Week 2 van onze vakantie in Noorwegen met kinderen

Vorige week vertelde ik over onze trip door Denemarken, het zweten bij het inschepen (mogen we wel mee?) en de eerste wandeling die we maakte naar Trolpikken. Deze week vervolgen we onze vakantie in Noorwegen met kinderen, van (bijna) Preikestolen tot watervallen langs de weg. En van de regen in de….

Zondag 8 augustus

Wakker worden en denken: wat zit daar nou op Fynn z’n schouder? Een teek dus… ze hebben gister lekker door dat gras gerold natuurlijk. Ook bij Robyn ontdek ik er een op d’r been. Gelukkig hebben we ze er vrij snel uit en blijft het bij deze twee.

En naast wakker worden met een teek, worden we ook wakker met een zonnetje. En als dan de hele dag regen voorspeld is waardeer je dat net even iets meer. We kamperen vlak in de buurt van de bekende Preikestolen, de rots die hoog boven ‘t fjord uitsteekt en zo voor het mooiste uitzicht zorgt. En getwijfeld hebben we, lang ook, maar in het aantal kilometers wordt dat net even te veel voor Robyn. Klimmen kan ze wel, maar 8 kilometer en 500 hoogtemeters, dat is wat enthousiast voor deze vierjarige (denken we, ja we twijfelen nog steeds..).

Niet getreurd, we vinden een kortere wandeling. In de buurt van de waterval waar we gister gewandeld hebben. Daar gaan we dus naar toe op weg. Onderweg rijden we via een indrukwekkende brug de Lysefjord over, Henk spot op de berg voor ons een paar kleine ieniemienie mensjes. “Daar bovenop die berg kun je dus komen.” Laten we “even” kijken. En zo gebeurt het dus dat we nooit meer bij plan A uitkomen.

Lekker spontane actie, we gaan dus voor het uitzicht op de Sokaknutten. We parkeren de camper op een verlaten parkeerplek, alleen een bord met “30 Nok (€3,-) betalen aub.” Geen idee waar dat dan moet, maar er staat ook een telefoonnummer bij. Henk stuurt een berichtje en krijgt al snel een antwoord: “Payment can be done at the end of the hike, at the reception”. Ok. Geregeld. En zo klimmen we over het schapenhekje en start onze wandeling. Of hike eigenlijk ja, want het is echt best wel klimmen. Henk en Fynn voorop, die lopen al snel uit op Robyn en mij. Zeker als Fynn panisch wordt van een steekvlieg die maar rondjes blijft vliegen en van het idee dat hier ook teken kunnen zitten.

Robyn en ik klimmen op ons gemakje omhoog. Even pauze zo af en toe, even achterom kijken naar wat we al gehad hebben, zuchten dat het zo warm is en kletsen over alles wat voor een vierjarige interessant is: over hoe fijn het zou zijn om een vogel te zijn bijvoorbeeld. Bijna boven komt Henk ons tegemoet met het flesje water, dat lusten we wel.  4,2 km, 341 hoogtemeters, maar eenmaal boven… Wow! Waarom zou je met honderden anderen de Preikestolen beklimmen als je ook dit uitzicht kunt hebben? Het is dezelfde fjord waar je over uitkijkt. Zo mooi!! En dan de afdaling nog, maar we halen het allemaal heelhuids. Dat broodje bij de camper smaakt extra lekker!

We besluiten nog een nachtje op de Landa camping te staan. Bijna de enige gasten. Sneu zo rustig hoor! We zijn nog geen Nederlandse gezinnen tegen gekomen. ‘s Avonds begint het dan toch eindelijk te regenen, daar vallen we mee in slaap.

En dan om half 2 ‘s nachts: drup drup drup… dat is niet buiten, dit is in de camper. Nee he? Het lekt toch weer bij het middelste dakraam. Lekkage! Midden in de nacht. We staan blijkbaar zo recht dat het water op het dak van de camper blijft staan en ergens naar binnenloopt. Dit is echt shit. Want tja, midden in de nacht klim je ook niet op het dak van je camper en de motor starten om ‘m schuin te zetten is ook zo wat. Henk haalt de camper wel van de handrem af, zo rolt ie zo van de blokken af waarmee je een camper recht kunt zetten. Zo staan we dus weer iets scheef en kan het water er in ieder geval af. De kids slapen gewoon door.

