Week 11 – Van de Rocky’s naar Grand Tetons

Waar we vorige week nog in de sneeuw van Colorado stonden, daar reizen we deze week verder naar de sneeuw: we ontdekken Rocky Mountains National Park met kinderen en ook bij Grand Teton National park zijn de bergtoppen nog wit. Maar we regenen ook nat tot op ons ondergoed…

Dag 71 – Rocky Mountains National Park met kinderen

Ik start m’n dag met cadeautjes, 20 tekeningen en slingers. Vandaag blaas ik namelijk 39 kaarsjes uit… Je kunt op slechtere plekken zitten: de lucht is blauw! Een klein wolkje hier en daar. Op naar de shuttlebus, op naar Bear Lake. Omdat we op de camping staan hebben we automatisch een permit voor de Bear Lake Road, maar anders moet je die aanvragen. Zo populair is dit gebied dus. We parkeren de camper op de Park&Ride en springen dan over in de shuttle. Prima systeem. Drie haltes verder stappen we uit bij Bear Lake. 

We informeren even bij de ranger wat een leuke wandeling is: rondje Bear Lake en daarna naar Emerald Lake. “But maybe you need spikes for Emerald Lake.” Spikes? Van die ijzers dus, voor in sneeuw en ijs. Zou het zo erg zijn? We zullen het ervaren. Het rondje Bear Lake is 1 km. Hier en daar een plakje sneeuw, soms over het pad, en prachtig zicht op de besneeuwde bergen. Dan slaan we af naar Emerald Lake. We komen onderweg nog twee meren tegen, prima stops voor een picknick. Het is een populaire wandeling, want je bent hier zeker niet alleen. 

Na Nymphe Lake en Dream Lake wordt het pad ijziger. Het pad zelf is eigenlijk helemaal weg, er ligt alleen nog sneeuw. We zien wandelaars op sneakers naar boven gaan, die glijden dus net zo hard weer naar beneden. Er zitten echt wel een paar pittige stukken in. Maar, we halen het. En het is het meer dan waard geweest. Er ligt nog ijs op het meer en links en rechts ligt een dik pak sneeuw. De hoogste toppen hebben zich verstopt onder een dikke wolk, die zien we helaas niet. 

Terug naar beneden begint droog, we glijden weer over de sneeuw. Maar na een tijdje begint het me toch te regenen. We zijn zeik en zeik nat, tot op ons hemd. En koud!! En wat duurt het dan lang als je op een shuttlebus moet wachten. Dit is wel echt een beetje jammer. En toch apetrots, want 184 hoogtemeters en bijna zes kilometer (zeven dus met rondje Bear Lake) is niet niks voor een bijna zes jarige. 

Eenmaal in de camper gauw allemaal onze joggingbroek aan, heerlijk! Kacheltje aan. Opwarmen. Het is inmiddels bijna vier uur dus besluiten gelijk door te rijden naar Estes Park, een stadje net buiten het park. Want als je jarig bent dan hoort daar lekker uit eten bij. Pizza! Ondanks de regen en de kou een heerlijke dag gehad! 

Overnachting: Rocky Mountains NP – Aspenglen campground 

Dag 72 – van Bear Lake naar Mills Lake

Vroeg op pad vandaag want we willen niet weer natregenen. Om 10 uur zijn we bij Bear Lake en dan hebben we al even bij de shuttle bus staan wachten en een ander gezin van tips voorzien. Geen gekke score! 

We wandelen vanaf Bear Lake naar de Alberta Falls, het is een prima plek voor een snack bij een mooie waterval. We besluiten toch nog iets door te wandelen. Want deze mijl was wel heel makkelijk en het is mooi weer. Het doel: Mills Lake. Dat is best een behoorlijke tippel maar laten we kijken hoe ver we komen. 

