Week 3 van onze rondreis: Noorwegen met kinderen

De regen tegemoet, het is niet anders. Ook dat kun je verwachten tijdens een rondreis door Noorwegen met kinderen. De zon schijnt helaas niet altijd. Maar, gelukkig duurt het maar even. En net als vorige week kunnen ook deze week de wandelschoenen aan. We hiken naar gletsjers, staan we op een van de mooist gelegen campings van Noorwegen en wordt er zelfs gezwommen…

Zondag 15 augustus

De komende twee dagen ontkomen we niet aan regen. Het wordt overal slecht. Daar moeten we even doorheen en daarna komt er weer beter weer. We maken er dus maar een iets langere reisdag van. We rijden de regen echt tegemoet. Zo niet fijn voor ieders humeur dit. Uiteraard weer een mooie route met voldoende stops. Dat verveelt niet, maar voor de kids mega saai natuurlijk.

Vanuit Flam moeten we de langste tunnel van de wereld door: de Lærdal tunnel, bijna 25 km. De bouw duurde 5 jaar en er werd in totaal 2,5 miljoen kuub aan steen voor verwijderd. Indrukwekkende cijfers, maar wat is dat vermoeiend rijden zeg! Die verlichting die voorbij schiet en om de zoveel kilometers een grotere ruimte, compleet blauw verlicht. Je ogen moeten echt weer even wennen aan het licht als je buiten komt. Aan de andere kant steken we met het pontje over en dan zijn we er eindelijk. Het miezert nog steeds, dus in de camping-speeltuin hebben ze het al gauw gezien. We toveren daarom onze geheime troef tevoorschijn: een zak met Lego Friends. Die ligt al die tijd al verstopt in de camper, perfect voor een dag als deze. Zijn ze toch weer even zoet.

En laten we t afkloppen: maar onze provisorische raamafdichter werkt nog steeds. We zetten de camper weer iets schuin zodat t water er goed af kan en zo komen we ook deze dag weer droog door, binnen althans.

Overnachting: Sogndal – Kjørnes Camping

Maandag 16 augustus

Hoe vaak we onderweg niet zeggen: “misschien moet je dit ook nog even filmen..?” Het is echt overal zo mooi. In mist en regen, maar nog veel mooier als de zon schijnt. De kids worden gek van alle stops die we maken, hun enige voordeel: “mogen we dan even los?”

Ook vandaag weer, we slingeren door bergen – letterlijk. Eten een plak ontbijtkoek, ja uit de voorraadkist, op een mooi punt. Lunchen op het volgende mooie punt en zo toeren we 3 uur verder. Vandaag strijken we neer in Briksdal. De weg houdt er letterlijk op. De camping is het einde, omringt door gletsjers en een waterval die vlak naast ons campertje een vrije val van 180 meter maakt. In een mum van tijd zijn we geïnstalleerd.

En dan roept die Briksdal gletsjer.. het is pas half vier. Volgens de bordjes is het 45 min lopen. Dat kunnen we nog wel “even” doen. Heel even wordt er wat geprotesteerd, maar dan zijn ook de kids om. Eerste stukje omhoog, klimmen. Lekker die kuitjes moe maken. Het pad slingert vervolgens via een houten bruggetje vlak langs een kabaal makende waterval. Wat een geweld dit. Met het nodige opspattende water en regens tot gevolg. Robyn lacht: zij is de enige met een waterdichte jas. Een klein sprintje er doorheen en vervolgens bovenaan de waterval kijken hoe andere wandelaars dat doen. Genieten 😉 Maar we moeten door, de gletsjer wacht. Het is een prima wandeling, echt extreem klimmen is het niet. Wel steeds maar die gletsjer in het zicht, blauwe lucht erboven.

We kunnen de sneeuw net niet aanraken, maar het is wel echt een plaatje. Fynn is voor druk met steentjes gooien in het meer en Robyn gelooft het ook wel.. heerlijk die kinderwereld.

