Vakantie op Koh Tao – Thailand week 3

De laatste week van onze familiereis door Thailand. Vorige week waren we nog in het noorden van Thailand en sliepen we op een drijvend huisje in Khao Sok. Deze week begint eindelijk onze vakantie. Lekker luieren op het eiland Koh Tao met kinderen. Maar we beleven ook nog twee bijzondere nachten: eentje op een onbewoond eiland. In een koepeltentje op het strand. De ander in de nachttrein. Terug naar Bangkok. Hoe dat was? Je leest het in ons laatste reisverslag.

Dag 15 – De vakantie is begonnen!

Het is weer vroeg, we staan om 07:00 uur klaar met een lunch pakket onder onze arm. Waar ze speciaal voor Fynn en Robyn een extra yoghurtje hebben ingestopt. Onze privé bus staat al klaar en brengt ons in zo’n 3 uur naar de Donsak pier. Hier vandaan vertrekt de ferry. Eerst naar Ko Samui, dan Koh Phangan en dan zijn wij aan de beurt; Koh Tao.

Het is inmiddels 15:00 uur als we voet aan land zetten op deze hysterische pier. Overal taximannetjes en mannetjes met borden van hotels overschreeuwen elkaar alsof ze op de markt staan. Je weet niet waar je kijken moet als je zo snel als je kunt al die bordjes scant op zoek naar die van ons. Yes, gevonden!

De man gebaart te volgen, maar hij baant zich met gemak een weg door deze mensenmassa, terwijl wij met onze roltassen daar nog achteraan moeten. Binnen no time zijn we ‘m kwijt. Hij komt teruggerend en begint opnieuw. Hij zet ons op een plek neer, midden in de brandende zon. Hier wachten! Ja daag, ik voel de zon zo gigahard branden. We zoeken een plekje in de schaduw en wachten dan braaf op de transfer. Koffers worden achterin gegooid, iedereen instappen en weg is ie. Al file rijdend verlaten we de pier. Man wat een organisatie dit… met gierende banden. 

Vijf minuten verderop is onze bestemming, de eindbestemming voor de komende vier nachtjes. Een heerlijk plekje! We hebben een bungalow op palen, met twee slaapkamers die via een soort van loopbruggetje met elkaar verbonden zijn. Een groot bed op het ene balkon en een zitje op de ander, ventilator erboven. Het strand inclusief “huisrif” ligt voor de deur. Net als een lekker groot zwembad. Hier kunnen wij ons wel een paar dagen vermaken hoor. 

Die middag doen we dus niks meer, althans: niks anders dan zwemmen en even snorkelen. Voor het eerst met echte vissen en niet in een zwembad. Ze zijn mega enthousiast! Zo leuk. Er is jaren geleden een boot gezonken hier, dus we kunnen gelijk snorkelen bij een scheepswrak. Heel bijzonder! Tal van kleurrijke vissen, groot en klein. Niet heel kleurrijk koraal, maar het valt me niks tegen. Leuk dit!

Waar we ons alleen een beetje op verkeken hebben… de kracht van de zon. Op de boot hadden we heel even buiten gezeten. Windje in het haar, een wolkje voor de zon. Nou believe me; die fikt er gewoon doorheen. En dan het snorkelen er achteraan vanmiddag. Ik ben een tomaat, een watermeloen en een aardbei tegelijk volgens Fynn en Robyn. Nou van je kinderen moet je het dus hebben. Dat wordt heel veel smeren met after sun en morgen in de schaduw. 

We eten bij een restaurantje om de hoek, lekker en makkelijk. Bij de buren is er live muziek dus we genieten ondertussen ook nog mee van wat old school boyband hitjes. En dat met het geluid van de golven en een ondergaand zonnetje… je zou er haast romantisch van worden. 

Dag 16 – Dagje strandhangen 

We starten de dag met een lekker ontbijtje. Een uitgebreid ontbijtbuffet, worden ze bij mij altijd erg blij van. 

En dan; zo gezegd zo gedaan. Een dag strandhangen in de schaduw. Dat is nog een behoorlijke uitdaging kan ik je zeggen. We hebben aardig wat keren ons handdoekje verschoven. En natuurlijk zijn we wel even wezen snorkelen. T-shirt aan en gaan. Stroming is er hier bijna niet, dus je dobbert lekker over het koraal en de gekleurde visjes heen. Natuurlijk halen we een smoothie en een tosti voor de lunch. 

