Ons reisverslag Thailand met kids – week 1

We zijn vertrokken! Op naar Thailand. De komende 3 weken reizen we door dit fantastische land en proberen we naast de highlights ook de onontdekte plekjes mee te pakken. En voor wie dat leuk vindt hier het reisverslag vanThailand met kind(eren). Dit is week 1; de week waarin we Bangkok verkennen en speuren naar wild in de jungle van Khao Yai NP. En de week waarin we een nachtje slapen op het platteland, in een heel fijne homestay.

Dag 1  – Ready for take off 

We vliegen om 17:00 uur, maar oh die dag van vertrek is bij ons echt nooit een succes. Een ramp eerder. Kids stuiteren door het huis van de spanning, maar echt. Met tot gevolg dat ik niet meer kan nadenken en ik ben al zo’n lekkere chaoot. We kibbelen lekker over wat wel en niet mee moet… En de een die hapt daar nog iets feller op dan de ander. “Waar zijn die snorkels?” “Die had ik hier toch al klaargelegd?” “Ja, maar als overal wat ligt weet ik toch niet of dat dan mee moet?”  En zo nog even door. Vervolgens flikkeren we dan weer veel te veel in onze tassen, zonder enige structuur of logica. Fuck it. Rits dicht. Klaar. Paspoort, creditcard, hoeveel meer kun je nodig hebben? 

Opa brengt ons naar Utrecht centraal, daar stappen we op de trein. In 30 min sjezen we naar Schiphol. Ideaal hoor. Hop hop door de douane en de overige controles. Als dit een voorteken is voor hoe de rest van de vlucht verloopt… We vliegen rechtstreeks met KLM, bevalt altijd goed. We doden de tijd met filmpjes kijken, nog een film kijken, potje angry birds spelen en een poging van slapen. Dat laatste lukt alleen Robyn, die ligt languit. D’r hoofd bij Henk op schoot, haar benen over mijne. Die pakt nog best wat uurtjes. Fynn staat op een goede 2e plaats. Maar Henk en ik doen echt geen oog dicht. Dat wordt een lange dag morgen…

Perfect volgens schema landen we om 09:30 uur in Bangkok. Stempeltjes halen. En dan op zoek naar onze transfer. Ook die is zo gevonden. We rijden nog even langs het kantoor van de lokale agent waar ik mee samenwerk in Thailand. Leuk om daar eens binnen te kijken ook. Ze weten niet meer hoe drop smaakt, dus dat hebben we voor ze meegenomen. En dan door naar ons hotel. Ik wil een nieuw plekje uitproberen, maar dat heeft de chauffeur nog niet zo in z’n hoofd, dus die zet ons in eerste instantie af bij het hotel dat we vaker boeken voor gezinnen. Hij schrikt er zelf van. Sorry sorry. 4 minuten later staan we bij het juiste hotel. 

Man, wat zijn we gaar! Maar he, hier is een zwembad. Dus het eerste wat de kids doen: zwembroek aan en gaan. “Kom je nou nog?” Pff, ik moet even bijkomen hoor. 

Rest van de middag doen we dus ook niks anders meer dan uitpuffen, zwemmen, boekje lezen en smoothies drinken. Die hier natuurlijk “niks” kosten. Heerlijk!

We wandelen ‘s avonds richting Khao San Road, op zoek naar onze eerste Thaise maaltijd. Helaas spotten de kids een bord met ‘pizza en pasta’. Haha. En ik vrees dat we niet meer te moeilijk moeten doen vandaag, dus pizza en friet voor Fynn en Robyn en wij een bordje Pad Thai. Eet smakelijk! Ons eerste Tuktuk ritje is ook een feit.

Slaap lekker! Iedereen is zo vertrokken.

Dag 2 – Bangkok op trappers

Niet normaal, we hadden het even nodig denk ik. Half 11 zegt de klok. We hebben een heerlijk ontbijtje bij ons hotel en na een duik in het zwembad zoeken we een tuktuk die ons naar het kantoor van de fietstour brengt. Vanmiddag gaan we lekker Hollands fietsen. 

