Reisverslag Indonesië – wereldreis week #9

We hebben 1/3 van onze reis erop zitten. Wat hebben we al onwijs veel gedaan en beleefd en wat is het voorbij gevlogen. We snorkelen op Bali deze week. Zo ontdekken we de onderwaterwereld bij Amed en duiken het diepe in voor de kust van Gili Trawangan. Op zoek naar schildpadden. De Gili’s; bountystranden en helder turquoise water. Je begrijpt dat Fynn over zijn zee-angst heen is en er niet meer uit te krijgen is…

Maandag – Yes, got it!

Wanneer we uit Munduk vertrekken laten we het groene berglandschap achter ons en gaan weer richting kust. Daar, in het inmiddels voor ons zo bekende Kantor Imigrasi, liggen onze paspoorten te wachten. Hopelijk met een stempel. Singaraja nodigt nou niet bepaald uit voor een tweede nacht, maar Fynn heeft er duidelijk wel behoefte aan.

We slapen in het POP-hotel. Voor wie vroeger met z’n ouders naar Zuid-Frankrijk reed en deze rit onderbrak, dat was vast in een Formule 1 hotel. Dat concept is dit ook. Stiekem zijn we fan, onze guilty pleasure zullen we maar zeggen. Alles behalve kleinschalig en sfeervol, maar deze kamers kloppen gewoon. Het bed ligt heerlijk, de airco is precies goed en geluidloos, de douche werkt (incl. warm water), er hangt een verduisterend gordijntje voor het raam met uitzicht op zee en er is een zwembad. Het grootste verschil met een Formule 1 hotel is het personeel. Super vriendelijk en servicegericht. De sofa wordt omgetoverd tot bed voor Fynn en de wifi verbinding werkt zelfs zo goed dat we even kunnen FaceTimen met opa en oma.

Henk haalt ‘s morgens de paspoorten op en ja het is gelukt. We mogen blijven, maximaal 60 dagen! Fynn en ik vermaken ons in het zwembad. Het hotel ligt aan het strand, maar waar ik anderen hoor over bountystranden op Bali zijn wij ze nog niet tegengekomen in het noorden. Zo ontzettend vies! Ik schreef het eerder al: plastic, flessen, kleding, slippers, luiers, nog meer plastic. Fynn probeert een zandkasteel te bouwen, maar om de haverklap moet ik een plastic zak van z’n been plukken. Nee, voor het strand hoef je niet naar de noordkust van het eiland. We zoeken nog even verder naar die fijne stranden! De sunsetview is hier trouwens wel schitterend, zeker vanaf de ‘Scheveningse’ pier waar wij van ons diner genieten.

Dinsdag – Snorkelen op Bali, op naar Amed

We stappen weer in de lokale bus, mensen kijken ons nog steeds een beetje gek aan. Wil je dat echt met een kind? Nou het gaat prima. Met de Bemo (Becak Mobile, oftewel de minibus) naar het busstation, daar overstappen in de volgende bus. Niet veel groter overigens, plek voor een man of 10. Deze zet ons twee uur later af op de kruising naar Amed. En dan begint het onderhandelen. Want waar we voor het stuk van twee uur 150.000 rupiah hebben betaald, willen ze voor deze laatste acht kilometer nog 100.000 hebben. We dingen af tot 60.000 rupiah, vooruit. Ons hotel ligt iets buiten Amed, pal voor een goede snorkelspot. Dit is ook de belangrijkste reden dat we voor dit hotel gekozen hebben. De reviews op booking.com waren namelijk niet allemaal om over naar huis te schrijven.

Het is letterlijk de weg over steken en je kunt het water in met je snorkels. We krijgen het huisje naast het zwembad aangewezen, prima! Fynn springt er gelijk in. Voor €20,- per nacht hebben we verder een keukentje en airco. Maar ook de inmiddels bekende moskee in de verte en wat haantjes en honden om de hoek. Maar de meeste herrie komt hier van de motortjes. Opgevoerde knalpotten die langsscheuren, dag en nacht.