‘s avonds worden we getrakteerd op een schitterende zonsondergang! Ik had bij vertrek ook een trui in m’n tas gestopt. “Voor de koude avonden” maar ik vraag me serieus af wanneer ik die nodig dacht te hebben. Het is hier ‘s avonds gewoon nog 28 graden… 

Dag 17 – snorkeltrip

Gisteravond hebben we spontaan besloten om vandaag de snorkeltour te doen. Ik kreeg ‘m van verschillende kanten getipt, dus dat moeten we doen natuurlijk. We boeken de privéboot, wel zo relaxt. Om 10:00 uur vertrek. We varen in 5 uur langs 5 verschillende snorkelstops. 

Stop 1: Ko Nang Yuan. Onze schipper stopt bij de snorkelplek, maar wij weten dat hier een mooi uitkijkpunt is. Dus daar vragen we naar. “It is a private island.” Zegt ie. Ja, dat geloof ik, maar met een viewpoint. Hij zucht, hangt de propeller weer in het water en draait de boot. Hij legt aan als laatste in een rij van nog 6 bootjes. Via het dek moeten we alle bootjes over om aan wal te komen. We betalen de parkfee a 250 bath p.p. Wat best fors is voor Thaise begrippen. Omgerekend zo’n € 6,50 p.p.. Let it be good! 

Over een vlonderpad en via een betonnen trap beginnen we aan de klim naar boven. Fynn en Robyn mopperen aardig, want we zouden toch gaan snorkelen? Als we bijna boven zijn stuiten we op een rij. Nou even wachten, loopt vast zo door. Niks is minder waar… we staan uiteindelijk bijna 45 minuten te wachten voor we dan eindelijk boven zijn. Man man. Hadden we dat geweten dan hadden we ‘m uiteraard overgeslagen. Het uitzicht is inderdaad prachtig, maar 45 minuten wachten in de hitte… met je lange mouwen shirt aan (want de armpjes zijn verbrand)… dat is geen pretje. Het levert wel een mooie foto op. Een dure foto dus. En we sjouwen zo met onze AH tas vol snorkelspullen weer terug naar onze boot, want het uur dat we hier hadden is uiteraard al voorbij. 

Gauw door naar stop 2: Lighthouse beach. Snorkels op en het water in. Er zit hier best nog wel mooi koraal tussen. Kleurrijke vissen, grote ook. Van die mooie regenboogvissen, zoals Robyn ze noemt. Sowieso voor Fynn en Robyn de eerste keer dat er echt gesnorkeld wordt. Ze vinden het onwijs leuk. Maar ook vermoeiend. Je kunt uiteraard niet even gaan staan om uit te rusten. 

Bij de volgende twee stops slaan ze er dus eentje over. Even chillen op de boot. We lunchen ook tussendoor nog even. Voor de kids is een broodje kaas gemaakt. Grote bak met watermeloen en ananas mee. Blikje drinken. Je hoort ze niet meer. Henk en ik gaan dus ook een keertje samen. Stiekem ook wel lekker, want ik merk dat ik op stops met Robyn toch continu kijk waar ze is en of het goed gaat. 

De laatste stop is Shark Bay. Dé plek om te snorkelen met schildpadden en kleine haaitjes. Als we het water inspringen zien we gelijk twee schildpadden in de buurt van de boot. Super gaaf. Ik hoor Fynn’s enthousiasme door z’n snorkel heen. We dobberen zo lekker rond dat ik niet zo in de gaten heb dat we best ver bij de boot vandaan zijn. Robyn raakt wat vermoeid dus die gaat op mij hangen wanneer Henk ons wenkt voor nog een schildpad. En dat is best wel een beetje zwaar. Maar ja, ik wil ook graag dat zij de schildpad kan zien. En dat ze niet achter blijft natuurlijk. Het is inderdaad een hele grote schildpad. Super mooi om dit met de kinderen mee te maken. 

Maar dan overvalt me toch weer een beetje de paniek die ik vaak voel bij water. Ik dacht dat ik er aardig overheen was, maar toch niet. Robyn die op mij hangt, maar ik kan ook niet staan. De boot die nog zo ver weg lijkt. En voor m’n gevoel ook niet dichterbij komt. Ik begin een beetje buiten adem te raken en hijg dus lekker in dat snorkelmasker dat ik nog op heb. Robyn zie ik al water happen, want die wilde dit keer niet het grote masker maar alleen zo’n neusmasker. Fynn is ook nog bij mij, maar lijkt ok. Ik zie ineens zo’n doemscenario voor me. Henk heeft het niet in de gaten, die zit al op de boot. Hij ziet ons wel, maar heeft niet door dat ik in paniek raak. 