Op de weg terug naar de camping komen we langs twee schommels, die hangen echt op een mooi plekje! We zijn uiteindelijk natuurlijk pas rond half 7 terug op de camping. Snel koken! Want naast de locatie is ook de sauna hier top. Inschrijven op de lijst en genieten maar, gratis! Alle zere spiertjes even ontspannen en voor de die hards: een duik in het riviertje dat er langs loopt. De kinderen slapen, die worden niet wakker. We sluipen samen de camper uit, even lekker de sauna in. En toch zit je niet helemaal lekker. Stel dat ze wakker worden? Het gas nog aan, handrem er niet goed op, insluiper.. visioenen. Als we een half uurtje later terugkomen in een donkere camper check ik toch even of ze er alle twee nog liggen. Tuurlijk!

Overnachting: Oldedale – Melkevoll Bretun

Dinsdag 17 augustus

Weer een zonnige dag. We starten met een potje memory in het zonnetje. Wat gaan we doen vandaag? Op de planning: Brenndalglacier. Het startpunt van deze wandeling ligt 1,5 km bij de camping vandaan en om de kleine beentjes nou niet gelijk helemaal moe te hebben pakken Henk en Robyn de fiets, hebben we die toch ook weer een keer gebruikt. Fynn en ik lopen. Gezellig. Beetje kletsen. We komen precies op hetzelfde moment aan bij de start.

Start de klok! We vertrekken rond 12 uur, het eerste stuk is best pittig. Saai kiezelpad, maar wel flink omhoog. Slalommend langs koeienvlaaien. Wij als volwassene zouden dat niet zien, maar die kids van ons wel: een koeienvlaai met een kuiltje waar plas in zit. En eentje die “rechtop” staat. Al gauw worden de kiezels van het pad erin gegooid om te zien hoe vers ze zijn. Ja, mijn idee was het niet.

Halverwege komen we op een soort van plateau uit met schitterend uitzicht over de vallei beneden ons. De koeien zijn kleine zwarte vlekken die over een groene lap bewegen. De perfecte plek voor een broodje, want uiteraard is de picknick mee.

Er staat ook een kleine houten hut met mos op het dak en als Henk en Fynn gaan kijken blijkt de deur open te staan… Ze besluiten een kijkje te nemen, het is net het huisje van kabouter bakkebaard. Binnen staat een eenpersoonsbed en een houten tafeltje met smoezelig kleedje erover en één stoel ervoor. In de vensterbank wat prulletjes: beeldjes, kaarsjes die ooit gebrand hebben, een vaas met wat takken. Vanuit dat kleine raam dus hetzelfde uitzicht als wat wij net hadden tijdens onze picknick: op de bergen, de blauwe lucht en de herfstkleuren al in de bomen. Leuk dit! Het lijkt nog precies zo te zijn zoals de bewoners het ooit hebben achter gelaten. Er ligt ook een gastenboek en natuurlijk schrijven we daar wat in.

We laten het huisje achter ons en gaan door, de gletsjer komt steeds een beetje dichterbij. Vanaf dit punt is het pad ook leuker. Smaller, over keien, langs een van de kleinere zijtakken van het smeltwater en af en toe is het ook gewoon even weg. De steenmannetjes (stapeltjes stenen) wijzen ons de weg.

Henk en Fynn zijn al ver vooruit, Robyn gaat zo hard niet. Maar als het Fynn te lang duurt voordat ook wij bij het eindpunt zijn wordt hij ongerust en loopt zonder dat Henk het weet zo’n honderd meter terug om ons te zoeken. Gelukkig zitten we alle twee op het pad en komen we elkaar dus vanzelf tegen, ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als we elkaar gekruist hadden of wanneer hij op de grote gladde stenen een misstap gedaan had. Want het smalle stroompje smeltwater van net is hier wel echt een kolkende watermassa.

In de rugzak zit uiteraard nog een pakje drinken en een mueslireepje, dus we ploffen neer met uitzicht op de gletsjer, een waterval en achter ons het dal welke de rivier in de loop van de jaren een aardige kloof in heeft uitgesleten. Henk kan het niet laten en klimt nog een stuk verder door, Fynn en Robyn vermaken zich met een plas water die in een van de rotsen in blijven staan en roeren een heksensoep. Er gaat steeds meer zand en gras in, maar ook besjes en bloemetjes. Lekker kliederen.

