Reisverslag Thailand vakantie – week 2

Vorige week toerden we met de trein naar het noorden. Daar start week 2 van onze Thailand vakantie! Nou ja, vakantie… De week van afzien tijdens onze trekking naar een bergdorpje in het noorden, waar we beloond werden met een prachtig uitzicht en heerlijk eten! De week ook dat we vliegen naar het zuiden en overnachten in een (wel heeel basic) drijvend huisje in Khao Sok National Park. Maar waar we wel een badderende olifant spotten tijdens onze junglesafari en de week van chill middagen aan het zwembad. 

Dag 8 – Niks nada noppes

Eigenlijk hebben we vandaag voor het eerst een dag echt niks. Echt niks. Geen reisdag, geen excursie. En daar is iedereen echt even aan toe. We slapen uit en duiken lekker het zwembad in. Duikbrillen nog maar een keer testen voor als we straks echt kunnen snorkelen. Voor nu moeten we het doen met de duikringen van andere zwembadgasten. We zijn zo lui dat we ook echt niks doen vandaag. Waar het zwembad langzaam weer wat leger wordt omdat iedereen een excursie gepland heeft staan vanmiddag, doen wij niks. Oh jawel; Henk heeft vanmorgen een wasje weg gebracht naar de expresservice. Die kunnen we vanmiddag weer ophalen. 

We hebben uitgebreid ontbeten dus slaan de lunch over en wandelen dan rond 15:00 uur het oude centrum van Chiang Mai in. Nog iets te vroeg voor de night market, maar wel prima om alvast een beetje sfeer te proeven. We kregen een tip voor een klein Thais restaurant en onderweg halen we de was even op. De wandeling naar het restaurant, laat het 20 minuten zijn, is voor Robyn al te veel. “Ik ben gewoon zo moe mama!” Nou dat wordt wat morgen… dan staat er weer een drukke dag op de planning. Nog maar even niet aan denken. 

Gelukkig hebben ze bij het Simply Thai restaurant ook frietjes en pizza, naast Thais eten. We hebben dus weer voor iedereen iets lekkers gevonden. Daarna struinen we nog even over de night market die langzaam op gang komt. Als we vervolgens terug naar het hotel lopen begint het te spatten. Die spatten veranderen al snel in hele dikke druppen en dan komt het me toch hard naar beneden! Niet normaal. Echt een giga tropische stortbui waar we in beland zijn. Wachten tot het droog wordt heeft weinig zin, we zullen er doorheen moeten. Gelukkig komen we nog langs een supermarkt voor een lekker ijsje, maakt het toch iets minder erg. 😉 En dan vroeg ons bedje in!

Dag 9 – Hike naar bergdorp

Eerst ontbijten, tassen inpakken en dan is het tijd om met ons dagrugzakje in de jeep te stappen die ons in 1,5 uur naar de start van onze trekking brengt. Uiteraard stoppen we onderweg nog even in een klein dorpje voor de laatste benodigde boodschappen (WC-papier… en we vinden zelfs versgebakken wafels). We hebben een privé tour, dus alleen wij met gids Moon. Wij onze wandelschoenen aan, Moon op z’n regenlaarzen… hij maakt voor ieder van ons een wandelstok van bamboe (die gaan we nog nodig hebben) en dan gaan we bepakt en bezakt op weg.

Het eerste stukje is nog over enigszins goed begaanbaar karrepad, maar al gauw gaan we echt de bush in. Glibberen en glijden, over smalle jungle paadjes banen we ons een weg door de begroeiing. Ik schat dat het zeker 33 graden is en dat in combinatie met flink wat klimmen in een heerlijk vochtig klimaat zorgt ervoor dat het zweet al gauw over m’n rug loopt. Afzien! Ja echt.

Onze gids is duidelijk niet zo onder de indruk. Die wandelt vrolijk door en onderweg stopt hij zo af en toe om ons de geheimen van de jungle te laten zien. Een plantje waar de blaadjes van dicht gaan als je ze aanraakt, het steeltje van een blad waar je bellen mee blaast, weer een ander blaadje dat een soort van knalerwtjes geluid maakt als je ze tussen je handen klapt. Uiteraard krijgen wij dat laatste niet voor elkaar… maar Fynn en Robyn zijn er druk mee. Het maakt dat de pittige klim naar boven toch iets relaxter voelt. Halverwege stoppen we bij de Mae Puai waterval, tijd om even een verfrissende duik te nemen en te lunchen. Een rijstpakketje gevouwen in een bananenblad. Hoe leuk! 

