Een camperreis Noorwegen – onze avonturen!

Zondag 1 augustus – we zijn weg!

De eerste week van onze camperreis door Noorwegen is een feit. We zijn vertrokken… man man wat een gedoe is dat altijd. Vrijdagavond hakten we de knoop door: we gaan naar Noorwegen. De andere opties? Oostenrijk, Italië, Slovenië en Frankrijk. Maar we willen zo graag weer een keer echt wat anders, voor ‘m gevoel kennen we Frankrijk en Oostenrijk inmiddels wel. Fuck it, we doen t gewoon. Dus boodschappen mee voor een maand, want niet te betalen in Noorwegen (zegt men). Dat moet alla Tetris in alle kastjes en vakjes in de camper. De hele zaterdag zijn we druk met die dingen: inpakken, wasjes draaien, huis netjes, boodschappen. Gelukt! Kleding ook mee op niveau Scandinavië, dus van alles wat. Bijzonder genoeg past het allemaal, ik heb zelfs nog een beetje ruimte over.

Zondag willen we rijden, maar niet voordat ik om half 9 bij de teststraat langs geweest ben. Voor mijn, jawel echt heus, aller eerste Coronatest ever… ja echt! Terwijl we de laatste spullen inpakken krijg ik de uitslag al binnen: Negatief! Niks houdt ons nog tegen. Om 11 uur rijden we de straat uit, uitgezwaaid door opa en oma. De eerste stop? Drenthe… In Duitsland mogen we niet overnachten dus willen we zo dicht mogelijk bij de grens en dan de volgende dag in 1x door naar Denemarken. Onderweg komt de regen echt met bakken uit de lucht, zelfs zo hard dat het door het middelste dakraam naar binnen loopt als Henk een rotonde neemt. Nee hè! Het zal toch geen lekkage zijn? Dat belooft wat voor de komende vier weken.

Op de kruising in het dorp staan we even stil om te zien waar we nou heen moeten. Een camper is zo een twee drie niet gedraaid als je een verkeerd straatje inrijdt.. en dan komt de dame van de camping ons al tegemoet: “zoeken jullie camping de Drentse Boerderie?” Zeker zoeken we die! We waren warm, 50 meter door nog. Ze keert haar auto en rijdt gelijk achter ons aan voor de incheck. Haar man wordt bij de Formule 1 vandaan getrokken voor een kitspuit en een trappertje. De lekkage even dichten. En dat allemaal zonder een vooraf gemaakte reservering, ik hou er van.

Een heerlijk (iets wat drassig) veldje met een grote trampoline in het midden. En een zwembad, als Fynn wil zwemmen haalt ze het zeil er even af. Nou… nee dank je. Ja Fynn wil wel, maar ik wil graag nog op vakantie en heb niet zo’n zin in een snotterend kind op de achterbank. Gelukkig is daar ook een mega grote schuur met Ping Pong tafel, tafelvoetbal en een kast vol spelletjes en knutselspullen. Waar gretig gebruik van wordt gemaakt. Oh, en vrienden! Laat ik die vooral niet vergeten. Onze kids zijn helemaal in hun element.

En terwijl de mooiste tekeningen gemaakt worden met fluoriserende verf, komt Henk tot de conclusie dat de lekkage waarschijnlijk alleen opgewaaid water is geweest, dat onder het raampje door gewaaid is. Tijdens de volgende hoosbui blijft het namelijk droog in de camper. Gelukkig! ‘s Avonds bestellen we een pizzaatje, de vakantie is begonnen!

Overnachting: Roswinkel – camping de Drentse Boerderie

Maandag 2 augustus – Over de grens naar Denemarken

Nog 1x springen, ok 2x dan. En dan worden we uitgezwaaid door onze nieuwe campingvrienden. Het plan: in 1x door naar Denemarken. Best een flinke rit, maar we mogen officieel niet overnachten in Duitsland. De eerste grensovergang zit mee, via een provinciale weg rijden we Duitsland in, ik zie niet meer dan een bord. Nul controle… en dan karren maar. De kids doen t echt top, om de zoveel uur even stoppen. Plaspauze, benen strekken. Al blijven ze t liefst in de camper spelen tijdens een stop. Dan duiken ze een van de bedden op met de Duplo of de playmobil. Bijzonder… we spelen autobingo, tellen tientallen hertjes in t veld, overleven de file bij Hamburg en we worden aan de grens met Denemarken niet uit de rij gepikt dus mogen zo door.