En dan moeten we natuurlijk nog terug. Gelukkig staat Henk z’n fiets beneden, Fynn en Robyn kunnen alle twee een lift terug naar de camping krijgen. Ik loop de laatste 1,5 kilometer, kan ik straks een extra koekje eten. 😉 Het is al zes uur geweest als we terugkomen op de camping. Hebben we dan echt zo lang gedaan over de 5,7 kilometer die stond aangegeven? We pakken de stappentellers er eens bij, oops… bijna 12 kilometer. De 5,7 kilometer moet een enkele reis geweest zijn. We vonden het al zo’n eind. Gelukkig hebben we morgen een reisdag gepland staan, kunnen de beentjes even rusten.

‘s Avonds duikt Henk nog een keertje de sauna in, ik werk onze reisverhalen bij en de kinds liggen lekker vroeg in bed. Het zal je niet verbazen dat ze snel sliepen…

Overnachting: Oldedale – Melkevoll Bretun

Woensdag 18 augustus

Gisteravond hebben we nog wat ansichtkaarten gekocht in het campingwinkeltje. Daar moeten alleen nog postzegels bij, dus het komt goed uit dat we ook voor boodschappen nog even moeten stoppen in Olden. Wat een verschil met gister zeg, we worden wakker in de miezer. Het lijkt wel of alle andere campinggasten ook deze twee mooie dagen volop genoten hebben hier en nu ook weer verder trekken, want de camping loopt helemaal leeg. Iedereen pakt z’n boeltje in en vertrekt weer. Het smalle weggetje naar Olden is nog even mooi als op de heenweg, smalle tunnels door, stapvoets rijden in de bocht want je ziet geen tegenligger aankomen en het water van het meer is nog even blauw. In Olden doen we de boodschappen en kopen we voor €8,- drie postzegels… Ze hebben een gouden randje.

Langzaamaan moeten we ook alweer een beetje gaan afzakken, heel veel noordelijker gaan we niet komen. Dat bewaren we voor een volgende keer. We rijden vandaag naar Lom, vlak voor dit stadje hebben we een camping op het oog en ondanks dat het maar 2,5 uur rijden is doen we er natuurlijk weer de halve dag over. We stoppen weer geregeld en… we zien onze eerste eland! Ok, een stipje tussen de struiken, maar toch. Het gaat zelfs zo snel dat we elkaar aankijken en zeggen: “huh, was dat een eland?” Ja dus. Fynn kwaad dat we ‘m niet gewaarschuwd hadden… ok, bij de volgende zal ik het eerder zeggen Fynn! Om de zoveel kilometer staan wel waarschuwingsborden voor elanden en rendieren, maar we zagen ze nooit. Tot nu dus. Opletten geblazen!

Onze camping komt in de buurt, maar hoe dichterbij we komen hoe meer twijfels we hebben over of dat deze camping wel open is. Het is overal zo rustig vanwege de corona, dat ik me zo kan voorstellen dat campings de boel eerder dicht gegooid hebben. Vanaf de weg zien we de camping beneden aan de rivier liggen, maar er staat geen enkele camper of caravan. We rijden door. De volgende zou zo’n vijf minuten verderop moeten zijn. Maar als we daar de toegangsweg oprijden ziet het er ook verdacht stil uit.

Het speeltuintje lijkt wel een spookspeeltuin. Met alleen een schommel die wat heen en weer gaat door de wind, maar geen kind te bekennen. Nee, dit is niks. We draaien om, hebben twee geïrriteerde kinderen achterin “want jullie hadden gezegd dat we er bijna waren!” Bij Lom zelf zou ook een camping moeten zijn, nou dat hebben we geweten. Wat een vreselijke camping, maar ja er is niet zoveel keuze. De receptie zit ietwat verstopt, Henk treft er een ongeïnteresseerde receptiemedewerker die er duidelijk geen zin meer in heeft. Spontaan zegt ie dat we met z’n twee zijn, geen medewerker die dat zal controleren of het ook maar iets zou interesseren. Het scheelt toch weer wat in de kosten.

Wat dan weer wel top is: de speeltuin. Ze hebben hier een soort van interactieve voetbalmuur waarop je verschillende spellen kunt activeren. Zo hard mogelijk de bal schoppen, de bal in het vak schieten dat oplicht, verschillende vakken één voor één wegschieten. Onze kids zijn er de rest van de middag druk mee. Ook het voetbalveldje heeft elektrische doeltjes. Maar voor de rest van de camping hoef je het dus niet te doen, hutje mutje naast elkaar al die campers.

