Reisverslag Sri Lanka – wereldreis week #4

Onze laatste week in Sri Lanka. Wat is dat toch snel gegaan. We genieten deze week van het strand aan de oostkust, met lokale vissers die hun buit binnenslepen aan het eind van de dag. En van de onderwaterwereld bij koraaleiland Pigeon Island. Actief zijn we ook hoor. We fietsen door tempelruïnes en trotseren 1200 traptreden naar de top van de leeuwenrots in Sigiriya met kinderen.

Maandag – volle maan

De hysterie van de tand nog maar net te boven zijn we inmiddels aan de oostkust beland. Harold is nog steeds niet helemaal gewend aan het reizen met kids en plant onze dagen het liefst vol. Dus dat we vandaag lekker niks doen is toch nog weer even wennen voor ‘m. Wat zou hij doen met al z’n vrije tijd? We slapen in Uppuveli, net ten noorden van het grotere Trincomalee. We verkennen voor de verandering het (pis)lauwe zwembad en aan het eind van de middag het strand. Lokale vissers zijn bezig hun buit binnen te slepen en het handje vol toeristen vindt het maar wat leuk om even te helpen.

We eten bij een van de weinige restaurantjes in de buurt, maar dat blijkt wel gelijk een pareltje. Pal aan zee, voetjes in het zand, volle maan die glinstert over het water. En, houtovenpizza’s. Wat willen we nog meer? Nou, dat die houtovenpizza’s ook voor 19:00 uur besteld kunnen worden. Veel restaurants zijn pas 19:30 klaar voor het diner. Met ons kleine mannetje, die dan niet echt meer het geduld heeft voor nog een bordje eten, is dat wat laat. Het alternatief voor de pizza kan overigens wel eerder worden bereid en is ook top! En Fynn? Die vindt al snel een bal en een loopauto dus die vermaakt zich prima.

• 

• 

Dinsdag – Pigeon Island National Park

Die houtovenpizza komt er alsnog! Maar niet voordat we de onderwaterwereld bij Pigeon Island verkend hebben. 09:00 uur vertrekt de boot, we worden naar Nillaveli gebracht en stappen daar over op boot nummer 2. We moeten allemaal een zwemvest aan, maar Fynn kan ik daar bijna 2x inrollen. Mochten we omslaan dan gaat hij hier never nooit mee boven water blijven. Maar laten we vooral niet van het ergste uitgaan, het land blijft steeds in zicht. We krijgen een snorkel mee en dan worden we met ons handeltje afgezet op Pigeon Island. Het strand ligt bezaaid met koraal, waterschoenen waren hier geen overbodige luxe geweest. Verdere uitleg is niet nodig: volg de snorkels.

We hebben niet al te hoge verwachtingen, maar dat is onterecht. Henk komt al gauw terug met verhalen over rifhaaien van 1,5 meter. Ik denk nog dat hij een grapje maakt en besluit zelf te gaan kijken. Ze zijn er echt. Samen met tal van kleurrijke vissen. Nou ben ik niet zo’n held met water, laat staan in water waar ik ruzie met mijn snorkel heb, wetend dat er onder mij haaien zwemmen. Dus het grootste deel van de tijd ligt Henk in het water.

• 

• 

Fynn en ik vermaken ons met de lokale kids en met Nolan. Blonde Nolan is door zijn ouders achtergelaten bij de Sri Lankaanse gids zodat papa en mama lekker kunnen snorkelen. Het arme mannetje is nog niet stil geweest en huilt aan een stuk. Ik bied de gids mijn hulp aan en bij het zien van ander blond is het ineens weer wat vertrouwder. Het is gelijk goed. Dolle pret met Fynn en ik zie de opluchting bij de gids. Arme man, arme Nolan.

Terug op de boot stuiteren we over het water en kruipt Fynn tegen me aan. “Wat doe je Fynn?” “Even slapen mama” “Dat kan hier toch niet Fynn, straks als we terug zijn kun je lekker naar bed” “Nee, kan wel” en weg is ie. Kinderen slapen echt overal…

Woensdag – op naar Sigiriya met kinderen

Dag oostkust! We gaan langzaamaan terug naar Negombo, maar stoppen nog in Sigirya. Het ligt middenin Sri Lanka en vormt samen met Anuradhapura en Pollonaruwa de culturele driehoek. Ik zal jullie verdere details besparen, maar het is een fijn centraal punt om uitstapjes te maken. We zitten op een groot park, uiteraard met zwembad en omgeven door veel groen. Watertjes, eeuwenoude bomen en natuurlijk bijbehorend wildlife: apen, kikkers, schildpadden, hagedissen en ander gespuis. In ons vijvertje voor de deur zelfs een waterslangetje. ‘s Nachts een oorverdovend lawaai van het kikkerconcert. Oordoppen uit de tas dus!

Donderdag – Safari 2.0

We hebben er nog geen genoeg van, we willen ze nog een keer zien: olifanten! We hebben de ochtend lekker geluierd bij ons hotel in Sigiriya en eind van de middag gaan we op pad. Er zijn een aantal parken in de buurt, afhankelijk van waar de olifanten op dat moment zijn wordt het park gekozen. Ik vind dit ecopark vlakbij Sigiriya minder indrukwekkend dan Yala National park, maar er zijn ook iets minder jeeps.