En gelukkig is het geen lekkage bij een van de ramen boven de bedden, je moet het toch een beetje positief blijven zien toch? Als we alle kussens van de bank hebben weggehaald, een emmer onder de drup gezet hebben en weer liggen, slapen we alle twee toch niet echt meer. Het is een kort nachtje dus…

Overnachting: Camping Landa Park

Maandag 9 augustus

Pas toen het stopte met regenen en ik ook in de camper geen regen meer hoorde ben ik nog even in slaap gevallen. Maar het was van korte duur. Inmiddels is het weer begonnen met regenen, maar binnen blijft het droog. Omdat we scheef staan kan het water van het dak en drupt het niet meer zo naar binnen als vannacht. Gelukkig.

We hoopten stiekem dat de bouwvakkers die hier een nieuw sanitairblok neer zetten er vandaag weer zijn, het is tenslotte maandag. Die hebben vast iets van kit in de bus liggen. Dan doen we de naden even langs lopen. Maar helaas, er begint niemand. Dan maar even informeren bij de receptie. Er wordt druk met de baas gebeld, ik vind het echt fantastisch: die moeite die genomen wordt. De baas heeft wel kit, maar hij weet niet precies hoe laat hij hier kan zijn. Afwachten dus of zelf op zoek naar een bouwmarkt.

We besluiten nog even geduld te hebben. En ja hoor, niet veel later komt de oranje klusbus van de baas de camping op. Samen met Henk klimt hij de camper op, hij inspecteert het eens even en dan gaat de achterklep van de klusbus open. Er wordt wat in lades en bakjes gerommeld. In plaats van kit heeft hij iets beters: raamtape. Het schijnt super sterk en waterdicht te zijn. Wel wordt ons op het hart gedrukt: “plakt het vast, dan zit het vast”. Je moet het er dus voorzichtig opplakken. Zo’n rol kost €50,-. Er wordt ruim afgemeten en zonder er iets voor te willen hebben krijgen we het mee. Het moet op droog en schoon oppervlakte, dat kan vandaag niet meer. We moeten de zon van morgen afwachten.

En dan rijden we de camping af, bij de eerste bocht heeft Robyn al een straal water in d’r nek. Dat is allemaal in de rand van t raam blijven natuurlijk. Sorry! Ze zet voor de veiligheid maar even een duikbril op. Het gekke is dat wanneer we op de parkeerplaats van de supermarkt staan te wachten op Henk (die is bij ons thuis van de boodschappen) en er bakken water uit de lucht vallen, het droog blijft in de camper. Staan we net schuin genoeg blijkbaar..

Gelukkig een reisdag vandaag, dus we hebben niet zo’n last van de regen. Pontje over gaat ook uiterst soepel, de rekening wordt thuis gestuurd. En zo gaan we, ondanks de natte start, eigenlijk erg voorspoedig vandaag.

Eindbestemming: het plaatsje Sand. Camping in een haventje met een strandje en speeltuin. Kids blij, wij blij. We stoppen nog even bij een koffietentje, want ik mis m’n cappuccino’s! Aan de overkant een camperplaats met één camper, fantastisch uitzicht over de fjord. “Daar sta je ook leuk”, zeggen we nog tegen elkaar. En dan, 15 min verder en 20 min voor Sand, motorrijders die ons seinend tegemoet komen rijden. Hebben we ons licht niet aan? Zit er iets op de motorkap? Lekke band? We snappen niet wat ze bedoelen. Niet veel later een dame met een verkeersjasje aan en een stopbord in d’r hand: “I’am sorry, the road is closes due to tons of rocks fallen down.” Dit meen je niet… tuurlijk kunnen we ook wel hebben nog.

Ze weet niet zeker of er aan het eind van de dag al een rijstrook open is. Omrijden is zeker nog 1,5 uur extra. En terwijl wij staan te twijfelen wat wijsheid is volgen er nog een aantal campers die ook moeten keren. We besluiten niet te lang te twijfelen en terug te rijden naar het koffietentje met de camperplaats aan de overkant. Voor Nok 100,- (ca € 10,-) mag je hier de nacht staan. Geen stroom, geen WiFi, geen speeltuin en geen toilet of douche. Wel: fantastisch uitzicht en een klein kiezelstrandje: perfect om visjes te vangen. Fynn is helemaal in z’n element en we hebben tijd voor een spelletje. Aan het eind van de middag tellen we 10 campers en is de weg nog steeds dicht. Goede keuze geweest dus.

Het wordt zelfs nog even droog. De camper zetten we weer iets scheef en we maken voor de volgende bui even van het moment gebruik om het dak rondom het raam schoon te maken en met vuilniszakken en ducktape (mag nooit ontbreken in een camper!) een tijdelijke noodoplossing te maken. We zijn kapot allebei. Wat een dag (en nacht). We hebben allemaal even een offday, ook Fynn is ‘s avonds even ineens heel verdrietig. Als ik ‘m vraag wat er is snikt ie alleen maar: “ik weet het niehhiehiet…”. Op tijd naar bed, iedereen!