Henk is meestal van de voorinspectie. Als we ergens aankomen verkennen Fynn en ik het huisje en het zwembad, of slaapt Fynn nog even en Henk verkent de omgeving. Alvast even kijken waar we wat kunnen eten vanavond, wat een snorkelsetje kost en waar we moeten zijn voor die kleurrijke vissen. Snorkelen op Bali zou vanuit Amed goed moeten kunnen. Zodra Fynn wakker is kunnen we dan gelijk op pad. We treffen een schoon (lava)strand, niet één plasticzak of afgekloven maiskolf. Erg eigenlijk, maar het valt echt op. Nog geen 10 meter van het strand begint het koraal met kleurrijke vissen. Het is jammer dat het al wat laat is, want ‘s middags is de zee wat minder helder en zijn er iets meer golven. We weten in ieder geval waar we morgen moeten zijn.

Woensdag – Finding Nemo, snorkelen op Bali

Onze accommodatie zit vol kids, Fynn kan z’n geluk niet op. Een Nederlands jongetje, met dezelfde auto’s als bij Josephine (Fynn z’n gastmoeder). Je hoort ‘m helemaal niet over thuis en ineens haalt hij dan iets terug van z’n herinneringen uit Nederland. Zoals nu dus de auto’s. Fynn heeft echter een Thomas de trein en dus wordt er de hele ochtend met elkaars speelgoed gespeeld. En twee Engelse kids die op 2-jarige leeftijd al kunnen zwemmen, gewoon omdat ze tijdens hun nu drie maanden durende reis iedere dag gezwommen hebben. Nog een maandje en dan kunnen bij ons die bandjes dus ook de prullenbak in 😉

Henk en ik liggen omstebeurt in het water. Als je hier op het strand staat geloof je gewoon niet dat zo dicht voor de kust zoveel kleurrijke vissen zwemmen. En dat je dus ook kunt snorkelen op Bali. Ik ben niet zo’n held in het water, maar zelfs ik ga een tweede keer. Dat wil wat zeggen. Het koraal is hier mooier dan in Sri Lanka, er zit veel meer kleur in. En we spotten naast heel veel vissen ook deze paarse zeester.

Fynn vermaakt zich op het strand ook weer uitstekend. Het leuke met kinderen is dat het niet uitmaakt welke taal ze spreken, hoe ze eruit zien of welke huidskleur ze hebben. Geef ze alle twee een auto en ze beleven hele avonturen.

Donderdag – Karaoke in het Waterpaleis

We willen ook nog wel wat van de omgeving zien, niet alleen maar strand of snorkelen op Bali. En dus nemen we ‘s morgens de taxi naar het waterpaleis Tirta Gangga. Het is gebouwd op de plek van een heilige bron en is eigenlijk meer een watertuin. Je kunt er zelfs zwemmen. Wij cultuur snuiven, Fynn lekker plonsen. Zo maken we het voor hem ook weer leuk. De route ernaartoe is al een attractie op zich en zigzagt langs rijstplateaus door de bergen. En we rijden langs de voet van de Agung vulkaan, het hoogste punt op Bali. We hebben geluk, de top van de vulkaan is vandaag niet verscholen in de wolken dus we kunnen de volledige vulkaan zien, dat blijft een prachtig gezicht.

Het waterpaleis zelf is normaal gesproken een oase van rust, maar vandaag is er een feest gaande met de bijbehorende karaoke. Die combinatie is dan ook wel weer grappig. Het waterpaleis is een mengeling van vijvers vol flitsende karpers, grote stapstenen erdoorheen en opgesierd met mooie planten en grootse beelden. We wandelen en zwemmen er een uur of twee rond, langer hoeft echt niet. De rest van de dag bestaat uit het zwembad en natuurlijk nog even snorkelen. Met pijn in het hart leveren we de snorkelset weer in aan het eind van de dag.