Halverwege hebben we even een kleine twijfel of we het voor de bui gaan redden, maar volgens de weersvoorspelling gaat het pas om 14:00 uur regenen. Je voelt ‘m al aankomen hè? We zijn echt net bij het meer, hebben de laatste stukken weer door de sneeuw geploeterd, als het begint te spatten. Nog geen ramp, we zijn voorbereid: poncho’s aan. Hoe erg kan het zijn? We zien zelfs nog stukken blauwe lucht. We eten nog even een reepje voor wat nieuwe energie en dan gaan we terug. De spatjes hebben inmiddels plaats gemaakt voor hagelstenen met een doorsnede van 0,5 cm. 

Au, au, au! We lopen op een vrij open stuk, dit is echt niet fijn. Als we de bosrand naderen knalt er nog even een lekkere onweersklap boven ons hoofd. Fynn in tranen en Robyn knijpt m’n hand bijna fijn. Leuk man, wandelen in de bergen! 

Het pad is op de terugweg een grote waterval, maar gelukkig is de hagelbui over en kunnen we op een enkele drup uit de boom droog teruglopen naar de parkeerplaats. We zigzaggen om de plassen heen en zijn toch blij als we weer terug zijn. Al met al hebben we vandaag zo’n 9 kilometer gelopen en 229 hoogtemeters bedwongen. Ik ben trots!

Ze hebben zelfs nog energie over om na het eten een klein blokje om de camping te lopen. Hoe doen kinderen dat?

Overnachting: Rocky Mountains NP – Aspenglen campground

Dag 73 – Trail Ridge Road Rocky Mountains NP

Wat hebben we afgelopen twee dagen geleerd? In de ochtend op pad, rond de middag gaat het regenen. Dus hup gas erop. We zitten redelijk op tijd in de camper en rijden vandaag een stuk van de Trail Ridge Road, een mooie bergpas. De hele route is eigenlijk 81 km, maar omdat we aan deze kant van het park eruit moeten besluiten we voor een deel van deze weg te gaan. Overslaan is echt zonde! 

We hebben al gelijk de jackpot: Big Horn sheeps! Er zijn zelfs een aantal rangers die in zo’n geval het verkeer regelen. Om te voorkomen dat mensen midden op de weg gaan stilstaan of even vergeten dat het wilde dieren zijn en te dichtbij komen. Maar wij kunnen ze van het lijstje strepen. 

En daar blijft het niet bij. Als we bij Forest Canyon, een prachtig uitzichtpunt midden op de toendra, stoppen komen nieuwsgierige marmotten ons gedag zeggen. Die hadden we ook nog niet eerder gezien. 

Als ‘t begint te spatten draaien we om. De weg wordt vanwege het weer nog wel eens afgesloten en daar zitten we niet op te wachten… Jammer, maar wat we hebben gezien was zeker de moeite waard. En dan verlaten we Rocky Mountain NP en daarmee ook de staat Colorado. Wat een positieve verrassing was dat zeg! En zo rijden we staat nummer acht binnen: Wyoming, de dunst bevolkte staat van de VS. En dat is te merken. Via de Walmart in Loveland (klinkt leuk hè?) reizen we naar het National Forest bij Laramie. We staan weer middenin het bos en komen alleen een enkele mountainbiker en een verdwaalde andere camperaar tegen. Verder vrijwel uitgestorven hier. Wat een verschil zeg met het toch wel toeristische Rocky Mountains NP. 

Dat hier maar weinig mensen komen merken we ook aan het toilet. Vaak zijn het van die gat in de grond wc’s in de parken. Niks mis mee, ze stinken ook lang niet altijd. Maar als we deze deur opentrekken komt een zwerm vliegen ons tegemoet. Die zaten waarschijnlijk al weken “opgesloten” en hebben voor een volgende generatie gezorgd. Jak! Gelukkig zijn ze na die ene keer weggebleven, blij dat ze zelf ook frisse lucht zagen waarschijnlijk. 

We doen ‘s avonds nog een klein wandelingetje. We volgen bordjes van de Meadow trail, maar die weide vinden we nooit. En ook geen wildlife trouwens. In het stille bos duiken we lekker ons bed in.