Tegen 17:00 uur rijden we onze boeren camperplaats op. Ook weer niet gereserveerd. Plek voor 5 campers… ja hoor, we hebben de laatste. Bingo! Biertje open, kids op de trampoline, even bij de koeien in de stal kijken (waar net een kalfje geboren is). We koekeloeren ook even bij onze buren in de camper. Zij reizen met een buscampertje. Wij denken toch ook wel steeds meer aan iets kleiners, want dit ding is wel echt lomp. Al moet ik zeggen dat wanneer het s avonds afkoelt ik toch wel heel lekker zit binnen. We zijn er nog niet helemaal uit. Ook hier heeft Fynn al snel weer een vriendinnetje, die leert ‘m de radslag op de trampoline, maar het valt ‘m vies tegen dat je dat niet in 1x kunt. Lekker de energie nog even kwijt dus en dan naar bed.

Overnachting: Aabenraa – Staugaard Brigitte Og Thorbjørn

Dinsdag 3 augustus – Uitwaaien op het strand, met de camper!

We plannen dus niks. Tot afgelopen vrijdag wisten we nog niet eens dat we naar Noorwegen zouden toeren. Van een echte voorbereiding kan dus niet echt sprake geweest zijn. Dat geeft heel veel vrijheid, maar ik krijg er ook wel eens de zenuwen van. Want waar gaan we heen en waar slapen we vannacht nou weer?? We kunnen niet eerder dan woensdag de Noorse grens over, dan ben ik voor Noorse begrippen namelijk pas volledig gevaccineerd, dus we hebben nog even hier in Denemarken.

Oud collega Bas stuurt heerlijke foto’s van het strand en aangezien we dat in Noorwegen minder zullen hebben besluiten we die kant op te gaan. Op naar Rømø, volgens Bas kun je daar met je auto zo ‘t strand op rijden. Dat dat zo letterlijk zou zijn had ik niet gedacht… de weg houdt op en gaat inderdaad over in het strand. Bizar! We zijn wat voorzichtig, ik heb niet zo’n zin om met onze camper vast te zitten in het zand namelijk, maar als we dicht bij de branding campers zien staan durven we t wel aan. We zitten achter ons campertje heerlijk uit de wind, smeren een Nederlandse boterham, scheppen een Duitse kuil en hebben aan t eind van de dag allemaal rode wangen. Het is jammer dat we hier niet mogen overnachten.

Aan het eind van de dag parkeren we ons huisje weer op een boerenerf, iets onder Ribe. Als we net zitten te eten komt de boerin ons een potje vers geplukte bloempjes brengen voor op de “ontbijttafel”. En de kids krijgen alle twee een rugzakje met boerderij gadgets, gesponsord door Arla. Onwijs leuk! Boerderij-hond Max houdt de wacht voor de camperdeur (in de hoop op een stukje vlees, maar dan treft ie ‘t niet bij ons) en in de stal is het een luid geklets van koeien. Ook hier flink wat kalfjes, een hooizolder vol kittens en een koe die op t punt van bevallen staat. Zou toch leuk zijn als we dat precies gaan meemaken. En had ik al gezegd dat deze plekken op de boerderij een tientje per nacht kosten?

‘S avonds als ik Robyn in bed leg zegt ze: “Mam, je ruikt naar koeien.” Nou als dat geen compliment is…

Overnachting: Ribe – Op de boerderij

Woensdag 4 augustus – Feest!

Feest vandaag! Henk is jarig. Totale chaoot als ik ben, ben ik de slingers vergeten mee te nemen. En de kids hadden geen zin om een tekening te maken. “Dat doe ik zo.” Dus wat er dan in ieder geval moet komen vandaag: taart! Ook dat gaat precies zoals je van ons gewend bent… waarom leren we hier nou nooit van? Geen voorwerk, gewoon karren. Laten we richting een strand gaan, daar is vast een restaurantje of iets van een strandtent met een taartje. Kunnen de kids lekker spelen.

Onderweg passeren we de Mac, Fynn roept: “Hé, hier hebben ze ook taart en koffie. Toch?” Ja klopt, maar wij willen een echt taartje. Maar ja, leer ons een beetje kennen.. We rijden natuurlijk precies naar een strand waar je überhaupt niet kunt komen. De weg loopt dood, daarna heel veel riet en daarachter inderdaad een water wat de zee zou kunnen zijn. Maar niks dat ook maar lijkt op een strandtent.

Dan het stadje maar in, bij iets van een bakkertje. Onze camper is 7 meter, die parkeer je niet zomaar in iedere parkeergarage. Na 3 rondjes en benarde momenten op de parkeerplaats zijn we er klaar mee. Ik toets in: Mac Donalds. En zo zitten we veel later dan we in ons hoofd hadden toch aan de taart met koffie, bij de Mac. Fynn een milkshake, Robyn een mc flurry. Happy birthday schat! Geluk bij een ongeluk, er is een goede WiFi verbinding. Even rustig kijken waar we willen slapen vanavond. We vinden maar weinig dat een beetje voldoet aan onze wensen: WiFi, want we moeten nog wat formulieren invullen voor Noorwegen en iets te spelen voor de kids.