Na de inmiddels bekende pannenkoeken op woensdag lopen we nog even naar het staafkerkje dat hier vlak naast de camping staat, we kunnen helaas niet meer binnenkijken, maar de buitenkant is schitterend. En het wordt zelfs weer een beetje blauw.

Overnachting: Lom – camping Lom

Donderdag 19 augustus

Met gierende banden! Weg van deze camping. Na een korte tankbeurt rijden we door naar de ’51’. Het schijnt een van de mooiste autoroutes te zijn dus geen straf om over die route langzaam weer het zuiden in te rijden. Het is helemaal leuk als we halverwege deze mooie route dan ook nog een wandeling kunnen maken en dan rijden we daarna door naar “de bewoonde wereld”. Zo hadden we het bedacht.

En die wandeling vinden we ook wel, aanrader: Hulderstigen. Je rijdt er bijna aan voorbij, maar er is een kleine parkeerplaats met een openbaar toilet en wat picknickbanken ongeveer vijf minuten na het Hindsæter hotel (als je dus vanuit Lom komt en niet vanaf de andere kant). Hier start je wandeling van zo’n 5,5km (2,5 uur) met een houten brug. Je komt onderweg verschillende informatieborden tegen en leert zo alles over de planten en dieren die hier leven. Ogen open houden, want wij zagen onderweg allemaal elandenkeutels. Ze worden hier geregeld gespot, maar uiteraard niet op de middag dat wij er zijn. We doen echt ons best, maar niks. Desondanks is het een leuke route over plankenpaadjes, over stenen door een riviertje, redelijk vlak en met een picknickbank halverwege de route.

Heerlijk gewandeld! Om half 5 zijn we terug bij de camper. En dan moeten we dus nog zo’n anderhalf uur rijden naar de camping die we op het oog hebben. Eenmaal op de weg besluiten we anders, we passeren namelijk een camping en besluiten te keren. We ploffen lekker hier neer en wie weet maken we morgen nog een wandeling. Het is hier zo mooi! Ze hebben een plekje voor vannacht. Yes! Niet perse een heel sfeervolle camping, we staan op het grind, op een soort terrassencamping. Maar prima voor een nacht.

Ik geloof er stiekem in dat dingen gebeuren zoals ze gebeuren. We hebben ons bordje pasta nog niet op of Henk wordt zo duizelig dat hij er misselijk van wordt en niet meer op z’n benen kan staan. Stel je voor dat dit op de weg gebeurd was… De rest van de avond en nacht heb ik niks aan ‘m. En ik duim heel hard dat hij morgen is opgeknapt, want anders moet ik achter het stuur kruipen…

Overnachting: Maurvangen – Besseggen Fjellpark camping

Vrijdag 20 augustus

Tot vandaag weten we niet waar de acute duizeligheid vandaan kwam, de hoogte kan het niet geweest zijn. Best even eng als je in the middle of nowhere zit en iemand niet meer op z’n benen kan staan. Maar zo spontaan als het op kwam gisteravond, zo staat hij vanmorgen op alsof ie nergens last van gehad heeft. Hij heeft zelfs wel de energie om een afwas te doen en even met Fynn op pad te gaan. Fynn heeft dus het vissen ontdekt en wil niks liever dan met z’n schepnet op pad. Dus met emmer en schepnet vertrekken ze, laarzen aan en gaan.

Robyn en ik halen de knutselbak eens tevoorschijn, het is vannacht maar 3 graden geweest dus ik stel het naar buiten gaan nog heel even uit. Brrr… Als we druk aan het knippen en plakken zijn (er worden spinnen gemaakt) krijg ik een locatie van Henk door. Ze zijn de bergen in gegaan. Op laarzen en in joggingbroek. Die zijn niet wijs hoor! Van enige duizeligheid is duidelijk geen sprake meer. De foto’s van mij achter het stuur houden jullie dus tegoed. 😉

We rijden vandaag naar Aurdal, maar anderhalf uur verderop. Lekker relaxt dagje vandaag dus. De tweede helft van de ’51’ is ook echt weer een plaatje. We zien de bergen met besneeuwde toppen van het Jottenheim National park in de verte liggen. De blauwe lucht steekt er mooi op af en omdat er op deze hoogte geen boom groeit kun je harstikke ver kijken. Rotsblokken liggen verspreid over het landschap, er groeien wat struikjes en van die leuke grassen met witte pluizen erop.