Dat masker moet af, het benauwt me. Maar ja, die hangt vervolgens om m’n arm. Ik laat Robyn toch nog een stukje zelf zwemmen, maar we komen geen meter vooruit. De stroming is hier toch groter dan op de andere plekken, de golfjes ook. Het lijkt echt een eeuwigheid te duren, maar ik ben nog nooit zo blij geweest weer bij de boot te zijn. Knikkende knietjes als ik op het dek sta. Ok, note to myself: blijf bij de boot in de buurt. 

Robyn zegt later ook: ik vond alles leuk, behalve die laatste. Gelukkig was dit ook de laatste snorkelstop, we varen terug naar onze eigen baai. 

Eenmaal daar halen we lekker een ijsje en heeft Robyn zelfs nog kracht om door te gaan naar het zwembad. Henk gaat mee, maar die blijkt zo verbrand op z’n kuiten dat het zwembadwater pijn doet. Fynn is kapot. Die stapt bij het huisje lekker onder de lauwe douche en gaat dan even lekker gamen. Ik doe hetzelfde. Zonder gamen. Gesloopt zijn we. Maar leuk was het wel! Tot aan de laatste stop dus. 

Vanavond eten we lekker bij het tentje waar we de eerste avond ook gezeten hebben. Een pastaatje voor Fynn, frietjes voor Robyn en wij lekker Thais. Wat zullen we weer lekker slapen! 

Dag 18 – Eat, sleep, relax, repeat

En dan hebben we gewoon nog een dag. Jeetje, luxe dit zeg! De enige plek waar we echt vier nachten op dezelfde plek slapen. 🙂 iets met een moeder die van haar hobby haar werk gemaakt heeft en alles wil zien en uitproberen. Sorry jongens! Maar een extra dag, zonder activiteit, hier op Koh Tao is echt geen straf. 

We beginnen lekker bij het zwembad, er zijn hier en daar nog wat verbrande armen en benen, dus schaduw schaduw schaduw. We hadden nog wat kaarten gekocht om te versturen naar de opa’s en oma’s, maar die blijken spoorloos. Dus Henk gaat nog even op jacht naar nieuwe kaarten en postzegels. 

En dan verplaatsen we ons na een tosti lunch naar het strand. Robyn en ik gaan meidendingen doen; onze nagels laten lakken. Zo leuk, dat koppie! “Dit is echt leuk mama”. Ze mag zelf een kleurtje uitkiezen, nagels worden gevijld en dan gelakt. Even drogen onder de lamp. Ze voelt zich helemaal een prinsesje. Wat dat hier kost? €10,-. Het ziet er weer helemaal spik en span uit! 

En vooruit; we eten vanavond nog een keer pizza. Als we thuis zijn gaan we er wel weer wat vitamientjes instoppen. 

Dag 19 – Robinson Island!

Ok, ‘eindelijk’ weer tassen pakken vandaag. Het einde komt in zicht. De ferry naar Chumpon vertrekt 10:15 uur, anderhalf uur later staan we weer op vaste bodem. Een transfer brengt ons vervolgens naar een hotel een uur verderop, waar we om 13:00 uur hadden moeten zijn voor misschien wel de meest bijzondere nacht van onze reis: op een onbewoond eiland.

Alleen was de ferry wat vertraagd en duurde de rit toch iets langer. Dus als wij om 13:30 aankomen zijn ze bij de receptie in lichte paniek. Er wordt druk gebeld. Eerst denk ik nog dat onze boeking niet bekend is. Maar wat blijkt: onze gids is met het andere gezin al vertrokken en net aangekomen op het eilandje. Maar ze komt terug voor ons. Met een half uurtje zal ze er zijn. Komt stiekem goed uit, kunnen wij nog even lunchen. Het hotel hier is luxe en prachtig gelegen, ziet er goed uit ook. Maar het lijkt uitgestorven. Waar is iedereen? 

Het is ook wel gelijk de meest uitgebreide en duurste tosti die we eten tijdens de reis. 200 bath, dat is ongeveer €5,25. Bijna Hollandse prijzen voor een tosti. Ok, ook wel heerlijk dik vers brood. Gesmolten kaas (is ook wel eens anders geweest), frietjes ernaast en een salade met knapperige sla. Bij nader inzien hadden we aan 2 bordjes genoeg gehad. Het is ook nog lang niet op als onze gids er is. We nemen het daarom maar mee. Een doggy bag, je weet nooit wanneer je weer wat krijgt… 

Nou dat is sneller dan we denken. Met de lokale vissersboot varen we in 30 minuten naar de overkant. Met slechts een tasje voor één nacht, de grote tassen hebben we achter gelaten bij het hotel. 