Overnachting: Camperplaats Erfjord

Dinsdag 10 augustus

Ik heb heerlijk geslapen, jemig wat waardeer je slaap als je ouder bent zeg. Het is droog verbleven vannacht dus ik heb ook negens voor hoeven wakker liggen. Nadeel: we hebben onze noodoplossing nog niet kunnen testen.

Wel zijn we allemaal weer in betere doen vandaag. Aan de overkant halen we verse broodjes en Henk informeert eens even naar de weg. 4x per dag gaat er één weghelft open. 10 uur, 12 uur, 2 uur en 4 uur ‘s middags. Het is 10 uur dus die ronde hebben we gemist. Voor straf nog maar even visjes vangen. En zeesterren! Als je zo’n watertje dus eens goed bekijkt zie je de mooiste dingen. Kwallen die zich sierlijk door het heldere water bewegen en zeesterren dus. Het liefst had Fynn z’n gevangen vis mee genomen, want oh wat wil hij graag vissen…Why?

En dan moeten we toch nog een soort van opschieten om om 12 uur bij de wegwerkzaamheden te zijn, maar we halen het. Er is een rijstrook open en we mogen er door. De route is er weer eentje waar je stil van wordt, met links en rechts zo af en toe een waterval.

Picknicken doen op de parkeerplaats van een basisschool, compleet verlaten. Maar de perfecte plek voor een stop met kids: klimmen, potje voetbal, basketballen, eigenlijk is er helemaal geen tijd voor een broodje. Na de ellende van gister hebben we een camping met speeltuintje en wifi beloofd dus dat moeten we even waar gaan maken.

De zon schijnt als we aankomen, tot laat kunnen we in de zon zitten. Op 600 meter van onze camping zit een supermarkt en een vvv. Tijd om een ijsje te scoren dus! En wij een Hollands biertje uit de voorraad (die er aardig in hakt trouwens). Het voordeel van een grote camper: er past een hoop in. We leggen het multifunctionele autoplaid neer buiten en er wordt druk aan een dierentuin gebouwd met de Duplo en Playmobil die mee is. We bellen even met opa en oma, haperend want zo goed is de WiFi nou ook weer niet, en we eten zelfs buiten. Heerlijke dag zo!

In de verte zien we de bergen met sneeuwtoppen en zo af en toe komt er een skiër op wieltjes voorbij. Het goede leven! We zijn de regen en de lekkage alweer bijna vergeten.

Als we ‘s avonds in bed liggen horen we een soort van intercom over de camping tetteren. Wat is dit nou weer…? Wat blijkt: het staafkerkje dat ook op loopafstand van de camping staat wordt door tig camera’s bewaakt. Van deze houten kerkjes stonden er ooit duizenden verspreid door het land, maar er zijn er nog maar 28 over. Die worden dus zwaar bewaakt. Betreedt iemand het terrein dan gaat er een soort van alarm af en wordt er in het Engels iets omgeroepen als “je bevindt je nu op verboden terrein, alles staat op camera, verlaat het terrein onmiddellijk”. We vermoeden een iets wat over enthousiaste toerist die nog even snel een foto van dichtbij wil maken… Gelukkig blijft het bij die ene keer. We slapen heerlijk!

Overnachting: Røldal – Røldal Hyttegrend

Woensdag 11 augustus

Die bergen lonken! Maar we hebben geen haast. Lekker relaxt dagje maken we ervan. En omdat het hier droog is en blijft en het de komende dagen weer iets slechter wordt besluiten we nog maar een dag te blijven. We doen een potje jeux des boules en een poging badminton. Ons record? 3x op en neer… En zowaar een Nederlands gezin naast ons op de camping.

In de loop van de ochtend trekken we onze wandelschoenen nog maar keertje aan. Ik klop het af, maar er wordt tot nu toe weinig geprotesteerd als we gaan lopen. Het startpunt is net buiten het dorpje. Als we de camper geparkeerd hebben kunnen we de camping nog zien.. de kids hebben dus mazzel, die wordt deze extra kilometer dus al bespaard. Ook dit keer weer even zoeken naar het juiste pad de bergen in, we lopen dus wat extra meters en de kids voeren een extra ruzie in de categorie “wie mag het schapenhekje open doen”. Maar dan zijn we op het juiste pad.