Vol goede moed starten we met het tweede deel. Hoeveel kilometer we lopen en hoeveel hoogtemeters het zijn, het blijft een raadsel. Maar dat het zweten geblazen is, is een feit! 

We vertrokken om iets voor elf en we zijn iets over drieën bij ons “hotel”, zoals Moon het noemt. We slapen een nachtje in een dorp van de Karen bevolking. Mr. Lee is de eigenaar van dit huisje. Een prachtige plek heeft hij! Maar back to basic. We kunnen ons even opfrissen in de “douche”. Er staat een grote regenton met een emmertje water en een klein handzeepje. En toch, na zo’n zweterige tocht, is dit heel fijn! Ook de wc spoelen we door door er een emmertje water in te gooien.

Het huisje waar we slapen is verder niet meer dan een keukentje met een vuurtje (waar vanavond de meest heerlijke gerechten op gemaakt worden) en een slaapzaaltje waar wij nu met z’n viertjes slapen. Een matrasje op de grond met een klamboe eroverheen. Henk treft nog een kikker aan onder het matras als hij de spullen klaar legt. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is komt Mr. Lee ‘m even vangen om ‘m vervolgens onder het huisje weer vrij te laten. 

‘s Middags nemen we een kijkje in het dorp, er wonen zo’n 220 mensen: er scharrelen wat kippen met kuikens rond, hier en daar een varken onder of bij het huis. Vastgebonden, want die schijnen weg te lopen. Alleen de biggetjes lopen los en verder zeker 2 honden per huishouden. Onze gids groet iedereen en maakt even kort een praatje. Fynn en Robyn vinden vooral de varken heel zielig. 

We kopen nog wat leuke armbandjes als souvenir bij zijn vrouw en schuiven dan ‘s avonds aan voor een heerlijk diner. Een pompoencurry, een massaman curry, eentje vega en een met kip. Rijst. En heel veel vers fruit (dat is Robyn haar diner. ;-)). Er is gekookt voor wel 10 man… En zelfs Fynn kan dit wel waarderen. Of zou dat komen door de inspanning van vandaag? 

Als het buiten donker geworden is wil Mr. Lee ons nog iets laten zien. “Come see the tarantula.” “Sorry, the what?” “Tarantula” hij zei het echt… Robyn is er gelijk voor in, Fynn niet. Die is in eerste instantie niet eens van plan te gaan kijken. Al wint z’n nieuwsgierigheid het uiteindelijk toch. Ongeveer 2 meter onder ons huisje, in de wal van aarde, zit een gigantische vogelspin. Al vindt onze gids het een kleintje. Maar, we hoeven ons geen zorgen te maken. Ze lopen niet heel ver ‘s nachts.. hmm.. toch bedankt! Wat zullen wij lekker slapen… Gelukkig kunnen we onze gedachten nog even verzetten bij het kampvuurtje. Alleen de marshmallows ontbreken. 

Slaap lekker!

Dag 10 – Bamboeraften!

Voor dag en dauw op natuurlijk. Hebben we überhaupt wel geslapen? Wat een geluiden… familie hond die luid communiceerde met de buren, een nog veel grotere hoeveelheid krekels en andere zoombeesten. Sommige zo hard dat Robyn dacht een zaag te horen. En vanmorgen vroeg natuurlijk de haan. Stiekem was het ook best wel fris vannacht. Een dun dekentje was net aan genoeg.

Het is dus 06:00 uur als ik opzij kijk en zie dat iedereen eigenlijk zijn ogen al open heeft. Ook Moon hoor ik al rondlopen, die start met het ontbijt. Hij heeft gister voor ons van bamboe 4 bekers gemaakt. Dan kunnen we de koffie en warme choco daarin doen morgenochtend. En hoewel het zwarte oploskoffie is, terwijl ik er normaal gesproken toch op z’n minst melk in heb (liefst zelfs een cappuccino) smaakt deze me uitstekend. Het moet het uitzicht zijn. Helemaal zen! Ook het ontbijt is natuurlijk weer veel te veel. Maar de bananenloempia’s zijn jammie. 