Uiteindelijk wordt het een camping net over de helft van Denemarken, maar wel redelijk naar het westen. Terwijl onze boot morgen vanuit het noorden gaat. Als we nog 45 minuten moeten rijden zegt Henk ineens: “hoe ver is t nog naar Hirtshals?” Ook 45 minuten blijkt. We gooien t plan om en rijden door naar Hirtshals, de plek waar ook onze boot morgen om 10 uur vertrekt.

Dat is dus hoe wij ‘t doen, maar het werkt. Meestal dus. Deze camping switch was een goede keuze. We komen op een camping direct aan zee. De zon schijnt! Het maakt de dag helemaal goed. En wie jarig is, eet… pannenkoeken. Dus terwijl de mannen alvast op het strand kijken, is Robyn druk met de Duplo en sta ik een stapel pannenkoeken te bakken. Fynn komt dol enthousiast thuis: “ik ga straks met papa zwemmen!” Niet wijs die twee hoor. En zo worden de pannenkoeken naar binnen gewerkt en pakken we de tas voor een after diner dip, in zee om precies te zijn. Koppie onder gaan ze, inclusief Robyn. Dolle pret, geluksmomentje! 15 minuten later staan ze te rillen en te snikken van de kou naast me. Maar… ze zijn er wel in geweest. Bikkels. Slaap lekker!

Overnachting: Hirtshals – Kjul strand camping

Donderdag 5 augustus – D-day. Komen we Noorwegen in?

D-day, zo voelt t een beetje. Ik knijp ‘m stiekem wel, komen we Noorwegen in. We lezen berichten van reizigers die zijn terug gestuurd, maar op basis waarvan staat er niet bij. We hebben volgens mij alles gecheckt. Kids moeten bij aankomst getest worden, wij zijn volledig gevaccineerd. En zo sluiten we aan in de rij, op hoop van zegen. Ze willen voor inschepen onze vaccinatiebewijzen zien. Henk krijgt ‘m terug: “This one is not right.” Ze kijkt er bloedserieus bij. Het zweet breekt me uit, zal toch niet… Oops, even op internationaal zetten in plaats van Nederland. “Yes, now it is right.” Pff weer 10 jaar ouder.

En dan rijden we dus de boot op, op weg naar Noorwegen. De overtocht duurt zo’n 2,5 uur. Dat gaat eigenlijk verrassend snel voorbij. We wandelen wat heen en weer, waaien weg op het dek, spelen een potje boter, kaas en eieren en galgje en schrikken ons kapot van de sms die halverwege de tocht komt van onze telefoonprovider. “Beste klant, let op: u bevindt zich in gebied zonder mobiel netwerk. Dat betekent dat u gebruik maakt van satellietcommunicatie. Hiervoor gelden de volgende tarieven: data: 10 euro per MB.” Wat? We hebben niet mega veel zitten internetten, maar ook de mobiele data niet uitgezet ofzo. De schade op dat moment? €30,- bij mij, €25,- bij Henk. Dokken! De tip van de week dus: zet je mobiele data uit zodra je aan boord gaat!

En dan roept de speaker om dat we allemaal naar onze auto terug moeten, we zijn er! Zodra we van boord rijden wordt er gevraagd naar de nodige papieren. Kids moeten worden getest, daar hadden we ze al op voorbereid. Fynn die duikt echter weg als een hondje die naar het asiel gebracht wordt. Achter in de camper, hij vindt t vreselijk spannend. Robyn van 4 gaat dus eerst. Het stelt echt niks voor, ze zit er bij te lachen want het kriebelt. Tot 5 moet ze tellen, dan is t klaar.

Dan Fynn dus nog, die weigert. Ik snap het ergens ook wel: van die mannen en vrouwen in witte pakken, met mondkapje en haarnetje op. Het ziet er veel enger uit dan dat het is, maar maak hem dat wijs. Pas als hij door heeft dat het niet anders is komt ie tevoorschijn. En als hij doorheeft dat t helemaal niet zo spannend is en al helemaal geen pijn doet, zijn daar de traantjes door z’n lachen heen. Nou, dat hebben we ook weer gehad. Hun allereerste Coronatest kan in de boeken.

Na ongeveer een half uur zijn er 2 negatieve uitslagen binnen. Althans, 1 binnen en 1 “bij geen bericht, goed bericht”. Die uitslag moeten we nu nog krijgen, maar volgens de dame bij de douane is dat niet erg, zij weten namelijk ook wat de uitslag is. Een uur nadat we van de boot af kwamen kunnen we dus door. Wat een opluchting! Ik zag er toch een beetje tegen op. We zoeken eerst maar eens een lekker picknickplekje, een speeltuintje aan het water. En dan gaan we eens even bedenken waar we slapen die nacht. Het geeft heel veel vrijheid, maar ik vind het ook het grote gedoe van reizen zonder plan: waar slapen we vannacht, waar doen we de boodschappen en wat gaan we hier doen?