Het eerste stuk is best een beetje saai: een gravelweg omhoog. We zijn echt verwend met mooie wandelpaden. Maar dan doemt een mega grote waterval op aan de andere kant van het dal, spotten we de schaapjes in de diepte en slaan we een smaller paadjes in. Kijk, nu zijn we begonnen. Weer lekker klimmen is het, over rotsen en boomwortels, door het bos en de struiken. Het pad is soms bijna niet meer te zien. Over stroompjes en via stapstenen in het moeras. Uiteindelijk wacht een uitzicht over het hele dorpje, we kunnen de camping net niet zien. Maar het staafkerkje dat ons vannacht wakker maakte kunnen we zien liggen. De broodjes uit de tas zijn allang op, maar we hebben boven nog wel een müslireepje. All the way from Holland, meer heb je niet nodig. 🙂

Eenmaal terug op de camping hebben we wel een pannenkoek verdiend. Woensdag is vanaf nu: pannenkoekendag! ‘s Avonds maken we ook eens even een planning, hoeveel dagen hebben we nog en wat willen we nog zien? Om daar morgen alweer vanaf te wijken, maar dat weten we dan nog niet. En ik doe een eerste wasje, alles in de droger daarna en klaar. Nooit droog in 40 min natuurlijk, dus Henk gooit er nog een keer 5 kronen in. Tenminste… in het verkeerde kastje. De droogkast naast de droger switcht aan. Als een malle alle was uit de droger in die kast op gehangen. Eer het hangt zijn er nog 13 van de 20 minuten over. We laten het er maar een nachtje hangen, wie weet helpt dat.

Overnachting: Røldal – Røldal Hyttegrend

Donderdag 12 augustus

De was zijn we niet vergeten. Zou wel wat voor ons zijn.. dat we aankomen op de volgende camping en denken “shit de was”, maar we denken er op tijd aan. Onze volgende stop: Eidfjord. En ik blijf het zeggen: we rijden weer een fantastisch mooie route, via Odda over de ‘ 13’. Langs watervallen en met gletsjers in de verte, het verveelt echt nooit. Wij genieten! Van achteruit de camper hoor ik echter vooral: mogen we op de iPad? Wil je de top 40 aanzetten? Hoelang nog? Robyn kijkt stom naar mij/ Ja, maar Fynn prikte in m’n oog (hoe dan?). Maar ik klaag niet hoor, ze doen t heel goed die kids.

We komen niet alleen langs watervallen, we rijden ook door onze eerste tunnel met rotonde. Ja echt, in de tunnel. Bizar! Eenmaal op de camping is t een uur of drie. Er is een speeltuintje met trampoline, maar Fynn heeft z’n zinnen op iets anders gezet: kanoën. Dat is wat er moet gebeuren vanmiddag. Wij zijn zelf nog een beetje in de het-is-al-veel-te-laat/ er-hangt-een-heel-dreigende-lucht/ het-is-veel-te-koud-om-te-kanoen fase. Maar het zal gebeuren.

Dus laten wij ons voor deze keer meenemen door Fynn. Voor 80 Noorse kronen (ca €8,-) mogen we een uurtje een kano lenen. Henk en Robyn in de bananen gele en Fynn en ik in de blauwe bessen kano. Ik heb het niet verzonnen! Een uurtje is echt prima, we peddelen wat langs de oever, steken het meer over en varen langs de koeien aan de kant. “Dit noem ik nog eens een avontuur” roept ie enthousiast. Leuk zo’n blij kind! En we houden het droog.

Na het eten is er zelfs nog even tijd voor visjes vangen met het schepnet. Maar helaas. Alleen een natte schoen van Henk, met meer komen ze niet terug.

Overnachting: Eidfjord – Camping Sæbø

Vrijdag de 13e…

En door… we willen zoveel mooie plekken zien. Voordat we weg gingen zeiden we nog: we gaan niet net als vorig jaar weer 13 campings in drie weken doen. Ik ben de tel kwijt, maar volgens mij zijn we er al overheen. En toch voelt t nog steeds relaxt. We hebben ook een mega sloom reistempo en reizen soms maar twee uurtjes verder. Kilometers maken we dus niet echt. We proberen het mooie weer een beetje achterna te reizen en vooralsnog lukt het aardig.

De route brengt ons over ‘de 7’, op een kwartiertje van de camping vandaan ligt de Vøringfoss waterval. En wat een mazzel weer, ondanks de dreigende luchten kunnen we de korte wandeling naar het uitzichtpunt droog maken. Over het dal is een meters hoge brug gemaakt, hoog boven de kolkende watermassa heen dus. Met knikkende knietjes! En dan twee kids die op die brug gaan springen, gek geworden. Maar ontzettend tof gedaan! Je wandelt zo een paar honderd meter langs de rivier en de waterval.