Ik zit te genieten van de verwondering bij de kids: een bus waar de deuren van openstaan als deze voorbij rijdt, de roze taxi’s, de lokale Thai die al hun boodschappen in plastic zakjes aan de Tuktuk gehangen hebben. Benieuwd hoe ze straks de fietstour ervaren, wanneer we de smalle straatjes achteraf doorkruisen. 

We melden ons in het kantoortje van Co, worden ingedeeld in een groep en zoeken een passende fiets uit. Robyn probeert het even zelf, maar handremmen in plaats van achteruit-trap-rem maakt haar niet comfortabel genoeg voor een eigen fiets. En dus springt ze achterop. Klaar voor vertrek! Als de rest ook zo ver is start onze tour. We fietsen met nog twee andere Nederlandse gezinnen, twee vrienden en een vrouw alleen. Totaal zo’n 15 personen. Eén tourgids en een assistent om op iedere kruising het drukke Aziatische verkeer tegen te houden en gelijk de hekkensluiter van de groep. Je moet hier je groep niet kwijt raken namelijk, ik zou nooit de weg terug gevonden hebben.

12 jaar geleden deed ik dit ook al eens, maar ik herken maar weinig. Behalve zo’n prachtig eeuwenoude boom omslingerd met gekleurde doeken. We slingeren door smalle straatjes, dwars over de bloemenmarkt, mogen binnenkijken bij een tempel waar monniken net met het gebed bezig zijn en proeven van typisch Aziatisch fruit en snacks tijdens de stop. Een heerlijke middag dus! Half 6 zijn we terug. Met de Tuktuk banen we ons weer een weg door het hectische verkeer; spitsuur is het. Terug naar onze oase van rust: het hotel. Tenminste, dat was het tot onze kinderen in het zwembad duiken. 😉

Even lekker nog een uurtje zwemmen voordat we richting Khao San Road wandelen voor een heerlijke Pad Thai. Voor Fynn en Robyn hun allereerste. Spannend man! 😉 Fynn kan het wel waarderen, maar Robyn is nog niet helemaal overtuigd. Die plukt ieder sliertje taugé er uit. Zou dat over 3 weken anders zijn…? We rekenen af: 320 bath, ca. € 8,35. Nee niet per persoon, totaal. Inclusief 2 biertjes. En dan zitten we nog in het toeristische gebied van Bangkok ook. 

Moe maar wederom voldaan keren we terug naar ons hotel. Zullen we weer zo lekker slapen als gister? 

Dag 3 – vleermuizen in Khao Yai

Tassen inpakken. Tijd om de stadsjungle te verlaten en de echte jungle in te trekken. Op naar Khao Yai National Park. We slapen hier twee nachten aan de rand van het park, met een vol programma voor de boeg. Gelukkig lekker op tijd vertrokken en het verkeer zit redelijk mee. Genoeg tijd dus nog voordat we om 4 uur moeten klaarstaan voor ons vleermuizenavontuur. In lange broek, dichte schoenen en een lading muggenspul op ons gespoten… wat kan ons nog gebeuren? 

De eerste stop: de lokale markt. Er is namelijk iemand in onze groep die geen lange mouwen mee heeft en graag nog even een shirt koopt. Leuk inkijkje voor ons dit. We kopen gelijk nog wat vers fruit. Dragon Fruit dit keer. Lekker hoor, maar de kids moeten er niks van hebben. 

En dan door naar de grot. Ik hoor die man van thuisvaccinaties.nl nog zeggen: “een vleermuisgrot moet je dus maar niet doen…” toen we besloten de rabiësvaccinatie niet te halen. Ik vrees dat dit is wat hij bedoelde.. gelukkig zonder kleerscheuren ook weer uit de grot gekomen, maar een beetje spannend was het wel. Later die avond verzamelen we op een veldje buiten de grot, wachtend op het moment dat er miljoenen vleermuizen uitvliegen. Iedere dag rond hetzelfde moment. Indrukwekkend gezicht is het hoor!

Hier en daar probeert een roofvogel een vleermuisje te verslinden, een makkelijk avondmaal moet dit voor ze zijn. De zwerm rijkt tot achter de horizon, het duurt soms wel een uur voor ze allemaal uit de grot vertrokken zijn vertelt onze gids. En voor zonsopkomst keren ze een voor een weer terug, wachtend op de volgende avond. Als het donker wordt keren we terug naar onze jungle lodge. 