Maar we weten weer een leuk plekje te vinden: pal aan het water. Springkussen en klimding in het zichtveld, zonnetje… we staan! Enig nadeel: er is hier morgen een jongerenfestival van de kerk en daar wordt al druk voor opgebouwd en gerepeteerd. Ik zing dat lied al bijna mee… het gaat tot een uur of elf door. En dan moet het echte festival nog beginnen. Hoewel dit een heerlijk plekje is, hoef ik hier morgen dus niet nog een nacht te staan. 😉 Slaap lekker!

Overnachting: Lindesnes – Sol camping

Vrijdag 6 augustus – Tijd voor een eerste wandeling

Nog één keer springen en dan rijden. Op naar Egersund, daar vind je ‘Trollpikken’. We krijgen namelijk klachten van de kinderen: we zijn nu al bijna een week op vakantie en we hebben nog helemaal niet gewandeld in de bergen. Trollpikken klinkt als een goede eerste hike, toch? Het laat weinig aan de verbeelding over, toch? In 2017 is deze trollenpik volledig vernield, opgeblazen… Er werd geld in gezameld en twee weken later stond ie weer fier overeind. 😉

Het is inmiddels behoorlijk gaan waaien, maar ons maak je niet gek. Wandelschoenen aan en gaan. Robyn is normaal niet zo’n wandelaar, maar ze doet het allemaal zelf. 4,6 km in totaal. Halverwege kijkt ze achterom: “ik heb dit allemaal zelf gelopen hè mama.” Zeker weten! Met de nodige stops voor een reepje en een pakje drinken natuurlijk. Het waaien heeft plaats gemaakt voor storm, we waaien bijna van de berg af. Maar de zon schijnt en het is droog. Zeker een mooie eerste wandeling!

Onze camping voor vannacht stelt niet zoveel voor, het is een mooi plekje met uitzicht op het water, maar verder niks: geen toilet, geen douche, geen stroom. Zeker geen WiFi. Afkicken! We moeten ‘m betalen door 150 kronen in een enveloppe te stoppen. Gelukkig staan we wat beschut, want die wind is niet normaal. Heel de camper schut er van heen en weer. En dan begint het ook nog te regenen, gelukkig zitten we binnen…

Overnachting: Egersund – camperplaats aan zee

Zaterdag 7 augustus – Op watervallenjacht

En dan is het zowaar toch ook weer droog als we wakker worden. Vandaag en morgen zouden regendagen worden, dus dit is een meevaller. Nog steeds geen plan voor die dag, maar we gaan richting Stavanger. Daar verdwalen we natuurlijk vreselijk en voor we het weten zitten we in een tunnel (tol!) die ons 15 km verderop weer bovengronds brengt in Tau. We willen die kant wel op, maar hadden in Stavanger nog even willen stoppen.. jammer joh. Dus op naar de VVV om te zien wat we hier allemaal kunnen. De jongen bij de VVV, daar hebben we niet zoveel aan – die is zelf nog nooit op de camping het dichtstbij de Preikestolen geweest – maar de stapel kaarten is wel erg fijn. Die gaan we vanavond eens bestuderen.

We gebruiken de app ‘Park 4 night’ op zoek naar onze slaapplekken en zo lezen we in een van de reviews iets over een waterval waar je vanaf een camping heen kunt lopen. De camping blijkt niet voor campers, maar het is wel een prima activiteit voor vanmiddag. Vanaf de parkeerplaats zie je ‘m in de verte al liggen. Het is even zoeken naar het juiste pad, maar dan zitten we een uurtje later als enige aan de voet van deze waterval. Geluksmomentje! Eenmaal terug in de camper begint het te regenen, we zijn net op tijd.

Op de terugweg besluiten we niet op de over rated preikestolen camping te gaan staan maar iets verder door te rijden, naar Landa. We belanden er op een ietwat prehistorische camping. Grote houten beelden, prehistorische huizen met daken van gras, geitjes die rondlopen. Later blijkt dat dit dus ook echt een prehistorisch dorp is. Maar er is ook WiFi (bij de receptie) en ze hebben er ijsjes, dus Fynn is gelukkig. Hij gaat met mijn telefoon in de oplader bij de receptie zitten Roblox-en. Even z’n eigen momentje. ‘s Middags rolt hij weer met Robyn samen door het gras, ze doen alsof ze zelf ook geiten zijn. Ik blijf het bijzonder vinden: de belevingswereld van kinderen.

Overnachting: Forsand – Landa Park

Volgende week reizen we door. Dat wordt een week vol schitterende wandelingen met vergezichten over fjorden, maar ook de week waarin we midden in de nacht ‘ drup drup drup’ horen. In de camper…