We zoeken onze spullen weer bij elkaar en maken ons klaar voor dag 2. Het wordt al snel weer warm. Geen regen gehad gister en vannacht en ook nu ziet het er naar uit dat het droog blijft. Lucky us! Als je dit toch eens in de regen loopt, dan is het nog veel meer glibberen en glijden. 

We lopen door het dorpje, kijken nog even bij een schooltje waar net een knutselwerkje gemaakt wordt voor Moederdag en dan gaan we op zoek naar de waterval die onze douche gaat zijn deze ochtend; de Mae Sapok waterval. Een kleinere dan gister, je kunt er bij deze ook niet achterlangs, maar even opfrissen is wel weer lekker. Als we allemaal weer droog zijn kunnen we door. Eén klimmetje vandaag, wel weer een pittige hoor. Daarna een flink stuk vlak en dan naar beneden, afdalen. Ik plak, ik stink, ik ben onwijs stoffig en smerig.

We zeggen Moon gedag en dan is het tijd om te raften! Na een lunch van Pad Thai worden we naar de start van onze rafttocht gebracht. Een lang bamboevlot, aan elkaar gemaakt met autobanden (?). Fynn en Robyn krijgen een zwemvest aan en daar gaan we. We dobberen zo’n 40 minuten de rivier af en met hier en daar een stroomversnelling. Die zijn natuurlijk het leukst. De grootste versnelling vertrouwt onze gids niet met twee kinderen en dus lopen we naar de andere kant en stappen daar weer op. Een leuke afsluiting van deze twee dagen! 

Na anderhalf uur stof en uitlaatgassen happen achterin onze Songtaew (de lokale taxi: op een bankje achterin de laadbak van een 4×4) is een lauwe douche in ons “vertrouwde” hotelletje heel welkom! En natuurlijk duiken we het zwembad nog even in! 

Dag 11 – Reisdag naar het zuiden

Het tempo zit er lekker in. Een nachtje extra hier en daar had geen kwaad gekund, maar ja… je wil ook wat zien. En dus pakken we onze tassen weer in. We worden pas om 15:15 uur opgehaald, dus de ochtend is vrij te besteden. Wat kunnen we nog doen? 

We besluiten wederom in zo’n heerlijke Songtaew te stappen en naar het Poopoopaperpark te rijden. Wat voor park hoor ik je denken. Hier maken ze papier van olifantenpoep. In een rondleiding van 40 minuten word je meegenomen in het drogen, koken, wassen, kleuren en zeven van olifantenpoep. Om er vervolgens zelf papier van te maken. Dit moet een aantal uur drogen voor het echt papier is, dus daar kunnen we niet op wachten. Maar we kunnen we onze eigen kaart en boekenlegger versieren met papier van olifantenpoep. Hoe leuk! Olifanten zelf hebben ze hier overigens niet, wel genoeg hoopjes olifantenkeutels. Best een leuke activiteit als je nog eens een paar uurtjes over hebt hier in Chiang Mai. 

Onze “gewone” taxibus brengt ons vervolgens naar de luchthaven, waar Fynn en Robyn heeeel gelukkig worden van een frietje bij de Mac. Vooruit! In ruim anderhalf uur vliegen we naar Surat Thani, daar is het even wachten op de chauffeur. Die heeft wat vertraging vanwege de regen die gevallen is (snap jij het?). Als we z’n voorruit zien en het zicht dat ie daardoor nog heeft, kan ik het me enigszins voorstellen. Die ziet geen hand voor ogen als het hard regent. Tijd voor nieuwe wissers? 

We komen pas tegen tien uur ‘s avonds bij ons hotel aan, aan de rand van Nationaal Park Khao Sok. Tanden poetsen, m’n man weer gedag kussen (we hebben kamers naast elkaar en dat vinden onze kids niet fijn…) en dan lekker slapen. 

Dag 12 – Chilldag en oude bekenden

Een dag geen programma, lekker! Bij het ontbijt vragen ze nog; “where are you going today?” Nou, naar het zwembad en terug. We doen lekker niks. Puzzeltje maken, boekje lezen, zwemmen, een hagedisje redden uit het zwembad en ‘s middags lekker genieten van de pot thee en de knoflookkoekjes die we krijgen. 