Fynn en Robyn hebben geluk, want precies de pasta die zij wilden hebben is er vanavond niet. Dat betekent weer een avond frietjes. Gelukkig maakt het verse fruit de vitamientjes nog een beetje goed… en dan lekker slapen. Morgen moeten we al om 07:45 klaar staan. Dat wordt een wekker zetten. Fynn en Robyn hebben hun eigen bungalow vandaag, best een beetje spannend zo met z’n twee. Zeker als de medewerkers van de lodge vanmiddag nog een giga schorpioen gevangen hebben en net nog even vol trots komen laten zien. Benieuwd of die een beetje slapen. 

Dag 4 – Op safari!

We zetten de wekker, maar eigenlijk is het niet nodig. We zijn vroeg wakker. Een gekko roept me wakker. Maar echt lekker geslapen met de kinderen in een huisje een deur verderop hebben we ook niet. Zouden ze wel naar ons toe durven te komen als er wat is? Straks valt er één uit bed, of Robyn heeft een ongelukje. Raakt ze dan in paniek? Zijn ze überhaupt gaan slapen of lagen ze tot laat te keten? En ik droomde over Madeleine McCain… Maar dat ze in plaats van Madeleine, Robyn midden in de nacht uit haar bed gehaald hadden en ze gewoon doorsliep dus niet geroepen of gegild heeft. Ik moet zeggen dat ik nog best geregeld aan haar denk hoor, aan Madeleine dus. Heeft toch behoorlijk indruk gemaakt. Als we ‘s morgens gaan kijken blijkt natuurlijk dat ze heerlijk geslapen hebben. 

Terug naar de orde van de dag. Vroeg op dus. Ontbijten met wat de kids het liefste doen: een lopend buffetje. Yoghurt, toast, eitje, vers fruit. Feestje hoor. Maar om 07:45 uur is het echt tijd te gaan. We rijden naar een nabijgelegen lodge waar we nog een ander Nederlands gezin en een Engels stel ophalen, het is hetzelfde groepje als gister bij de vleermuizengrot. Gezellig! Hier stappen we over in een stoere open jeep, daar hebben Fynn en Robyn op gewacht. Achterin, wind door je haren. Bijzonder om te zien dat wanneer je het national park inrijdt het al gelijk zo anders oogt. Echt regenwoud. Nevel nog tussen de bomen, gigantisch hoge bomen ook, de weg nog nat van de regen van vannacht en broeierig warm. De jungle geluiden zijn ook gelijk goed hoorbaar, overal zoemt en sjirpt iets.

We zijn de hoek nog niet om of onze gids heeft iets gespot. Heel in de verte: een dubbel hoornige neushoornvogel. Of eigenlijk gewoon een hele boom vol. Onze gids is een pro, dat zie je gelijk! Hij heeft een giga lens op statief mee, springt uit de auto en heeft in een paar seconden ingezoomd op een van deze giga vogels. “Give me your phone, give me your phone.” De opwinding en het enthousiasme spatten er vanaf. Hij houdt de camera voor de zoomlens, beetje spelen met de instellingen en voila; een foto die zo van het internet kan komen. Dit heeft ie vaker gedaan. Ik wil niet weten wat die zoomlens/ verrekijker gekost heeft… Zo dichtbij waren ze dus niet hè? Net als de gibbon. Ook ver weg, maar door die lens lijk je ‘m te kunnen aanraken.

Wel dichtbij? Een giga spin in een reuzen web net boven de weg en die schorpioen. Waarom zijn die griezels wel altijd dichtbij..? We rijden bijna over de schorpioen heen, onze gids remt, springt als een ware Freek Vonk uit de auto, duikt met iets dat lijkt op een vaatdoekje op de schorpioen, vouwt het doekje dicht en stapt weer in de auto. “I will take him, it is not safe here. I will put it in the bush where there are no cars.” Vervolgens legt hij het pakketje vaatdoek op z’n schoot en pakt met 2 handen zijn telefoon vast om iets op te zoeken. Alsof het niks is wat daar op z’n schoot ligt. Rillingen lopen over m’n rug. Held!

