid)
– 2 ZWARTE pennen

En dan…

Goed voorbereid kwamen we dus aan bij het kantoor, maar buiten stond ons al de eerste verrassing te wachten. We mochten het immigratiekantoor niet binnen met slippers, korte broek en blote schouders. Ooppsss… Dat hadden we niet gelezen op internet. Wat nu? Terug? Nee joh! Bij een lokale familie in de straat lenen we een sarong en andere bedekkende kleding en zo komen we binnen, nog steeds op slippers overigens.

Wij konden na het trekken van een nummertje direct bij de foreigner balie terecht. Niks geen wachtrij. Hier kregen we het aanvraagformulier voor verlenging om in te vullen, verplicht met ZWARTE pen staat ergens bovenop het formulier. Dat is de volgende instinker. Op de tafeltjes waar je het formulier kunt invullen staan alleen blauwe pennen! Bizar! Goed opletten dus.

Er wordt op het formulier ook gevraagd om een sponsor. Dit is echter niet nodig voor een 60 dagen visum, maar staat dus wel op het formulier en dus vul je het in. Wij hadden een kaartje van ons guesthouse in Yogyakarta en gebruikten die contactgegevens. Geen probleem.
Het volledig ingevulde formulier inclusief bovenstaande benodigde papieren stop je per persoon in een ouderwetse stofmap en die leverden wij direct weer bij dezelfde balie in. Dan mag je weer gaan zitten en begint het wachten…

Alle papieren worden gecheckt op volledigheid en als alles compleet is roepen ze je naam en krijg je een formulier voor verplichte afspraak nummer 2. Wij zijn uiteindelijk denk ik zo’n anderhalf uur binnen geweest en net voor 12 uur kregen wij onze bevestiging dat alles akkoord is. Gelukkig maar want tussen 12 en 1 is het lunchpauze. En daar wijkt niets voor…

Dag 2: betalen en foto’s maken

Afspraak nummer twee is in ons geval twee werkdagen later. Ook dan moet ieder gezinslid aanwezig zijn. Met het formulier melden we ons allemaal twee dagen later om 09.00 uur om te betalen, foto’s te laten maken en voor een vingerafdruk. We trekken een nummertje voor de kassa en kunnen gelijk terecht. Cash betalen graag, in lokale valuta. Geen creditcard of andere passen. Na het betalen van IDR 355.000 p.p. (ongeacht leeftijd) mogen we wachten op het moment dat onze naam opnieuw wordt omgeroepen. Dan lopen we naar een andere desk voor de pasfoto en vingerafdrukken (alle 10 de vingers). Ook is een digitale handtekening vereist maar het is bijna onmogelijk om enige gelijkenis met je handtekening in je paspoort te krijgen. Met wat gum en plakwerk in een soort ‘paint’-programma lukt het uiteindelijk enigszins. Ik kreeg nog een paar korte vragen waarom ik wilde verlengen. Als alles in de computer staat krijgen we de datum en het tijdstip door wanneer we onze paspoorten kunnen ophalen. Voor ons opnieuw twee werkdagen later. En we krijgen een soort afhaalbewijs mee. Maar voor vandaag zijn we klaar. Ik denk dat we al met al een uurtje binnen zijn geweest.

Dag 3: Afhalen paspoort met visum

Voor afspraak nummer 3, het afhalen van de paspoorten, is niet het hele gezin nodig. Dat hadden we natuurlijk wel even nagevraagd voor de zekerheid. Ik ben alleen gegaan en heb alle drie de paspoorten meegekregen. Ook dit keer ging alles zeer voorspoedig. Nummertje trekken, direct aan de beurt. Afhaalbewijs en betalingsbewijs inleveren. En dan weer wachten tot mijn naam wordt geroepen. Een minuut of 10 later ontvang ik de paspoorten terug, met extra stempel voor ons verlengd visum. De 30 dagen zijn automatisch achter de al geldige periode van je visum geplakt in je paspoort. Ik moet uiteraard tekenen voor ontvangst. Een half uur ben ik in totaal binnen geweest.

Kortom, ondanks alle horrorverhalen op internet viel het ons dus allemaal reuze mee. Binnen vijf werkdagen en voor zo’n 825.000 IDR (55 euro) p.p. kun je alles zelf regelen en kan je 60 dagen genieten van Indonesië. Daar heb je echt geen mannetje voor nodig. Als je je maar goed voorbereidt en van het ergste uitgaat. En kies een minder druk immigratiekantoor, buiten de toeristische centra!

De laatste tips: ga op maandag voor afspraak één, dan zijn de paspoorten op vrijdag klaar en dan gaat er geen weekend overheen. Neem een boek mee voor jezelf en wat speelgoed (of de IPad) voor je kind om de (wacht)tijd te doden.

Om de vijf werkdagen te overbruggen is er genoeg te doen in deze omgeving. Wij hebben naast Lovina een paar dagen in het bergdorpje Munduk doorgebracht (watervallen, rijstvelden) en zijn alvast doorgereisd naar de kuststad Singaraja zodat we van daaruit snel onze paspoorten konden ophalen. Vanuit Singaraja kun je makkelijk richting het oosten (Agung vulkaan, Gili’s) maar ook prima richting het zuiden (omgeving Ubud). Wat we in Indonesië allemaal deden kun je lezen in onze reisverslagen.

---

Geen tijd of zin om zelf alles uit te zoeken? Je kunt je visum ook laten regelen door bijvoorbeeld de visumcentrale.