Reisverslag Indonesië – wereldreis week #6

We boekten vijf nachten, maar bleven er uiteindelijk acht! Yogyakarta of  ‘Jogja’ zoals de locals het noemen is een heerlijke stad. Voor ons een verademing na het grauwe Puncak en Bandung. Een fijne stad ook als je Yogyakarta met kinderen bezoekt. Nou ja, stad. Zo zou ik het noemen, maar de inwoners zelf spreken over een dorp. Meer dan een half miljoen inwoners. Ik moet je eerlijk zeggen dat het na een aantal dagen ook wel een beetje gaat voelen als een dorp. Al went het drukke verkeer nooit denk ik. Op de fiets sjezen we als echte Hollanders tussen de brommertjes door. Wat we deze week deden in Jogjakarta met kinderen lees je hier.

Maandag – Shoppen in Malioborostreet

We kunnen de fietsen, met kinderzitje, lenen van ons Bed&Breakfast. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. We slapen hier voor zo’n 25 euro per nacht, inclusief ontbijt dat iedere ochtend vers en anders is. Het guesthouse, Jogja Dreams, wordt gerund door een Nederlands/ Indonesisch stel, Egbert en Nonie. Op booking.com kregen ze waanzinnig goede beoordelingen dus dat willen wij ook ervaren. De boys van het gezin zijn drie en vijf, dus Fynn heeft speelmaatjes en heel veel speelgoed om mee te spelen. Ik hoop dat we ‘m nog mee krijgen na deze dagen! En wij kletsen gezellig in het Nederlands over wat we allemaal willen zien.

We fietsen door ‘Jogja’, buiten de hoofdwegen om is het heel relaxed fietsen. Voorbijgangers beginnen spontaan te lachen als ze Fynn zo achterop zien zitten. Dat kennen ze hier toch niet echt. Kids gaan hier tussen twee volwassenen in, (vaak) zonder helm op de brommer. Soms wel met z’n vieren of vijven! We belanden op de Malioborostreet, DE shoppingstreet van Jogjakarta. Chauffeurs van de becaks (de bekende fietstaxi’s) liggen te wachten tot ze een ritje hebben, mobiele eetstalletjes met hun eigen belletje laten iedereen weten dat ze er zijn en naast de grotere winkelketens zijn er ook een hoop kleine stalletjes die hun waar aan de man brengen. Dit is de plek om je souvenirs te kopen.

We ontdekken deze week ook een heleboel kindvriendelijke restaurants. Wij verhongerden deze week in ieder geval niet.

Dinsdag – waterpaleis & ijsjes

De fietsen gaan we komende dagen nog veel gebruiken. We blijven vandaag redelijk in de buurt en fietsen naar het Taman Sari waterpaleis. Ietwat vergane glorie als je het mij vraagt. In dit zwembad poedelden ooit de vrouwen van de sultan en vanuit dat torentje achter ons gooide hij een bloem naar beneden en degene die deze ving mocht de nacht met hem doorbrengen… Stel je er dat bij voor, dan begint het ineens toch een beetje te leven.

Wat zeker niet onder doet voor het paleis van de sultan is het Italiaanse ijsje dat we later die dag scoren. Wow! Zo lekker hebben we ze zelfs in Italië maar zelden gehad. En hij is gigantisch! Fijn dat het nog maar het begin van de week is, hier komen we zeker nog eens terug! Goede tip van onze gastvrouw.

Woensdag – Vreemde vogels op de vogeltjesmarkt

We weten dat het bestaat, maar toch verbaast het me altijd weer. Dat dit kan en mag en men het doodgewoon vindt. We zijn op de vogeltjesmarkt van Jogjakarta. Vogeltjes zijn overigens slechts onderdeel van deze markt, ze verkopen er werkelijk van alles. Als het maar in een kooitje past. Een greep van wat wij er zagen? Vogels dus, heel veel vogels. Van kraai tot parkietje, van duif en gekleurde kuikentjes tot uilen. Maar ook puppy’s, katten, konijnen, hamsters, apen, vleermuizen, eekhoorntjes, vissen in alle soorten en maten, één otter (ja één), slangen (van klein tot mega), allerlei andere amfibieën. Ik postte er van de week al wat foto’s van op Facebook. En als je dan denkt dat je het gekste gehad hebt…

Ook het voer voor deze beestjes verkopen ze hier, dus op de afdeling ‘voer’ krioelt het van de sprinkhanen, maden en rupsen, brrr krijg spontaan weer jeuk. Fynn vond het wel indrukwekkend al die dieren, hij mocht de vissen voeren dus helemaal leuk. Gelukkig heeft hij nog niet zo het besef van wat voor leed hier ook achter schuilt.

‘s Middags worden we uitgenodigd door onze gastvrouw. De ouders van Egbert ‘overwinteren’ hier de helft van het jaar en zijn net weer naar Nederland vertrokken. Of we een uurtje mee gaan zwemmen in het zwembad bij hun tweede huis. Het is nog steeds een graad of 32 en mega vochtig, dus wat afkoeling kan geen kwaad. Op de fiets er naar toe en plonzen maar.

• 

• 

• 

Donderdag – cultuur snuiven nabij Yogyakarta met kinderen

Vroeg op, 07:00 uur staat onze chauffeur klaar. Vandaag hebben we een auto met chauffeur, hij gaat ons naar een van de bekendste tempels van de stad brengen: Borobudur. We kiezen ervoor om de bekende zonsopkomst hier over te slaan, 04:00 uur vertrekken lijkt ons met Fynn niet ideaal. Als we aankomen zijn we de grote drukte nog wel voor en we kunnen het natuurlijk niet vergelijken, maar ook overdag blijft het een magisch gezicht. Voor Fynn is er weinig aan, hij wil het liefst op alle stoepa’s klauteren en dat mag niet, dus alles is stom. Het is nog vroeg, maar al ontzettend warm, we dwalen wat rond en dan gauw terug naar onze auto met airco. ‘Gauw’ blijkt iets te enthousiast, want op weg naar de uitgang wordt je door een doolhof aan souvenirwinkeltjes geloodst. Er komt geen einde aan. Weg magisch moment. Zonde!