Een paar honderd meter verderop laat hij ‘m los op de parkeerplaats om het, in mijn ogen, gigantische beest te laten zien aan ons. Opnieuw “your phone please.” Dus nee, deze foto heb ik zeker niet zelf gemaakt. Ik stond er absoluut 2 meter bij vandaan. Onze gids niet, die was niet bang. Als iedereen z’n foto heeft pakt ie ‘m zonder blozen weer op met het doekje om ‘m even verderop in de struiken te zetten. Veilig ver weg! Iedereen blij. 

Ondertussen van het uitzicht genieten! Onze gids gaat even bellen met een vriend verderop in het park, vragen of er vandaag al olifanten gezien zijn. Hij heeft al een week lang pech zegt ie, doordat het regenseizoen is zitten ze verderop in de jungle en laten ze zich maar moeizaam zien. Maar we gaan het proberen. Plank gas gaat ie, achter in zijn jeep komen we even los van het bankje als hij de hobbels pakt. “Sorry!” Roept ie nog, maar dan heb je wel wat. Gespot! Een eenzame olifant in de struiken. Ondanks dat de Aziatische olifant kleiner is dan die in Afrika ogen ze van dichtbij toch wel heel groot hoor.

En alsof hij dat nog even wil bewijzen banjert hij even later op z’n dooie gemakje over de weg, alle jeeps en toeristen voor ‘m uitgejaagd. Gidsen en rangers hebben hun handen vol aan al die toeristen die met gevaar voor eigen leven een foto proberen te maken. De olifant heeft het voorzien op de prullenbak bij het volgende uitzichtpunt waar ook wij inmiddels beland waren. Dit is wel echt heel triest om te zien: hele plastic zakken en ander afval verdwijnen in z’n maag. Rangers proberen het te redden door de waterslang op ‘m te richten en luid geluid te maken, maar hij is niet onder de indruk. Wij wel van hem! Op de achtergrond zijn de kleine Thaise eetkraampjes die ook op dit uitzichtpunt staan als een gek hun etenswaar in veiligheid aan het brengen. Dat lukt gelukkig.

Maar als we terug naar de jeep gaan zegt onze gids nogmaals: gooi je afval niet weg in het park, ook niet in de prullenbakken. Dieren weten die bakken haarfijn te vinden en van die mooie ‘animalproof’ prullenbakken als in Amerika hebben ze hier niet. Al dat plastic beland of in de jungle of in het dier zelf. Neem het dus weer met je mee het park uit en gooi het weg bij je hotel. Die recyclen de plastic flessen weer. Dus; mocht je ooit naar de jungles van Thailand gaan. Afval mee terug! 

Er wacht ook nog een trekking op ons, maar onze gids belooft het ons niet te moeilijk te maken. We hebben tenslotte alles al gezien en het is vakantie. Nou, ik kan je zeggen; met lange mouwen, een lange broek en een extra paar sokken daaroverheen tegen de bloedzuigers loopt het zweet aardig over m’n rug na zo’n 500 meter. Afzien! We zien zeker nog wat bijzondere jungle dieren, maar het is prima dat we het rondje van 2,5 km deden en niet die van 4. 😉 

Lunchen doen we ook nog onderweg, uit een eenvoudig keukentje komt een heerlijk maaltje! En na een stop bij een prachtige waterval in het park staat de teller nu op; neushoornvogel, schorpioen, slang, enge griezel spin, soort hagedis, hertjes, makaken, gibbons en prachtige vlinders.

Pas tegen 18:00 uur zijn we terug in het hotel. Even het zweet afspoelen in het zwembad nog. Hapje eten met op de achtergrond de nieuwste knuffelrock cd, met zwijmelliedjes van de BSB, Boyzone en Enrique. En kennen jullie deze nog? 