Overnachting: Tie City campground

Dag 74 – Een bezoekje aan de gevangenis…

Het belooft een mooie dag te worden. Blauwe lucht! Heerlijk. We rijden via het Medicine Bow-Routt National Forest, over de 130 naar Rawlins. Daar hebben we een goedkope KOA-camping gevonden, wat de meest deprimerende plek van deze reis blijkt! Maar daarover later meer… 

Eerst terug naar onze route, die maakt alles goed. We rijden eerst dwars door uitgestrekte grasvlaktes met overal gaffelbokken, Fynn telt er wel 122. Pronghorns heten ze hier, dat klinkt naar mijn idee overigens veel beter. En, leuk weetje: het zijn de op één na snelste landdieren op aarde. Alleen de luipaard is sneller. En tussen de lage struikjes waar het landschap ook vol mee staat spotten we zelfs een coyote. 

En dan gaan we weer de hoogte in. We rijden over de Snowy Range Pass, bijna 11.000 feet. Die doet z’n naam eer aan. Op de route ligt ook Lake Marie, echt zo’n bergmeer. Met kale steile rotswanden op de achtergrond en alpenweides eromheen. Laten we daar dan nog een wandeling doen en dan rijden we daarna door naar de camping. Dan voorkomen we ook een beetje dat we al om 13:00 uur op de camping zijn en de kids de rest van de dag zitten te gamen. Dat is het idee. Maar hoe hoger we komen, hoe meer het er naar uit ziet dat hier helemaal geen wandeling mogelijk gaat zijn. Er liggen echt nog dikke pakken sneeuw. IJs op het meer, geen pad te herkennen. Prachtig voor de foto, maar niet helemaal volgens plan. Want dit betekent dat we inderdaad rond 13:00 uur de camping op rijden.

Nou zijn wij al nooit zo’n fan van de meeste KOA’s, maar dit is wel de meest deprimerende plek ever. Doe je ogen dicht en stel je een voetbalveld met kiezels en gravel voor. Als je geluk hebt tussendoor nog iets van pollen gras. En als je helemaal geluk hebt een picknicktafel. Wij hebben de goedkoopste plek, uiteraard. Aan de rand van de camping, de hoofdweg op nog geen 50 meter. Je kunt nog net de neusharen van de vrachtwagenchauffeurs niet tellen… 

Geen zwembad, maar wel een splashpad. Die is echter nog gesloten, ondanks het warme weer. Blijft over een eenvoudig plastic speeltuintje en twee skelters. En had ik al gezegd dat het pas 13:00 uur was? 

Dus lang leve de wifi bij de KOA, met het geniale wachtwoord CLEANAFTERPETS. Gauw op zoek naar activiteiten in de buurt. Henk vindt uit dat Rawlins een beruchte staatsgevangenis herbergt die al jaren geleden gesloten is. Hier is ook de doodstraf lange tijd uitgevoerd dus er is een heuse dead row. En je kan een tourtje boeken. De reviews zijn niet slecht. We geven het een kans. Het is nog geen zeven minuten rijden, dus daar kan weinig mis aan gaan. 

Als we aankomen moeten we een nog half uurtje wachten voor de tour, we kunnen wel alvast in het museum kijken. Nou, je krijgt er spontaan de kriebels van. Uitgebreide verhalen van gevangenen die hier tussen 1901 en 1981 gevangen gezeten hebben, uitgeprint op A4 en op grote “posters” tentoongesteld. Ergens totaal vergane glorie en aan de andere kant is dit precies zoals het bij deze plek past ofzo. Voorzien van foto’s, reden van gevangenschap, spannende ontsnappingsverhalen, een collectie zelfgemaakte messen, avonturen in de gevangenis en… een stuk van het touw waarmee ze uiteindelijk in de gevangenis zijn opgehangen. In miniatuur het apparaat waar dat mee gebeurde, inclusief demonstratie aan het begin van de tour. Nou ik heb er zin in… 

We worden in een uur door alle celblokken geleid en krijgen een uitgebreide uitleg. De tourguide houdt wel van een foute grap. Na 19 zoveel werd je hier niet meer opgehangen als je ter dood veroordeeld werd, goed nieuws zou je zeggen. Het apparaat maakte echter plaats voor de gaskamer. Ook die wordt getoond. Tot in detail wordt verteld hoe dat ging en daarna mag je zelf even op de stoel in de gaskamer gaan zitten voor de foto. Dat doet het altijd goed in de fotoboeken..