Er staat bij aankomst een heerlijke schaal met watermeloen en ananas klaar. En er hoeft hier verder niks. We maken even kennis met het andere gezin dat er ook is, snorkelen wat, zoeken schelpjes en spelen een potje Yahtzee. De dreigende donderwolken trekken gelukkig aan ons voorbij. En met het windje en de schaduw onder de tent is het goed toeven. 

‘s Avonds gaat de BBQ aan, er wordt zoals al vaker tijdens onze reis, weer veel te veel voor ons klaar gemaakt: garnalen, vlees, mais, groente spiesjes, rijst. Er ligt een colaatje of biertje koud. Smullen! 

En dan moeten we zelf natuurlijk ons tentje nog opzetten. Matrasje erin. Met grote keien wordt deze aan de scheerlijnen vastgezet, want hij zou zo wegwaaien. Kampvuurtje aan voor de sterke verhalen… de avond is compleet. 

Alleen het slapen in een tentje, dat je dicht wil houden vanwege muggen en dan met deze temperaturen… niet te doen. Het zijn tweepersoonstentje; Robyn ligt bij Henk, Fynn bij mij. Robyn ligt allang heerlijk te tukken. Maar dat is de enige. Fynn en ik besluiten uiteindelijk de muggen voor lief te nemen en toch een zijflap open te zetten. Het zorgt voor een ietwat verkoelende bries, niet veel meer dan dat, maar toch wel heel fijn. Ik moet ineens denken aan mijn reizigers die al eens zo’n kampeernachtje op Bali deden en mij vertelden: “We hebben zelden zo slecht geslapen, maar we zijn ook nog nooit zo magisch wakker geworden.” Daar hou ik me aan vast…

Dag 20 – Nachttrein terug naar Bangkok

En toch wordt het op een zeker moment weer ochtend. Het is gewoon een soort van fris. En eb. De zee is een heel stuk verderop, maar heeft vannacht tal van mooie schelpen achter gelaten op het strand. Robyn doet dus nog een rondje. Ik vis ondertussen wat resten van een visnet en ander afval van het strand. Zo zonde van de natuur. En kleine moeite voor ons om dat gelijk mee te nemen. 

Als we zitten te ontbijten vertelt onze gids dat er 7 dagen geleden een schildpad dit strandje opkwam om haar eieren te leggen. Hoe bijzonder! Ja, de nacht was natuurlijk niet onze beste nacht. Maar dat dit een bijzondere plek is, dat is duidelijk! 

Na het ontbijt zien we in de verte de vissersbootjes aankomen die ons gaan terugvaren naar het vaste land. Daar wacht de luxe van een warme douche en het zwembad. 

Vanavond stappen we in de nachttrein, dus we hebben nog een hele dag voor ons liggen. Chumphon is best leuk om even te kijken, maar ik hoef er niet 12 uur lang rond te dwalen. En dus ploffen we eerst nog even bij het zwembad neer. Stappen we even onder de douche, want dat gaat ‘m in de nachttrein ook niet worden natuurlijk en dan pakken we de tassen weer bij elkaar. We zijn er inmiddels aardig handig in geworden. 

Bij het treinstation zit een klein restaurantje en daar kun je je bagage achterlaten. Of het helemaal veilig is weet de dame achter het loket op het treinstation niet. Garantie tot de deur dus. We nemen de rugzak met waardevolle spullen mee en de grote tassen laten we achter. Het mannetje ligt er naast te slapen/relaxen. Een enorme wietlucht komt uit het kamertje. Schijnt nogal een probleem te zijn hier sinds het legaal is. De mannen zijn de hele dag stoned, de vrouwen doen al het werk horen we van andere toeristen. We krijgen wel netjes een nummertje mee, dan weet iedereen ook weer welke tassen er meegegeven kunnen worden straks en dan duiken we Chumphon in.

Op loopafstand van het station zit een groot winkelcentrum. We gaan op zoek naar souvenirs. Robyn wil graag zo’n harembroek met olifantjes, zo een die iedere backpacker draagt. We vinden er honderden, maar niet in haar maat. Ze vindt uiteraard wel weer een nieuwe knuffel, nummer 100 denk ik inmiddels… ach. 

We verspelen 100 bath in een grote arcade speelhal en trakteren de kids op een nep McFlurry (de echte Mc niet gevonden hier), die hadden ze nog tegoed na het gratis mini ijsje de laatste keer. En we bezoeken de Starbucks, die zit hier wel. We drinken een goede koffie, schrijven de kaarten voor de opa’s en oma’s, zo komen de we middag wel door. Onze trein gaat pas om 21:35, dus ook nog even wat eten. Fynn en Robyn natuurlijk weer pizza en frietjes. Wij halen op de nightmarket voor onszelf twee heerlijke pad thai voor 80 bath (€2,10) in totaal. En zo lekker! We eten het op in de stromende regen onder een zeiltje, zo gaat dat hier.