“1… your like a dream come true 
2… just wanna be with you
3… girl its plain to see that ur the only one for me and…
4… repeat steps 1 through 3
5… make you fall in love with me
Cause baby your are the one for me”

‘Back at One’ van Brian Mcknight’, weet je nog? Heb gelijk zin om al die vergeet-me-liedjes op m’n spotify lijst te zetten. 😉

Ook alvast de tassen weer een beetje inpakken en dan morgen door. En wie denkt dat wij vakantie hebben… morgen moeten we om 07:00 uur klaar staan. En dat op Henk z’n verjaardag. Arme Henk! 

Dag 5 – Happy Birthday!

Als we om 16:00 uur de taart aansnijden, onder luid tromgeroffel van de onweerswolken, hebben we er al een dag opzitten. Vanmorgen om 07:00 uur vertrokken we in onze minibus, een rit van bijna 2 uur: Ayutthaya station. We zijn ruim op tijd voor onze trein van 09:55 uur. Kunnen we mooi nog even ons ‘to go’ ontbijtje opeten in het zonnetje. Wat een mazzel hebben we tot nu toe met het weer zeg. We hebben gereserveerde zitplaatsen, dus niks geen duwen en trekken of als sardientjes in de trein. Heerlijk relaxt! De tassen gaan op de daarvoor bestemde plek en zo boemelen we in zo’n 3 uur naar Phitsanulok.

Ook hier staat weer netjes een chauffeur op ons te wachten. Een uurtje is het nog, naar ons hotel in Sukhothai. Onze chauffeur zet ons eerst nog per ongeluk bij het verkeerde hotel af, maar gelukkig wordt het op tijd opgemerkt. Helaas voor Fynn en Robyn moeten we dus nog wel een kwartiertje verder. Maar een heerlijk plekje weer dit! 

Net als we (lees: de rest van de familie) het zwembad in willen duiken begint het te onweren en regenen. Gelukkig nog net even tijd om de kaarsjes op de taart uit te blazen, maar die moeten we bij ons huisje maar even opeten. Onze bungalow heeft daar een heel fijne veranda voor. Prima zitten zo. Proost schat, op je verjaardag! 

Sukhothai staat bekend om zijn oude stad, het kleine Angkor Wat van Thailand zeg maar. Prachtig! Eind van de middag huren we een tuktuk die ons in een uur tijd (of hoeveel langer je ervoor nodig denkt te hebben) over het complete complex rijdt. Fietsen kan ook, maar wij hebben zo snel geen kinderfietsen gezien. Dus dit is een prima oplossing.

Het complex is bijna compleet uitgestorven, op een handje fietsers na. We hoeven ook geen entree meer te betalen, officieel sluit het park namelijk om 17:00 uur. We zijn dus eigenlijk te laat binnen, maar wat kan ons het schelen? Bijna 800 jaar oud is dit complex, bizar idee hoor! We dwalen wat tussen de boeddha’s en tempelruïnes door en anderhalf uur is dan eigenlijk ook wel prima, zeker voor Fynn en Robyn. We pikken nog net de zonsondergang mee. En dan wordt het donker… leuk om toch nog even meegepakt te hebben dit. Blijf je de middag bij je accommodatie hangen dan is mijn ervaring inmiddels dat iedereen op z’n telefoon duikt.  Niet erg, zo af en toe. Maar daar zijn we niet voor op reis natuurlijk.

500 meter bij onze bungalow vandaan zit een prima restaurant. Het oogt poepie chique, ze hebben er pizza voor Fynn, patatjes voor Robyn en voor ons lekker Thais. Wat wil je nog meer? Een gigantische smoothie voor de kids, een biertje voor ons, om Henk z’n verjaardag nog maar eens te vieren, en dan krijg je een rekening van nog geen 1000 bath (zo’n € 25,-). Hier veel geld, voor ons natuurlijk niks. Daar eet je in Nederland nog niet in je eentje voor. 

Een geslaagde dag weer! Slaap lekker. 

Dag 6 – Homestay op het platteland

We mogen uitslapen, maar ze zitten al zo in het ritme van vroeg opstaan dat ze om 07:00 uur wakker zijn. Ze geven mij de schuld; had ik maar niet van die vroege activiteiten en transfers moeten plannen op dag 1… nou lekker dan. 