We rijden door naar de explosieve Merapi vulkaan, in 2010 is deze vulkaan nog uitgebarsten en heeft voor flink wat ellende gezorgd. Ze zijn nog bezig om de stroom koude lava af te graven, in de hoop dat bij een nieuwe uitbarsting de lava weer deze weg zal kiezen en de schade dan beperkt blijft. Rondom de uitbarsting van 2010 is een toeristische attractie ontstaan. Met recht ramptoerisme.

Wij hadden gehoopt dichter bij de vulkaan te komen, maar in plaats daarvan schudden we in een jeep langs wat punten die herinneren aan de uitbarsting. Een museum met teruggevonden voorwerpen uit de verwoeste huizen, je kijkt naar wat gesmolten ijzer en plastic. Er hangt een klok die is blijven stilstaan op het tijdstip dat de vulkaan uitbarstte en we rijden langs een ‘heilige’ steen en een schuilkelder waarin inwoners getracht hebben te schuilen en vervolgens van de hitte alsnog zijn overleden. Beetje luguber ook om zo die persoonlijke spullen in dat museum te zien liggen. Nu zou het uitzicht een hoop goed kunnen maken, mits er niet een dik wolkendek over de vulkaan hangt zoals nu. Nee, de Merapi jeeptour kun je gerust overslaan tijdens je bezoek aan Jogjakarta met kinderen.

Vrijdag – Fynn tijd! 

Fynn is klaar met dat cultuursnuiven. We googlen wat op kindvriendelijke attracties en komen een mooi waterpark tegen. De zon schijnt, dus daar moeten we heen. Het is een megagroot park met spectaculaire glijbanen. Voor iedere leeftijd wat wils, van peuterbad met glijbanen en watersproeiers, tot stroomversnelling, golfslagbad en spannende glijbanen voor durfals. Je moet er met een matje of band vanaf en dat gaat hard, heel hard! Fynn geniet, hij vindt het helemaal fantastisch! Alleen die piraat had van hem niet zo gehoeven 😉

• 

• 

• 

Fynn valt in slaap in de taxi. Bij ons favoriete restaurant, Nanamia pizzeria, worden we afgezet voor een verlate maar welverdiende lunch. En met een becak rijden we terug naar onze B&B. ‘s Avonds hoeven we dus niet meer zo uitgebreid te eten, op naar het plein bij de sultan. Voor zo’n twee euro kun je een rondje fietsen in de meest kleurrijk gepimpte skelters. Je kunt kiezen uit tientallen uitgedoste wagens. En het hele plein is dus helemaal verlicht. Van dit soort dagen wordt ik dus gelukkig!

Zaterdag – regeldagje

Fynn slaapt door alle moskeeën heen en is pas om half zeven wakker. Zou het waterpark van gister daar iets mee te maken hebben? We doen lekker niks vandaag. Nou ja, noem het maar niks. Er moet wat actie in de tent komen, anders zitten we hier over drie weken nog. We worden ook teveel verwend hier! Vandaag boeken we de trein naar Surabaya en vervolgens naar Probolinggo, daar vandaan kunnen we de Bromo vulkaan bezoeken. We twijfelen even, moeten we die nachtelijke sunrise-tour naar de vulkaan wel doen met Fynn? Maar we zijn er beide van overtuigd dat we spijt krijgen als we het niet doen en tijd hebben we zat. En Fynn is een ochtendmens dus een paar uur eerder uit bed overleeft hij ook wel. We gaan het dus doen!

Fynn vermaakt zich ondertussen uitstekend met de kids van Egbert en Nonie. Hij mist z’n vriendjes van thuis en heeft ineens erg behoefte aan andere kinderen. Dan kan hij lekker gek doen zegt ie zelf. Wijsneus!

Zondag – met de bus naar Prambanan

Er is nog één ding dat zeker niet aan ons bezoek aan Yogyakarta met kinderen mag ontbreken: De Prambanan. Net als de Borobudur een gigantisch tempelcomplex. Ze zijn er nog steeds met de restauratie bezig. We hebben de smaak te pakken en besluiten niet met de taxi (150.000 rupiah, ca. 10 euro), maar met de bus (7000 rupiah, ca. 46 eurocent!) te gaan. Voor alles is een mannetje (of vrouwtje) in Indonesië. Zo ook bij de bushalte en in de bus. We moeten twee keer overstappen, maar we worden haarfijn overgeloodst in de juiste bussen. Een uur later staan we voor de entree van de Prambanan. Onwijs goed gevoel geeft dat, toch maar even 19 euro uitsparen.

Wij vinden een bezoek aan de Prambanan kindvriendelijker dan de Borobudur. Er is namelijk een groot park omheen aangelegd met een speeltuin en een hertenpark. Kunnen je kids mooi even wat energie kwijt en wij genieten dan nog even van het uitzicht. De winkeltjes-hysterie is er ook veel minder, al ontkom je er natuurlijk niet aan.

Op de weg terug valt Fynn traditiegetrouw in slaap. In de rugdrager, in de bus. Zelfs met overstappen (overtillen) slaapt ie gewoon door. We halen ‘s avonds nog een keer zo’n heerlijk ijsje en dan is het tijd om de koffers te pakken. Yokyakarta met kinderen is echt heel goed te doen! Morgen treinen we naar Surabaya. De Bromo vulkaan wacht!