Vrijdag – Naar het paradijs

Vanaf Amed hebben we een fast boat geboekt die ons in iets meer dan een uur van zwart lavastrand naar wit bountystrand van de Gili eilanden brengt. Ik heb van tevoren een reispilletje genomen, na de zeeziekverhalen op internet, maar dat was niet nodig geweest. De zee is heerlijk rustig en we stappen vanaf de boot zo het water in. De prijzen op Gili Trawangan liggen iets hoger dan wij de afgelopen weken gewend waren, maar we hebben een leuke stek gevonden: La Favela. Je matras op pallets, een gezellig stoeltje voor de deur in dezelfde kleur als het water van de zee en een badkamer in de openlucht. En het fijnst? Net even wat straten van het feestgedruis vandaan, want dat is waar Gili Trawangan bekend om staat. Party!

Het is er inderdaad drukker, maar om nou te zeggen dat het vol met feestvierende en drinkende jeugd zit. Nee, ook voor ons degelijke gezinnetje is ruimte 🙂 We ploffen neer op het strand en proosten op dit nieuwe paradijsje. Of het door het helder blauw turquoise water komt weten we niet maar Fynn is ineens over z’n angst voor de zee heen en zit lekker in de branding met z’n schep en emmer. Tussen het bouwen door mogen we af en toe een slok van ons Bintang biertje nemen. Het voordeel van deze toeristische plek is dat het aanbod aan restaurants gigantisch is. Van de lokale warung tot de betere pizzeria’s met megapizza’s. Wel goed kijken waar je gaat zitten, want ook de prijzen lopen behoorlijk uiteen.

Zaterdag – Chillen op Blue Star beach

Het plan is om fietsen te huren en het eiland over te crossen, maar we komen niet ver. Net buiten de toeristische stranden zien we onze Engelse vriendinnetjes weer, Fynn wil even stoppen. De rest van de dag komen we niet verder… Gezellig! Er schijnen hier voor de kust grote zeeschildpadden te zwemmen, Henk zwemt met z’n snorkel wel 3x op en neer, niks. Als we ‘s middags terugkomen nadat Fynn geslapen heeft wil hij het toch nog een keertje proberen. Vier!! Vier schildpadden later is ie vol enthousiasme terug. Wow!

Dat wil ik ook. Maar waar zijn ze gebleven? Net als ik het op wil geven en terug wil zwemmen zie ik er eentje, op z’n dooie gemakje aan het “grazen” over het koraal. Ik blijf er een poosje boven hangen en dan moet ie omhoog voor lucht. Zo dichtbij! Ik kan ‘m bijna aanraken. Soepel glijdt hij door het water en ik ploeter er achteraan. Wel een meter groot is ie. Compleet buiten adem kom ik later weer aan land. Wow, wat een afsluiter van deze dag. Ik dacht dat het zien leggen van eieren door schildpadden op de stranden van Sri Lanka al gaaf was en dat snorkelen op Bali al mooi was, maar 15 minuten lang ik en de schildpad in het water is toch wel een hoogtepuntje! Straal!

Zondag – Op trappers het eiland rond

We wilden maar twee nachtjes blijven, maar zeg nou eerlijk. Dit smaakt naar meer. We blijven dus gewoon nog een nachtje, maar moeten wel verhuizen. Gelukkig is alles hier op loopafstand en dus vinden we al snel een nieuw stekkie voor vannacht. Iets minder schoon en af, maar wederom een prima bed en airco. En niet te vergeten een bananenpannenkoek als ontbijt. De fietsen van gister gebruiken we gewoon nog een dagje, je huurt ze voor 50.000 rupiah (iets meer dan €3,- per dag) en vandaag lukt het ons wel om het eiland rond te gaan, in een uur of twee ben je rond.

We spotten een (bijna) verlaten koraalstrandje, daar picknicken we met de punten pizza die we in onze doggybag hebben meegenomen van gister. De dag erna zijn ze nog lekkerder. ‘s Avonds springen we weer op ons fietsje naar de westkant van het eilandje voor een mooie zonsondergang en eten we een simpel pastaatje.

Morgen gaan we echt weer verder, dan hoppen we naar het volgende bounty eilandje: Gili Meno. Heerlijk!