Ik ben blij dat de tour in het Engels is en we af en toe wat details kunnen weglaten in de vertaling voor Fynn. Robyn interesseert het allemaal weinig. Die zegt later: “ik had het me eigenlijk heel anders voorgesteld. Ik dacht dat we in een karretje gingen als we het tourtje gingen doen.” Arm kind, dan kan ik me voorstellen dat dit wat tegenvalt ja. 

Gelukkig is er in de buurt ook nog een speeltuin, in het Washington Park, kunnen we heel even de zinnen verzetten voor we terug naar de camping gaan. 

Overnachting: Rawlins – KOA

Dag 75 – Flaming George

Het valt mij mee dat ze er geen van beide over gedroomd hebben vannacht. Sterker nog, ze slapen heerlijk uit. En dat onder het genot van de vrachtwagens die bijna naar binnen rijden. 

Gauw weg hier! Maar, niet voordat we allemaal nog even uitgebreid gedoucht hebben. Als ik terugkom van de douche stinkt het gigantisch in de camper. “Ruik je niks” zegt Henk. Ja, jawel! Wat is het? Wat blijkt, door het water van de afwas is de grijs water afvaltank te vol geraakt en is het grijze water in het doucheputje omhoog gekomen zonder dat Henk dat tijdens het afwassen in de gaten had. Pas toen hij wat rook werd duidelijk wat er gebeurd was. Zo jammer dat ik geur niet kan vastleggen op een foto. Dat zou dit avontuur gelijk een stuk levendiger gemaakt hebben. 😉 

Als er gedweild is en we geleegd hebben bij de dump op de camping gaan we gauw door. Gelukkig is die geur gauw weg. 

Het is een wat saaie route vandaag, eindeloos rechtdoor langs velden vol Sage Bush en hier en daar een pronghorn. Pas het laatste stuk verandert het landschap, het wordt heuvelachtig en de kleuren veranderen. We zitten aan de noordkant van Flaming Gorge; een groot stuwmeer. De camping is weer een prachtplek en er is geen snelweg te horen. Heerlijk dit! We hangen onze hangmat op aan een schaars boompje en doen een spelletje. 

Precies als we nog even bij het water willen gaan kijken begint het te regenen en waaien. De zwermen met mugjes die je op de heenweg nog keihard hoort zoemen zijn er zelfs stil van. Gauw terug! En wanneer je dan goed en wel 10 minuten in de camper bent is het uiteraard weer droog. Fynn en Robyn storten zich op een middag knutselen. Voor Robyn maak ik een mozaïekopdracht en voor Fynn een tekenproject. Ik teken een bos en hij kleurt ‘m in en plakt daar daarna allerlei dieren in die hij uit de folders knipt die we afgelopen weken verzameld hebben. Het wordt een meerdaags project, maar voorlopig is ie weer ergens zoet mee. 

Henk kan het niet zo goed, een middag niksen in de camper. Zeker niet als je dan uitkijkt op die berg/ heuveltop. Hij gaat nog even op pad en neemt vervolgens de zon mee terug. Het klaart helemaal op. Dus na het eten nog even een nieuwe poging bij het water kijken, gelukt dit keer. En droog! En we spotten andere Nederlanders, dat is ook lang geleden.