Er is ook een wandeling naar de voet van de waterval, maar die is de andere kant uit. Eenmaal terug bij de camper begint het te regenen. Geen wandeling naar beneden dus. In plaats daarvan bakken we een eitje op de parkeerplaats en bij het restaurantje halen we een echte Illy cappuccino. Dat is genieten! Ik heb dus geen melkschuimer, die zet ik na iedere vakantie weer op de lijst, maar ik vergeet het steeds als we thuis zijn. En dus zijn het gewone koffietjes of van die zakjes cappuccino. Deze echte is dus heel fijn! Je betaalt er ruim 4 euro voor, voor dat geld komt ie in een kartonnen bekertje met houten roerstaafje, maar he: genieten!

Volgens onze weerkaarten is het in Geilo droog, morgen ook. Dus die kant op. De weg brengt ons boven de boomgrens, een toendra-achtig landschap doorkruisen we. Zelfs met regen en donkere, laaghangende wolken is ook dit weer mooi. Palen langs de weg markeren de weg voor de sneeuwschuivers in de winter. Dan moet het hier meters hoog liggen.

De camping is er eentje in de categorie ‘plakje asfalt’, maar het ziet er verder netjes uit. En: de douche werkt niet met muntjes (normaal ca €1,- per 5 min), hij is gratis en onbeperkt. Je snapt wat ik gedaan heb vanmiddag? Oh wat heerlijk! En er is een goede WiFi verbinding, dus kids ook blij. Alleen de speeltuin mist, maar ik geloof niet dat ze dat vandaag heel erg vinden.

Overnachting: Geilo – Geilo Hytter og Camping

Zaterdag 14 augustus

Rise and shine! Nou dat shine is ver te zoeken, er was ons zon beloofd maar voorlopig zien we vooral wolken. Droog is het wel. Plan A was met de stoeltjeslift omhoog en een wandeling maken bovenop de berg, maar er is niet zoveel daar boven, aldus de campingeigenaar. De lift wordt vooral voor de mountainbikers gebruikt, die dan dus de berg af crossen. Hij tipt: Hallingskarvet, een berg in het gelijknamige nationaal park. Klein stukje rijden vanaf de camping, laatste stukje gravel maar goed te doen met een camper. En dat is inderdaad waar. We betalen de 40 kronen “tol” in een envelopje die in een houten brievenbusje moet en dan toeren we over de gravel, langs schaapjes en vlaktes met heide plantjes en andere struikjes naar de start van de wandeling: de Prestholt trail.

Het waait flink en dat maakt het echt fris. We zien zelfs mensen met mutsen op.. tegen de berghelling op zien we het pad al liggen, dit wordt weer een aardig klimmetje. Met hulp van sherpa’s uit Nepal hebben ze hier een pad gemaakt van rotsblokken. Een soort van natuurlijke trap. Geen trede gelijk natuurlijk. Klimmen klimmen klimmen. We stijgen tot 1600 meter, we kunnen de eeuwige sneeuw zien liggen. Henk kan het niet laten nog een stukje verder te wandelen. Ik loop na een kleine pauze met de kids vast naar de sneeuw.

Van dat klimmen staat het zweet op m’n rug, maar zodra je dan stil zit, met die wind, koel je echt af. Bezig blijven dus. Voor het eerst deze vakantie staan we met onze voeten in de sneeuw! En het uitzicht is fantastisch! Zeker als zelfs de zon zich dan toch even laat zien. Nu alleen nog de moed verzamelen voor de daling. Fynn moet onwijs nodig naar de wc – grote boodschap – dus die rent bijna naar beneden. Ik kan ‘m maar met moeite bijhouden. Robyn d’r beentjes hebben er meer moeite mee, die mag het laatste stukje bij papa op z’n nek. In de camper eten we een broodje, fijn om weer even uit die wind te zijn. Brrr…

Het was een late lunch, maar we zijn dus redelijk vroeg terug op de camping. Henk pakt de fiets om nog even naar het stadje Geilo te fietsen (dan is die fiets toch niet voor niks mee) en scoort voor Fynn nieuwe laarzen en… pizza! Zo’n mega grote gezinspizza. Die hebben we dik verdiend. Morgen onze voetjes even laten rusten.

Overnachting: Geilo – Geilo Hytter og Camping

Volgende week rijden we door de langste tunnel van de wereld: 25 kilometer. En we parkeren onze camper op de mooiste lokatie: een waterval van 180 meter aan de ene kant, de Briksdal gletsjer aan de andere kant. Genieten!