We zijn dus ruim op tijd klaar voor onze rit naar weer een nieuw avontuur. Vanavond slapen we in een homestay, bij de locals thuis dus. Geen idee wat we kunnen verwachten. We gaan het zien. Rond een uur of 15:00 kunnen we er terecht, het is 10 uur als onze chauffeur klaar staat. Dat betekent dat we nog even wat tijd moeten doden. Maar daar weet onze gids Chai wel raad mee.

We stoppen onderweg bij de lokale markt, want als hij hoort dat onze kids op z’n zachts gezegd nogal kieskeurig zijn als het aankomt op Thais eten, weet hij wel wat. Op zoek naar aardappel en broccoli. Hij heeft jaren gewerkt als gids tijdens trekkingen en maakte dan van wat hij tegen kwam in de natuur de meest heerlijke maaltijden. Rarara wat hij zal maken van aardappels. 😉 Ondertussen kijken wij onze ogen uit: levende vissen die ter plekke voor je worden klaar gemaakt, vlees dat al de hele ochtend lekker in de zon ligt te branden, allerlei soorten groente en kruiden die wij helemaal niet kennen, en een ruime hoeveelheid aan namaak kleding; van voetbalshirts tot slippers. Geen toerist te zien, echt een lokale markt dus. Leuk dit! 

We springen weer in onze bus en toeren dan naar een tempelcomplex als die in Sukhothai. We huren 2 tandems en zo trotseren we de hitte. Want heet, dat is het vandaag. Zodra je stilstaat loopt het zweet over je rug. Lunchen doen we bij het lokale restaurant (niet echt een succes dit keer) en dan toeren we langzaam naar onze homestay. 

Dwars door lokale dorpjes, langs rijstvelden die haast nep lijken zo groen zijn ze en via een detour over het platteland. Een long-cut in plaats van de short-cut zegt Chai, want er is een brug weg dus we moeten een stukje omrijden. Wel veel leuker dan die asfaltweg natuurlijk. Eenmaal aangekomen in het dorpje maken we kennis met onze gastvrouw van de komende 24 uur. De hele bovenverdieping met 2 slaapkamers (met airco) en een eigen badkamer is van ons. Dit is wel een luxe homestay dus hoor. We kunnen ons even lekker opfrissen en terwijl Fynn en Robyn proberen een kokosnoot open te breken lees ik heerlijk een stukje in m’n boek. Het zal toch niet gebeuren dat ik deze reis zowaar eens een boek zou kunnen uitlezen…? 

Vijf uur tuft er een Thaise traktor, die overdag gebruikt wordt voor het omploegen van het land, maar nu een soort van huifkar achter zich aantrekt, het terrein op. “Kom kom” roept Chai in het Nederlands. Hij werkt al 36 jaar in het toerisme en dat zie je. Vloeiend Engels spreekt hij, aardig wat woordjes Nederlands ook en na al die jaren met nog evenveel enthousiasme.

We gaan het dorp in. De homestay waar wij vannacht slapen is onderdeel van een community met (inmiddels) ruim 20 gastgezinnen. Overdag wordt er hard gewerkt op het land, de toeristen die er ‘s middags en ‘s avonds zijn zorgen voor een extra beetje inkomen voor het hele dorp. We rijden langs allerlei werkplaatsen; van de boer met de limoenen naar de houtbewerker en vervolgens naar het vrouwtje met het weefgetouw. Overal mag en moet geproefd of geprobeerd worden. Robyn weeft een paar banen stof en Fynn schiet kleiballetjes weg met een houten katapult. Uiteraard kun je hier en daar ook iets kopen, maar het zijn hele nette prijzen. Niks geen tourist-traps en ook niks opdringerige verkopers. Heel relaxt. Onze ansichtkaarten voor opa en oma worden hier gekocht. 