Overnachting: Firehole campground – Flaming Gorge Nationale Recreation Area 

Dag 76 – Richting Grand Teton NP

We starten weer eens rustig aan op. De halve camping is alweer leeg als wij klaar zijn om te vertrekken. We gaan weer een stukje dichter richting Grand Teton. Dan zitten we weer een paar dagen midden in het park dus er moeten vandaag nog boodschappen gedaan worden. Dat wordt natuurlijk weer een veel langere stop als dat je eigenlijk zou willen, zo’n Walmart is gigantisch! En omdat je iedere keer in een andere winkel bent is het steeds weer zoeken waar alles staat. Zo dwaalt Henk vandaag een half uur rond op zoek naar onze Wasa crackers. Maar, gevonden! 

Ook gelijk maar even tanken, is ook dat weer gedaan. Even lunchen bij een picknickplek met speeltuintje en picknicktafels. En zo hebben we eigenlijk een dag die voorbij is voor we er erg in hebben. 

We staan vandaag op een BLM camping, die kosten vaak bijna niks. Een stuk of 20 plekken, lekker veel ruimte en in de verte pronghorns. Net Afrika zo, met dat wildspotten. Qua weer is het een beetje wisselend, zo in de loop van de dag wordt het bewolkt en begint het vaak even te regenen. En dus wordt de Yahtzee maar weer eens uit de kast gehaald, vervolgen we ons knutselproject en begint de borrel vandaag al vroeg.  

Overnachting: BLM Warren Bridge Campground

Dag 77 – Grand Teton it is!

Wat een luxe! De komende negen nachten hebben we allemaal geboekt. Drie nachten in Grand Teton en daarna zes in Yellowstone, op twee verschillende campings. Niks niet nadenken over waar we heen gaan en slapen, het is gewoon al geregeld. Lekker man! 

Alleen jammer dat je dan wakker wordt met bewolking en dat de verwachtingen voor de komende dagen alles behalve zonnig zijn. Als dat maar goedkomt. Om 10 uur zijn we back on the road, lekker op tijd vandaag. We leren het wel. De sneeuwpieken van de Tetons zijn steeds in zicht, meestal nog wat verstopt achter een wolk, maar heel soms piept de piek er even tussendoor. De zon doet hard z’n best. 

En zo rijden we rond het middaguur Grand Teton NP in. Omdat we zo vroeg zijn hoeven we niet direct naar de camping door, die is tenslotte al geboekt. We rijden daarom eerst naar het bezoekerscentrum, daar hebben ze ook altijd fijne wandelkaarten. Eens even kijken wat we zullen doen vanmiddag. Als we weer buiten komen is het zowaar flink opgeknapt. Ik zie zelfs stukjes blauw. Ik had me ingesteld op regen, maar dit bevalt me beter. Op naar Taggart Lake, broodjes mee en gaan. Gelukkig vinden we een parkeerplek, want dat dit weer een populair park is, is duidelijk. Het is echt een heerlijk wandelingetje!

Bij het meer aangekomen gaan de schoenen uit en de voeten in het water. Het is zo helder dat je de visjes ziet zwemmen. Onderweg speuren we hard naar moose en beren, die komen in dit gebied voor. Opvallend veel mensen hebben ook bearspray mee, een soort van pepperspray voor als je oog in oog komt te staan met een beer. Laten we hopen dat het niet nodig is. Maar eentje vanaf een veilige afstand zou toch wel heel leuk zijn. We zullen toch nog iets beter ons best moeten doen, want we zien ze niet. Op wat eekhoorntjes na zien we geen dieren. Robyn probeert ze nog te lokken door haar geurspoor achter te laten in het bos, maar het helpt niet. 😉 

Als we terugkomen bij de camper hebben we er zo’n 6 kilometer opzitten en is het nog steeds droog. Wat een geluk! Wel flink dreigende luchten in de buurt van onze camping, maar op enkele spatten na ook daar geen regen. We beproeven ons geluk na het eten nog een keertje, wie weet treffen we bij de rivier een moose. Maar ook hier niks, behalve wat eenden en twee kleine slangetjes. Maar daar zijn we niet meer van onder de indruk. 

Overnachting: Gros Ventre campground – Grand Teton National park 

Volgende week ontdekken we nog veel meer van de Tetons en reizen we door naar Yellowstone National Park. En wat we daar weer allemaal gaan beleven…