Onze tassen staan er gewoon nog. Gelukkig! We drinken er gelijk nog even wat, spelen een potje Uno en de kinderen krijgen nog een ijsje toegestopt. Dat is ijsje nummer 3 van vandaag, vanmiddag kregen ze van deze vrouw ook al een ijsje. De mensen zijn hier gewoon zo lief! Ze werken keihard, hebben weinig, maar zijn nog steeds zo super gastvrij en gul. Als ze ziet dat Robyn een beetje moe wordt, wordt er zonder aarzeling een stretcher uit de kast getoverd en midden op het terras neergezet. “Ik ben niet moe hoor! Ik ga alleen even uitrusten.” Binnen no time heeft ze d’r ogen dicht. Lekker even powernap doen voor we de trein in moeten. 

De laatste etappe, na de nachttrein zijn we echt weer terug in Bangkok. Daar is onze reis ook begonnen. De bedjes zijn al opgemaakt, de airco op standje vries. Lekker onder ons dekentje dus. Robyn is heel snel vertrokken, Fynn eigenlijk ook. Lekker, truste!

Dag 21 – Laatste souvenirs

Een kort nachtje; we vertrekken rond 22:00 uur en komen rond 05:30 uur alweer in Bangkok aan. Een half uur voor aankomst lopen er al dames met “koffie, thee, gevulde koeken?” door het gangpad. Met zo’n lekkere schelle stem. Fijn wakker worden hoor! En als je daar nog niet van wakker geworden was, dan komt de treinconducteur je uit je bed schuppen, hij wil alle bedden weer opklappen. Dat gaat in een behoorlijk hoog tempo… En zo rijden we bij zonsopkomst Bangkok weer in.

Ook hier staat weer netjes een chauffeur met een bordje met onze naam erop te wachten. We rijden dwars door het hectische verkeer, we zijn blijkbaar niet de enige die rond dit tijdstip al wakker zijn. De hele stad lijkt al up and running! Als we aankomen in het hotel is onze kamer al vrij, bewust zo geboekt want het is wel lekker dat we na twee van dit soort nachtjes niet ook nog tot 14:00 uur moeten wachten voor we kunnen inchecken. We kunnen zelfs nog aanschuiven bij het ontbijt. En dan trekken wij ons even lekker terug in de airco-bubbel op onze kamer. Fynn even gamen, ik aan mijn verslag en de rest lekker chillen.

Ik drink nog een bak koffie met Eric, oud collega van de lokale partner waar ik mee samenwerk in Thailand. Even bijkletsen! De hitte went nooit zegt hij, maar je registreert het niet meer. Nou, ik denk inderdaad dat dat de enige manier is om met deze hitte te dealen.

Als alle batterijtjes weer zijn opgeladen besluiten we de skytram te nemen naar een grote shoppingmall hier in Bangkok. Er moeten tenslotte nog souvenirs gescoord worden. Dat lukt! Meerdere verdiepingen met allemaal dezelfde spullen. Schoenen, shirtjes, harembroeken in allerlei prints, stapels dik. Beeldjes, Boeddha’s, van alles uit hout, van die kikkers waar je dan met een stokje overheen wrijft. Als je al eens in Thailand geweest bent, dan weet je precies welke ik bedoel… Met zere voetjes scoren we nog wat te eten en dan terug naar ons hotel. Het zit erop!

Dag 22 – Home sweet home…

Onze reis door Thailand is op zijn eind. Het laatste Thaise ontbijtje, de laatste transfer naar de luchthaven, we hebben genoten. Al was het soms wat intensief en lag het reistempo soms iets te hoog (sorry kinderen, jullie moeder wil nou eenmaal heel veel zien en uitproberen). We hebben er onwijs van genoten!

Op de luchthaven staat opa weer op ons te wachten. Zo fijn dat die er altijd is om ons op te halen. We knuffelen de kat, gooien de tassen in de gang en na een kleine tosti duiken we ons bed in.

---

Wil jij na het lezen van al onze avonturen nou ook een reis naar Thailand maken? Dat kan!

Ik heb een aantal voorbeeldreizen gemaakt met daarin een leuke mix voor jong en oud. Boek ze als kant-en-klare-reis of gebruik ze als basis. Iedere reis is helemaal naar wens aan te passen. Mail me jullie wensen en we gaan samen aan de slag met het samenstellen van jouw droomreis!