Gili eilanden met kinderen

Gili betekent ‘klein’, de kleine eilanden dus. Daar heb je er meerdere van rondom Lombok, maar eigenlijk bedoelt iedereen de drie bekendste eilanden: Gili Trawangan, Gili Meno en Gili air. Wij bezochten twee van de drie paradijselijke Gili’s en kunnen dus uit eigen ervaring zeggen dat de Gili-eilanden met kinderen de perfecte ‘break’ in je reis door Indonesië is.

De auto- en brommervrije bounty-eilanden liggen vlak voor de kust van Lombok, maar zijn zowel vanuit Lombok als vanaf Bali gemakkelijk te bereiken. Een combinatie met Bali is het meest voor de hand liggend wanneer je met kinderen reist. Ieder eiland heeft zijn eigen karakter, maar bountystranden, kokosnoten en helder blauw water vind je op alle drie. En het slikken van malariatabletten is voor de Gili-eilanden niet nodig. Let’s go!

Gili Trawangan (Gili T.)

Gili Trawangan is de grote broer in dit gezelschap en vooral bekend onder feestvierende backpackers. Maar ook voor gezinnen is het hier goed toeven. De meest boten varen naar dit eiland, vanwaar je gemakkelijk doorvaart naar zijn twee kleinere broertjes. De meeste reizigers kiezen voor dit eiland vanwege het gemak en het comfort. Je vindt er vrijwel alle voorzieningen als restaurants, (lounge)bars en winkeltjes. Ja, ze verkopen er ook luiers. En als het gaat om accommodaties is er voor ieder wat wils, van low budget backpacker hostels tot de luxere resorts met zwembad en spa.

Aan de hoofdweg vind je de pinautomaten, maar ook de meeste bars. Zou er een verband zijn tussen die twee? 😉 Vermijd de accommodaties in die buurt wanneer jij en je kids ‘s avonds graag slapen. Wij kozen bijvoorbeeld voor La Favela, net een paar straatjes achter de drukte (en de moskee want Lombok is hoofdzakelijk Islamitisch). Kamers met airco en extra bed, een wifi verbinding en een heerlijk vers ontbijtje. Een zwembad vonden wij niet nodig, je bent tenslotte op een van de mooiste bounty eilanden met kristal helder water.

Op het hele eiland kan je snorkelspullen huren (onderhandelen moet!) en zo lagen wij om de beurt in het water. Hoewel ik het koraal niet verbluffend vond, spotten wij hier wel onze eerste zeeschildpad. En ik moet je zeggen dat ik dat behoorlijk indrukwekkend vond. Je kids kunnen snorkelen vanaf een jaar of vijf (ik schreef eerder al eens een blog over snorkelen met kinderen), de zee is er rustig en lang ondiep. Snorkelen ze niet, dan vermaken ze zich met een voetbal op het strand of het bouwen van een zandkasteel met een vlag van koraal.

Voor duiken zit je op Trawangan ook het beste, er zijn verschillende duikscholen. Wij zijn zelf geen duikers, laat je er ter plaatse daarom over adviseren. En omdat een filmpje vaak meer zegt dan 1000 woorden… Een korte impressie van wat wij onder water zagen, we filmden met onze GoPro. Kippenvel!

Huur ook zeker een dag een fiets en rij in een kleine twee uur het eiland rond. Fietsen voor de kleinste en fietsen met kinderzitjes zijn te huur. Wij betaalden 50.000 rupiah (ruim € 3,-) per dag. Onderweg maakten wij een aantal stops op strandjes die soms echt nog helemaal verlaten waren. Dus ook op het drukste eiland vind je rustige stukken. Buiten de hoofdstraat vind je ook de meer kindvriendelijke strandtenten zonder harde muziek en bruin gebakken backpackers.

De mooiste zonsondergang is aan de westkant van het eiland, met de vulkaan op Bali op de achtergrond.

Over het eten hoef je je ook niet druk te maken, lusten je kids geen Indonesische rijstgerechten dan kun op Gili Trawangan ook pizza, pasta, patatjes of andere westerse maaltijden krijgen. In de hoofdstraat betaal je beduidend meer voor je pizza, maar het zijn dan ook wel de echte steenoven pizza’s formaat XL. Is je budget wat minder, dan kan je heerlijk (verse vis) eten op de ‘food market’ die elke avond wordt opgezet.

Kortom; Gili Trawangan voor de gezinnen die houden van reuring, een deuntje en comfort.