Wanneer we bij een kudde olifanten staan te kijken zijn we dus niet omringd door andere voertuigen. Dat voelt wel een stuk fijner. En omdat je kan staan in deze jeeps houdt Fynn het ook iets makkelijker vol, hij kan wat bewegen. Vanuit het park rijden we zo de weg weer op om terug te keren naar ons vakantiepark. Als we op de hoofdweg rijden zien we ineens ook nog een groepje olifanten in de berm, nog geen 50 meter van de openbare weg. Dat blijft toch wel heel bijzonder.

We stoppen ook nog even bij een Medical Center omdat Fynn al sinds een week of twee wat eczeem-achtige klachten heeft aan de binnenkant van z’n hand. Het jeukt vooral en is wat rood. Gevolg van een beet? Of een plant? Even naar laten kijken dus. De dame neemt ons mee naar een wat donker kamertje. We kunnen plaatsnemen, ventilator om ons hoofd, zaklamp uit de la. Eens kijken. Ze stelt wat vragen en schrijft ons een drietal medicijnen voor. Twee siroopjes en een tabletje. 400 rupiah armer, zo’n € 2,50, staan we weer buiten. Op de binnenkant van de doosjes is de dosering gekrabbeld. Eens kijken of dat helpt.

Ook In Sigiriya pas eten vanaf half 8 maar roomservice is 24/7. Dus we bestellen über romantisch een rice and curry en een pasta op de kamer. We grappen wat over een gekko op de muur en of die naar beneden zou komen vannacht. Hij komt heus niet zomaar naar beneden vallen hoor, zeg ik nog. We liggen net goed en wel in bed als Henk opspringt en het licht aan doet. Een nachtmerrie? Nee, een kikkertje is door de airco omhoog geklommen en daar nu uitgevallen, bovenop Henk. Ielgh! Je begrijpt dat wij deze nacht niet meer zo lekker slapen als de eerste.

Vrijdag – cultuur snuiven in tempelstad Pollonaruwa

Vroeg op, de tempelruïnes van Pollonaruwa wachten. Vanuit Sigiriya brengt Harold ons er zo naar toe. Voor 1000 rupiah huren we twee fietsen, waarvan eentje met een kinderzitje achterop, ijzertje-touwtje-constructie. Het is nog vroeg, maar we zijn niet de enige en het is al behoorlijk warm. Busladingen worden hier afgezet. In de een scholieren, uit de ander komen Chinezen. Vooral de schoolkids willen graag met Fynn op de foto. En Fynn eet ongestoord verder van zijn ijsje. De tempels hebben wel iets weg van het Anchor Wat complex in Cambodja, maar dan kleiner.

Het is eigenlijk heel relaxed. Fynn vermaakt zich achterop, klautert wat over muurtjes of we eten een koekje in de schaduw als papa de foto’s maakt. Aan het begin van de middag is het overigens wel echt gedaan, hij valt in slaap in de auto. Lunchen doen we onderweg uitgebreid, dan hoeven we vanavond niet meer op pad.

• 

• 

• 

Zaterdag – De volgende klim: de leeuwenrots in Sigiriya

Wie denkt dat wij vakantie hebben heeft het mis. We zijn nog steeds in Sigiriya. Vanmorgen weer om half 7 de wekker, half 8 gaat de klim beginnen. De leeuwenrots op! Voor de hitte en de massa uit. Henk krijgt onderweg een hoop bemoedigende woorden van puffende medeklimmers. Wat een prestatie; 200 meter, 1200 traptreden, met 15 kilo aan extra ballast op je rug. Ik doe ‘t hem niet na. Onderweg passeren we weelderige dames in de vorm van muurschilderingen, en de grote leeuwenklauwen waaraan deze rots zijn naam te danken heeft.

Na een uurtje zijn we boven waar de resten staan van wat ooit een kasteel geweest is. Nog steeds is niet duidelijk hoe ze alles boven gekregen hebben, want sporen van traptreden uit die tijd ontbreken. De overblijfselen zijn niet heel indrukwekkend, dat is het uitzicht wel. Zo ver je kijken kunt: bossen, meren, hier en daar een andere heuvel en een reusachtige witte Boeddha die boven de bomen uitsteekt. Naar beneden is het al drukker, file lopen. De rest van de dag geven we de beentjes rust en blijkt ons vriendje de kikker ook weer lekker op ons bed te zitten. Ik zie ‘m zo naar beneden komen als ik de airco aanzet.

Zondag – Terug naar Negombo, dag Sri Lanka!

Eerste paasdag, we krijgen er hier weinig van mee. Met uitzondering van de gekleurde eieren bij het ontbijt. Die eieren vallen niet eens meer op, want ik kan bijna geen ei meer zien. Zoveel eieren als ik hier afgelopen weken gegeten heb…

Een lange rit op het programma, terug naar waar ons avontuur begon: Negombo. Leuk om herkenningspunten te zien wanneer je een stad komt binnenrijden. Alsof je weer thuiskomt. We eten vanavond met mijn collega’s van de lokale agent. Erg gezellig! Ze komen uit Colombo en hebben er tweeëneenhalf uur over gedaan. Voor je idee, het is 30 km. Fynn gedraagt zich zowaar voorbeeldig. We eten op het strand bij The Beach Lodge (nu heet dat Reggie’s guesthouse), een aanrader. Terwijl de fel oranje zon langzaam in zee zakt, delen we onze Sri Lanka ervaringen met elkaar. Heerlijk dit soort avonden.

Komende weken komen de verslagen uit Indonesië. Een nieuw avontuur wacht!