Henk heeft nog een massage tegoed, dus die wandelt het straatje naast ons hotel in en komt terug met een heerlijke ice cappuccino. Wist je trouwens dat het een hartstikke hip en gezellig klein stadje is wat hier zit? Echt beetje backpackersfeertje, met hostels en barretjes. En van die kantoortjes die allerlei tours en transfers aanbieden. Uiteraard draait alles om het nationale park wat hier in de buurt ligt.

Het toeval wil dat Wilkin, mijn oude baas bij Riksja Travel, precies deze dagen ook in Khao Sok is. Samen met zijn vrouw, 2 zoons en een bevriend gezin. Dus dat kunnen we niet zomaar voorbij laten gaan natuurlijk. Super gezellig! Even een avond bijkletsen, gezelligheid, sparren over nieuwe ideeën en groeimogelijkheden voor mijn reistoko. Dus we gaan weer vol energie op pad! 

Dag 13 – Overnachten op het meer

Laat hebben we het niet gemaakt, want vandaag moeten we weer “vroeg” paraat staan. Om 09:00 uur worden we naar de haven gebracht waar een longtailboot op ons (en 16 anderen) ligt te wachten. Een grote groep, lekker bil aan bil op weg naar Khao Sok National park. Vrijwel allemaal Nederlanders. Iedere groep heeft ook een naam, dat is vast om de massa een beetje in goede banen te leiden. Wij zijn groep ‘Pink Panther’. Onze gids heeft dan ook een Pink Panther knuffel om haar nek hangen. Die moeten we onthouden. 

Hup, de boot in. We varen op het stuwmeer Cheow Lan Lake, het hoogtepunt van dit Nationale Park. Het regent wat en het water spat dus behoorlijk de boot in. De voorste rij krijgt de volle laag, maar ook waar wij zitten blijft het niet droog. Leuk dit man… De omgeving maakt gelukkig een hoop goed, het is hier prachtig. Een beetje een mix van Halong Bay in Vietnam en het karstgebergte in China. 

We varen een behoorlijk eind, tot we aankomen bij onze drijvende huisjes. We waren er al een beetje voor gewaarschuwd; het is echt heel basic. En dat is het inderdaad. Onze familiekamer heeft twee tweepersoonsbedden naast elkaar. Een lakentje over (weer) zo’n heerlijk hard matras. En een dekentje voor mocht je het koud krijgen hier in deze 35 graden… 😉 

De fan die erboven hangt gaat aan tussen 18:00 uur en 06:00 uur. De wc spoelt niet door (ik hoop niet dat ik hier dus een nummer 2 moet…) en de kraan is geen kraan, maar een pijpje waar wat water uitkomt als je de ‘kraan’ aanzet. Daar moeten we het mee doen de komende nacht. Gelukkig is het uitzicht prachtig, kunnen we de kano’s gebruiken die voor de deur liggen en is een duik in het warme meer een welkome verfrissing. 

Na de lunch en wat vrije tijd moeten we ons melden voor de middagsafari en een wandeling door de jungle. We hopen natuurlijk een hoop te gaan zien! Na de eerste bocht is het al raak; een zwemmende olifant. Lekker aan het badderen, zich daarna de kant weer optrekkend en zijn weg vervolgend. Daar had je dus zomaar langs kunnen kanoën net… helaas blijft het bij deze ene olifant. We spotten tijdens de hike verder alleen nog wat aapjes en grote spinnen, ondanks de enge verhalen van onze gids over wat hier wel niet allemaal leeft aan gevaarlijke dieren. Er leven hier ook meer dan 300 soorten vogels en wij zien geen bijzondere exemplaren… hoe kan het? 

Na de wandeling stappen we op een raft, als we alle 20 bijna zitten en het vlot plots water maakt moeten we er met z’n allen weer af. We zijn te zwaar… wachten op de volgende, die is groter. Nou daar gaan we hoor. De grot die we bezoeken is wel ok, maar stiekem had je ‘m ook prima kunnen missen.