Gili Meno

In vijftien minuten varen we met de gewone pendeldienst (public boat) naar buureiland Gili Meno. Ze varen twee of drie keer per dag. In de haven van Gili T. koop je je ticket op de dag van vertrek, vaste prijs van 35.000 rupiah. Je kunt ook privé (of met een groep) een boot huren, vaak zijn dat de fastboats. Je zit dan niet vast aan vertrektijden, maar je betaalt er ook flink meer voor. Een steiger kennen ze op Gili Meno niet, dus je staat bij het uitstappen gelijk met je enkels in het water.

Gili Meno is de meest rustige van de drie. Hier is het echt verplicht niks doen! Vervelend… Je vervoert jezelf met paard en wagen en bent lopend in nog geen twee uur het eiland over. Je vindt op het eiland net als op Gili T. een schildpaddenopvang waar jonge schildpadjes worden verzorgd en daarna teruggezet in zee. Het is de enige “toeristische” attractie van het eiland. Wij sliepen in Adeng Adeng bungalows, aan de noordkant van het eiland. Bij de nabij gelegen warung met heerlijke strandbedjes konden we snorkelspullen lenen als we er ook zouden eten. Goede deal! Ook hier zagen we zeeschildpadden tijdens het snorkelen.

De stranden zijn er verlaten, met hier en daar een bamboehutje, en je hebt er romantische zonsondergangen. Neem wel je waterschoenen mee want het strand ligt bedekt met (prachtige) schelpen. Boek in het hoogseizoen (juli – augustus) je accommodatie tijdig. Er is nou eenmaal niet zoveel aanbod en het kan voorkomen dat alles is volgeboekt. Of dat je uitkomt bij een hogere prijsklasse. Er is een beperkte keus in restaurants, toch hebben we er heerlijk gegeten. Een bananenpannenkoek kennen ze overal.

En overigens is ook op Gili Meno een pinautomaat en een supermarktje voor de nodige inkopen. Die zit bij de ‘haven’ dus shop voor je met paard en wagen naar de andere kant van het eiland gaat waar de meeste accommodaties zijn. Ook hier gewoon luiers te krijgen. Zorg wel altijd voor een voorraadje, want alle voorraad in winkels komt van Lombok. Wij grepen op dag 1 mis met de XL luiers, een paar dagen later waren ze er wel.

Gili Meno in het kort: Voor gezinnen die houden van rust, rust en rust en natuurlijk schitterende stranden.

Gili Air

Dit eiland ligt het dichtst bij Lombok. Hoewel wij er zelf niet geweest zijn (keuzes keuzes) hebben we verschillende gezinnen gesproken die Gili Air wel bezochten. De overall conclusie: een combinatie van de eerder genoemde twee. Net iets meer familiegericht, maar wel met het duik- en snorkelsfeertje en dus eigenlijk heel fijn!

Je vindt er wel de relaxte sfeer, maar net even iets minder toeristisch dan Gili Trawangan. Als het gaat om de keuzes van restaurants en winkeltjes komt het alweer dichter in de buurt bij Gili Trawangan. Geen hongerige maagjes dus. Een gezin uit Engeland, dat we tegenkwamen op reis, zei: “It’s like Gili Trawangan in terms of choice of restaurants, but a bit less backpacker and a bit more family“. Dat is dus eigenlijk precies wat je zoekt wanneer je de Gili-eilanden met kinderen bezoekt!

Hoe kom je er?

Wij namen vanuit Amed een fastboat van Blue Water Express naar Gili Trawangan. Het zijn comfortabele boten en voor je bagage wordt gezorgd. In ruim een uur ben je aan de overkant. Over het algemeen is het een veilige manier van reizen. Wij maakten de oversteek in mei en hadden een rustige zee. Wanneer ik de oversteek zou afraden? In het regenseizoen: van november tot en met maart. De zee is dan wilder en er zinkt ieder jaar wel een boot in die periode. Zeker wanneer je de Gili-eilanden met kinderen bezoekt wil je daarin geen risico’s nemen. We betaalden 250.000 rupiah (17 euro) per persoon. Fynn is twee jaar en was gratis. Hij zit dan wel op schoot. Naast Blue Water zijn er vele andere (online) aanbieders te vinden.

Terug vanuit Gili Trawangan vaarden wij naar Padang Bai, met Ganggari fastboat. Je bent dan iets langer onderweg, maar wel dichter in de buurt van Ubud. Voor ons was dat een logisch vervolg van de route. Wij betaalden 275.000 rupiah, inclusief de transfer naar Ubud. Online zijn de kaarten vaak duurder, het loont om gewoon naar de haven te gaan en ter plaatse je kaartje te kopen. Natuurlijk moet je ook hier afdingen want voor deze commerciële boten gelden geen vaste tarieven. Simpele regel is hoe drukker, hoe duurder. In het hoogseizoen (juli – augustus) zou ik wel een aantal dagen van tevoren reserveren.

Over Ubud later meer…