Echte wandelaars, die veel meer tijd hebben dan wat wij hier te besteden hebben, kunnen hier dagen hiken en nog niet verveeld raken. We turen ook nog steeds naar elanden en rendieren, want de pas-op-elanden-borden staan om de vijf kilometer langs de weg. En ondanks dat het gebied hier perfect voor deze dieren is, lijkt mij zo, zien we ze niet. Wel wat schaapjes, daar moeten we het mee doen. We rijden dus de bewoonde wereld weer in zonder eland en zonder rendier, maar met weer een schitterende route op ons lijstje.

We doen gelijk even boodschappen en trakteren de kids op een ijsje, het blijft toch vakantie natuurlijk. Onze camping in Aurdal ligt aan een watertje en ons plekje kijkt daar perfect op uit. Het is echt zomer hier, in de zon is het genieten. En natuurlijk komt het schepnet weer tevoorschijn. Tot z’n enkels in het water en de het geduld hebben. De emmer is zo vol geschept, ze moeten over in een doorzichtig bakje, want dan kunnen ze als aquarium in de camper mee. Ehm, nee! Vooruit, even voor de foto dan. En dan snel weer vrijlaten die beestjes.

Ook hier op de camping is zo’n voetbalmuur en een trampoline, je kunt raden waar Jut en Jul de rest van de middag zijn… En er is Wifi! Dus dit is de beste camping in heel de vakantie, aldus de kinderen.

Overnachting: Aurdal – Aurdal Fjord camping

Zaterdag 21 augustus

Fynn wil heeel graag nog een nachtje blijven. Op deze te gekke kekke camping. 😉 En eigenlijk is dat zo’n gek idee niet. We zijn een beetje reismoe merk ik: het uitzoeken van waar we slapen, wat gaan we daar doen… En het wordt super mooi weer vandaag (lees zon en 20 graden) dus we vermaken ons hier aan het water nog wel een dagje. We zullen dan alleen morgen iets meer gas moeten geven, want uiteindelijk moeten we over twee dagen bij de boot zijn. Maar iedereen stemt in. We blijven nog een nachtje. Henk gaat op pad, die heeft de rust niet voor een dag hangen op de camping. Hij heeft een kleine wandeling uitgezocht en gaat nog maar een keer op zoek naar elanden. Fynn en Robyn hadden voor hun verjaardag een grote opblaasbare alpacca en tijger gekregen, die liggen ook al drie weken achterin de camper.

Dus, doe eens gek! We blazen die dingen op. Ik heb letterlijk geen lucht meer in mijn longen en het water is eigenlijk veel te koud, maar ze zijn weer even zoet. Ze dobberen alle twee wat op hun floaties. Dolle pret als er een boot iets te hard komt langs gevaren, dat golft lekker. En er worden weer visjes gevangen natuurlijk. De klap op de vuurpijl vandaag: een potje midgetgolf op de camping. Henk komt net terug van zijn wandeling als wij aan de laatste hole beginnen.

De buurvrouw op leeftijd vindt het ook maar wat leuk dat we nog een nachtje blijven, ze komt ons een zak marshmallows toestoppen. Voor onze dochters… Fynn met z’n lange haar is duidelijk te hip en heeft geen standaard jongenskapsel. Hij kan er gelukkig wel om lachen en laten de buurvrouw in d’r waan. We steken het houtblok aan dat we ook al drie weken meeslepen, ja er kan een hoop in zo’n camper, en roosteren zo een paar heerlijke marshmallows. Lekker tussen twee biscuitjes. Al is het meer rook dan vuur, gelukkig staat de wind de goede kant op.

Overnachting: Aurdal – Aurdal Fjord camping

Volgende week pakken we dus alweer de boot terug naar Denemarken. En daar wacht een grote verrassing voor de kids…