Reisverslag Indonesië – wereldreis week #5

Ja ja, we hebben Sri Lanka gedag gezegd en zijn weer in een totaal andere wereld aangekomen: Indonesië. Het is best gek om niet naar huis te gaan, waar we dan nog weken kunnen teren op al die mooie herinneringen. We gaan door, op naar het maken van nieuwe herinneringen! Ons nieuwe reisverslag: Java met kinderen.

Het is de week waarin het weer overigens wel erg Hollands is; regen regen regen. We waren bijna vergeten hoe dat was, even snel door de buien door je ding doen. Koud werd het niet, maar leuk is anders. En de week van wederom een schitterende treinreis, dwars door rijstvelden.

Maandag – Laatste dag Sri Lanka

Onze laatste dag, vannacht staat er voor dag en dauw een taxi klaar die ons naar de luchthaven brengt. We doen dan ook weinig meer vandaag. Lekker zwembaddagje en uiteraard eten we op het strand. Koffers pakken, geordend dit keer. We moeten ineens weer nadenken over vloeistoffen en ons vertrouwde zakmesje mag natuurlijk ook niet in de handbagage. Daar gaan we. Sri Lanka wat was je mooi!

Dinsdag – cultuurshock

Bij de incheckbalie het bericht: “madam, your family has been upgraded to businessclass”. Nou ons hoor je niet klagen. Sapje, hapje, krantje… We lezen het Sri Lankaanse nieuws: ‘Blinde olifant verwoest winkels’. Het goede nieuws: hij is gevangen en naar een park gebracht zodat iedereen nog lang en gelukkig leeft. En: ‘Dead peacock mystery solved’. Kijk, dat is nog eens nieuws. Op de luchthaven is het zoeken. Hier staat niemand meer met een bordje met onze naam. We moeten het zelf doen.

Blue Bird taxi moeten we hebben, die zijn betrouwbaar. We moeten naar Puncak, dat is best een eind aldus de planner. Kan allemaal niet met de meter, want meneer de Blue bird taxi is buiten zijn werkgebied. Er moet ook een toeslag op het afgesproken bedrag want stel dat er controle van de politie komt, dan kunnen ze een boete krijgen. Afijn, je voelt ‘m aankomen. We betalen veeeeel te veel voor deze rit. Het is ook haast niet te doen met al die nullen. Eén euro is ongeveer 15.000 Rupiah. Nou ja, beter opletten de volgende keer. De regen komt met bakken uit de lucht en ook ons boetiek hotelletje is niet helemaal wat we ervan verwacht hadden…

We slapen bij dr. Robby Ko. Een mannetje van in de tachtig (schat ik, excuse me if I’m wrong). Veertig jaar geleden is hij een guesthouse begonnen. Een onwijs schattig plekje met overal zitjes, veel groen, trappetjes en een zwembad. Aan de kamers is ook al veertig jaar niks veranderd. Het heeft wel wat, al had het allemaal wat schoner gekund. Het interieur is inclusief bruine tegeltjes en de geur van mottenballen komt je vanaf iedere plank in de kast tegemoet.

Woensdag – tour de Puncak

Goedemorgen.. Het was vanmorgen vroeg. Dat Indonesië het grootste moslimland ter wereld is hadden we inmiddels gelezen, maar ik had me nog niet gerealiseerd wat dat voor je nachtrust betekent. Vijf keer bidden, beginnen met zonsopkomst. Dus om een uur of vijf schalt er uit alle windrichtingen de roep van de moskee. Niet op elkaar afgestemd, maar dwars door elkaar heen. Oordoppen bij de hand dus.

Meneer Ko moet vandaag wat plantjes halen en nodigt ons uit mee te gaan, hij spreekt nog wat Nederlands en wil ons graag de omgeving laten zien. We houden wel van zo’n spontane rondleiding en dus stappen we in. We gaan de bergen in, over de Puncak pass, langs de theevelden, paragliders spotten en hij trakteert ons op het lokale drankje Bandrek. Een mix van gember, kaneel, suiker en melk. Poffertjes krijgen we mee voor vanmiddag. Denk je dat je klaar bent, maar nee. We maken een rondrit over een villapark waar ieder met geld te veel de meest fantasierijke villa’s hebben neergezet. Meneer Ko geniet zienderogen het meest en praat aan een stuk door. Fynn valt op de achterbank in slaap, nog voordat we lunchen. Gelukkig moet dokter Ko ‘s middags zelf nog werken in zijn praktijk, we zijn kapot. 🙂

Donderdag – Snoepreisje naar Bandung

Twee nachtjes is genoeg bij meneer Ko. Maar het moet gezegd, de service verdient een tien! Het geluk wil dat dr. Ko vandaag toevallig (zou het toevallig zijn?) naar Bandung gaat, we krijgen een lift. Kunnen we de oplichting vanuit het vliegveld een beetje goed maken. En dr. Ko maakt er een snoepreisje van, zegt hij zelf. Als een ware opa worden we onderweg volgestopt met van alles en nog wat. Het een lekkerder dan het ander: Pisang Goreng (gebakken banaan), gekonfijt fruit, deegballetjes met pindakaas erin… Tot we uiteindelijk in Bandung aankomen. Dr. Ko staat erop dat we eerst naar het station rijden voor ons treinkaartje, dat is belangrijk zegt hij. Die is dus in ieder geval in de pocket.