Als we terugkomen bij “ons huisje” wordt er al druk gekookt. Onze gids Chai gaat ze bij de homestay leren hoe ze French Fries maken, want dat is altijd handig als er westerse families komen. En ik kan je zeggen: ze zijn heerlijk! Net als de veel te grote hoeveelheid andere gerechten. Het “lekker kippetje” is voor “papa”, aldus Chai. 😉

We kletsen nog wat over zijn baan als gids en over wat hij in de coronajaren gedaan heeft om te overleven. Nou: alle sieraden van zijn vrouw verkocht. En toen dat niet genoeg bleek, toen is hij als een gek gaan leren hoe je schilder wordt. Hij kon bij zijn broer aan de slag. Heftig ook voor deze mensen hoor. Die zo afhankelijk zijn van het toerisme. Hij vertelt ook: “Dutch people, you want 80% fun and 20% information. German people, they want 80% information and 20% fun.” Haha hij kent ons volkje al aardig. Al die feitjes en jaartallen hoef ik niet te horen hoor, dat geloof ik wel. Laat het me maar zien allemaal.

We spelen nog een potje Yathzee, maar inmiddels is het begonnen te stormen. Het waait in, dus we zitten niet meer droog onder het huis. Regenseizoen in Thailand, tot nu toe zijn we aardig bespaard gebleven. Maar dit zijn geen miezerbuien… de hemel licht onafgebroken op met bliksemschichten. Hozen doet het. En deze drukke dag heeft er vooral bij Fynn aardig ingehakt. Die is op en voelt zich denk ik een beetje zoals het weer buiten is. Zo aan het eind van de dag gaat dan alles mis. Gelukkig is je moeder er dan om even lekker bij te kruipen. Waar ze vanmiddag alle twee nog zo stellig waren dat ze samen op een kamer wilden, daar kunnen we dus nu toch de bedden nog wisselen omdat ze toch liever bij een van ons liggen. Nou truste schat, daar aan de andere kant van de muur! 

Dag 7 – Roadtrip naar Chiang Mai

“Gekko gekko” niet de haan die ons wakker kraait, maar de gekko die haast in onze kamer lijkt te zitten. Het is vroeg. Heel vroeg. Het matras is haast een plank (dat zijn trouwens bijna alle matrassen hier) en de airco staat op standje vries. Gelukkig had ik de afstandsbediening naast m’n hoofd gelegd, dus hier kan ik wat aan doen zonder dat ik m’n bed uithoef. Als het dan toch echt tijd is om op te staan worden beneden al broodjes geroosterd op een vuurtje. Het is natuurlijk weer veel te veel. Een schaal met worstjes terwijl alleen Henk vlees eet… wel 20 geroosterde boterhammen. Gebakken eitjes, vers fruit. Kopje koffie. Met hoeveel zijn wij hier eigenlijk? 😉 

Geen programma vandaag, behalve een rit van zo’n 4 tot 5 uur naar Chiang Mai. Noem het maar niks… Gelukkig wordt er onderweg nog even gestopt bij een tempel, we kopen een kokosnoot en lunchen weer bij een lokaal restaurant. Dit keer een betere lunch! Zelfs de kids eten wat. Jaja dat zegt wat. 

Het is een rit dwars door de bergen en de Thaise rijstijl is zeg maar anders dan die bij ons. Gas indrukken en loslaten en weer indrukken en weer los laten. Het valt me op dat meerdere chauffeurs dat doen. Als we een extra stop maken omdat er 2 kids met een zakje op schoot zitten vraag ik het eens even aan Chai. Het is een techniek om de motor niet oververhit te laten worden in dit warme land zegt ie. Wat daar van waar is weet ik niet, maar er zit wat in. 

Als we om 15:00 uur aankomen bij ons hotel in Chiang Mai worden we welkom geheten met een lekker sapje en blijkt onze kamer gigantisch te zijn. Een woonkamer, 2 slaapkamers en 2 badkamers. Wow! We ploffen neer en doen lekker helemaal niks meer. Reizen door Azië is toch intensiever dan door Amerika bijvoorbeeld, merk ik. De temperatuur speelt daar zeker een grote rol in, maar alle indrukken, geuren en geluiden net zo. Soms is dan je hotelkamer even dat moment van rust, je even kunnen terugtrekken uit alles. En het zwembad natuurlijk, dat is altijd goed! Het is alleen jammer dat wanneer we er net liggen de lucht donker en donkerder wordt. 

Volgende week ontdekken we Chiang Mai verder en maken we een trekking naar een bergdorpje in het noorden. Afzien! Vervolgens vliegen we naar Khao Sok, de jungle in het zuiden. Daar wachten nieuwe avonturen.