De avontuurlijkste grot is gesloten deze maanden, vanwege de grote veiligheidsrisico’s in de regentijd. Een aantal dagen eerder is daar een gids overleden toen het water plotseling begon te stijgen. We zitten in een groep waarvan onze gids (via via) iemand kent die daarbij was en onze gids blijkt een goede vriendin van de gids die overleed. Heftig verhaal! Wij was de achterste gids en heeft gezorgd dat iedereen veilig was, maar zelf werd hij meegesleurd in een draaikolk. Een 3 maanden zwangere vrouw achterlatend.

Onze gids vertelt verder dat ze zeven dagen per week werken in het hoogseizoen. Pas in oktober gaat ze vijf dagen terug naar Bangkok, waar ze een zoontje van 7 heeft. Daar is ze dan in totaal 3 dagen, want de overige twee zijn reisdagen. Als ik haar vraag of ze tussendoor nooit een dag vrij is zegt ze: “if I am not here for 1 day, I lose my job. There will be someone else in my place.” Zo gaat dat hier dus.

Net als dat de omgekomen gids niet kon weigeren deze grot in te gaan. Dan was hij z’n baan kwijt geweest. Onze gids vertelt ook nog dat hij die dag zijn amulet niet om had, hij had ‘m afgedaan omdat er een nieuw ringetje aan moest en dat had hij nog niet gedaan. Een ‘teken’ gelooft onze gids. Boeddha was er die dag niet om hem te beschermen. 

Terug naar leuke dingen. We dineren bij ons kamp, zo noem ik het maar even, met z’n allen aan lange tafels. Massa is het, lopende bandwerk. Weinig romantiek zullen we maar zeggen. Lekker allemaal hetzelfde eten. We spelen nog een spelletje en dan gaan we toch maar proberen te slapen. Zal wel weer een fijne plaknacht worden….

Dag 14 – kleine oogjes tijdens de ochtendsafari

Te vroeg is het! Half 7. Geen seconde later, want ze gaat weg. Onze gids is graag duidelijk. Tijd voor de ochtendsafari. Fynn en Robyn vinden een fijn plekje voorop het dek. En spotten maar… niks. Echt compleet niks. Het hele uur niet. We moeten het doen met de sterke verhalen van onze gids: over een python die een prooi gevangen had en daardoor te zwaar was en zonk toen deze terug wilde zwemmen. Dood. Over een slang in de ventilator en een gast die dus dacht dat ze aan het touw van de ventilator trok (het bleek de slang..). Dat niveau. Inclusief foto’s. Dat dan weer wel. 

Bij ons kamp staat het ontbijt al klaar. We hebben nog een uurtje vrij daarna en dan is het alweer tijd om terug te varen. Robyn heeft de beste plek, die zit bij de kapitein. Henk, Fynn en ik zijn dit keer de gelukkige op de eerste rij… nat tot ons ondergoed. Gelukkig schijnt de zon, dus niet erg. Bij aankomst in de haven wacht de minibus die ons nog even langs het restaurant loost voor de lunch (volgens mij heb ik net m’n ontbijt op) en dan zijn we rond half 1 weer in ons inmiddels vertrouwde hotelletje. Een andere kamer dit keer, maar we kunnen er al in. De tassen staan er al. Ideaal! 

Even chillen – man, wat waarderen we de airco weer zeg – en dan het zwembad in. Fynn en Robyn vermaken zich met de andere kinderen, die ze troffen tijdens de tweedaagse excursie. En wij hoeven ons daar lekker niet mee te bemoeien. Ook wel eens fijn! Om 15:00 uur wordt er een afternoon tea bezorgd aan het zwembad met Thaise koekjes en ‘s avonds eten we in een hartstikke leuk vega restaurant, waar je ook gewoon kip kunt krijgen… en waar je voor de kinderen een pizza kunt bestellen die dan vanuit het tegenovergestelde restaurant bezorgd wordt. In een heuse pizza doos en graag apart afrekenen. Wat we betalen voor zo’n avond uit eten met z’n vieren? Inclusief biertje/ smoothie? Nog geen €20,- totaal. En dan doen we duur hoor… 

Volgende week wordt een “saaie” voor jullie als lezers, want dan start onze vakantie in de reis… Met o.a. het eilandje Koh Tao. Het was een behoorlijk reistempo de afgelopen twee weken, maar nu gaan we chillen hoor! Beloofd. Oh, en ik heb nog even een nacht op een onbewoond eiland geregeld… daarover dus volgende week meer.