Helaas ook hier regen, maar we regelen een leuke upgrade in ons hotel (werken in de reiswereld heeft zo z’n voordelen) en verkennen de shoppingmall aan de overkant van de straat. Helemaal hip, alle winkelketens zijn vertegenwoordigd. Evenals iedere keuken. Pizza dus vanavond!

Vrijdag – wat doe je als het regent? 

Niks aan zo. Regen tijdens je reis is zo bepalend voor het beeld van een stad. We vinden Bandung eigenlijk niet zo heel bijzonder. In de shoppingmall waar we gister gegeten hebben zit ook een speelparadijs. Een dagje voor Fynn zeggen we, dat heeft ie wel verdiend. En daar zitten we dan de hele middag. Fynn vindt het heerlijk en rent alle kanten op. Wij verbazen ons over de ballenbak. Die is gesloten, onderhoud. Op de grond zitten twee jongens. Emmertje met sop ernaast. Doekje in de hand. Eén voor één worden de ballen van de ballenbak schoon gepoetst. Er lijkt een systeem in te zitten, maar wat een werk.

Zaterdag – Huishouddagje

In de omgeving van Bandung liggen een aantal schitterende vulkanen, maar de tours zijn ontzettend duur. En met de regen die nog steeds valt hoef je het voor het uitzicht niet te doen. We besluiten een huishouddagje in te plannen, de vulkanen komen later in Indonesië nog wel.

Fynn moet nodig naar de kapper, we ontdekken een kinderkapper in onze favoriete mall en Fynn geeft geen kick als z’n haar geknipt wordt. Dat is thuis wel anders. Een lekker kort Indonesisch koppie is het resultaat. We slaan ook wat boodschappen in voor morgen, dan reizen we de hele dag met de trein en is een snack wel erg lekker. Pampers ook hier gewoon te verkrijgen en het lijkt zelfs weer de vertrouwde versie. We rommelen vandaag dus wat. Lekker, maar we worden er ook wat onrustig van. Beetje saai.

Voor Fynn is het wel erg fijn merken we, die is niet helemaal fit, klaagt over pijn in z’n buik en maakt vanwege de moskee maar korte nachten. Toen ik vannacht naast ‘m lag en de moskee begon hoorde ik ‘m in z’n slaap zeggen: “Oh nee…” Een truc voor z’n mindere eetlust hebben we deze dagen ook bedacht, hij knabbelt nu overdag een bakje rauwkost op. Wortel, paprika, komkommer. Krijgt hij toch wat vitamientjes binnen.

Zondag – van treinen word je blij

Van Bandung naar Yogyakarta, met de trein. Een rit van zeven-en-een-half uur. De bagage wordt door vier man sterk naar onze plek gebracht. Deze lieftallige heren moeten natuurlijk wel alle vier een fooitje en de fooi die we in gedachten hadden vindt men wat laag. 20.000 rupiah willen ze, per persoon. Omgerekend is onze bagage dus voor ruim vijf euro gebracht. Als we iedere dag die kleine extra uitgaven hebben zijn we aan het eind van onze reis 1000 euro kwijt aan dit soort zaken. Dat gaan we even anders doen. Het kaartje zelf kost zo’n 25 euro. Daarvoor krijgen we comfortabele stoelen (conform 2e klas NS), airco, koek en zoopie en voldoende beenruimte. We zijn er klaar voor. Enig puntje: Fynn heeft wat koorts en dus zitten we zeven uur met een kruikje op schoot. Het zweet breekt me uit. De omgeving maakt een hoop goed.

Deze rit doet niet onder aan de treinreis in Sri Lanka, die te boek staat als een van ‘s werelds mooiste trajecten. We vinden ‘m misschien zelfs nog wel mooier. Honderden kilometers aan rijstvelden en terrassen, zo ver je kijken kunt. De lucht wordt langzaam blauw. We steken modderrivieren over en het spoor loopt hoog in de bergen met diepe dalen links van ons. Om 16:00 uur komen we aan in Yokyakarta. Onze bed&breakfast gastvrouw heeft laten weten dat de taxi ca. 35.000 tot 45.000 rupiah zal kosten. De eerste taxichauffeur wil er 80.000 rupiah voor hebben. Aan de meter doen ze niet op het station, daarvoor moeten we aan de weg zijn. Weer opletten dus. We vinden er uiteindelijk eentje die het voor 50.000 doet, sparen we toch maar weer twee euro uit dit keer. 😉 Op naar Yogya dreams.

De komende vijf nachten zijn we in Yogyakarta, eens zien wat deze stad ons te bieden heeft. Heb je tips? Laat het ons weten!