Camperreis door Europa – week 6

We gaan weer een grens over, maar niet voordat we flink wat gewandeld hebben. Van bergtoppen tot in de diepte wanneer we naar grotten gaan. En we zijn getuige van een flink aantal schitterende zonsondergangen, aan het strand. Dat is namelijk waar we ook een aantal dagen neerploffen. Nee, ons hoor je niet klagen.

Vrijdag – Stempelen en ijsjes

We staan nog steeds in die mooie Vipava-valley in Slovenië. Het is weer vroeg dag vandaag. Robyn is om 06:00 uur wakker, dus de camper uit en rondje camping. Ze vindt het prima in de buggy, beetje chillen en lekker om zich heen kijken. Het is heerlijk weer ook, dus zelfs zo vroeg al lekker warm in de zon. Maar vroeg blijft het wel hoor.

We twijfelen even wat we zullen doen, vandaag al naar de grotten, of doen we dat morgen op de route. Dat is echt het nadeel van een camper, je moet alles weer opruimen en vastzetten als je op pad wilt. Al is het maar voor een boodschap. Luifel naar binnen, pootjes in en de hele rataplan. Nee, we doen vandaag een mooie wandeling vanaf de camping en dan morgen de grotten. Deal!

Ik heb een mooie route gekregen van de dame bij de receptie. Stukje steil omhoog en dan heb je mooi uitzicht over het dal en kom je in het stadje weer uit waar ze home made ijsjes hebben. Klinkt goed! Het eerste stuk is inderdaad flink klimmen, man die kuitjes gaan we wel voelen morgen. Fynn die huppelt nog steeds omhoog, maar het laatste stuk is hij er klaar mee. Zijn beentjes doen zeer! We komen uiteindelijk inderdaad op een schitterend uitzichtpunt. Picknickbankje erbij, die doen het bij Fynn ook altijd goed, en even broodje eten. Nieuwe energie erin!

Er staat ook een ijzeren kistje met daarin een soort van logboek en een stempel. Je schrijft in het boekje dat je op dit punt geweest bent (er staat voor de veiligheid, maar het is natuurlijk ook gewoon leuk) en mag dan een stempel zetten. Waar die dan precies moet, daar ben ik nog niet achter. Misschien is er een soort van wandelpaspoort te krijgen ofzo. Fynn stempelt in ieder geval zijn hele armen onder: het bewijs dat hij tot 528m geklommen is.

Maar ja, we moeten dus ook nog naar beneden en het is goed heet geworden. Vanaf het hoogste punt zien we een oude muur van een ruïne. Daar moeten we heen, dat is het doel. En dat vindt Fynn dan ook wel weer spannend. We verzinnen er natuurlijk een verhaal van een koning en een ridder bij en dan wandelt hij eigenlijk zonder te mopperen naar beneden. En natuurlijk hebben we dan een ijsje verdiend, even spelen in de speeltuin nog (want hoe moe je beentjes dan ook zijn, spelen kan altijd) en dan moeten we uit het dorp nog terug naar de camping. Even vergeten wat voor helling we gereden hadden met de camper en dus nu nog omhoog moeten… Nog 2 kilometer!

Henk stapt met Robyn op zijn rug door, want als je gaat slenteren met 12 kilo op je rug word je niet blij. Ik slof met Fynn omhoog. Hij klaagt en steunt en kreunt. We stoppen bij een waterkraantje, even afkoelen en watergevecht. Daar blijven we wel een minuut of 15 hangen. We worden gepasseerd door Nederlandse campinggasten en zwaaien. Dan langs een mariakappeletje. Ik grap tegen Fynn dat ie maar moet wensen dat er een lift komt die ons ophaalt en pep ‘m nog wat op door te zeggen dat na deze bocht toch echt de camping is.

En dan is daar ineens de fata morgana. Het autootje van de buren is terug gekomen om ons op te halen. Ze troffen Henk bovenaan op de camping en vroegen zich af of hij op ons stond te wachten. Dat was het geval en dus besloten ze om ons op te halen en te voorzien van een lift. En dus rijden we heerlijk de laatste vijf (!) bochten omhoog. Nee, het was er dus niet nog maar eentje. Fynn helemaal blij en trots. Nou snel eten en dan naar bed, wat zal die lekker slapen zeg!

Henk blijkt nog energie over te hebben en kan het met de zonsondergang niet laten nog een heel stuk omhoog te klimmen voor wat mooie foto’s. En, eerlijk is eerlijk, de foto’s zijn inderdaad schitterend! Als je goed kijkt zie je onze camper links onderin staan.

Zaterdag – Down under!

Vandaag wachten dan alsnog de langverwachte grotten. Je hebt er hier genoeg en het is dus eigenlijk gewoon kiezen. Op advies van anderen worden het de Skocjan-grotten. Die schijnen toch het mooist te zijn. Nou zijn wij wat huiverig als het op grotten aankomt (we hebben er al zoveel gezien, altijd hetzelfde), maar we geven het toch nog een kans. Op de parkeerplek is het niet eens zo heel druk en de groepswandeling gaat ieder uur, rustig aan dus. Je kunt twee routes doen (of allebei), de een iets langer door de grot, de ander een stuk door het aangrenzende park en wat korter door de grot. Ik wil eigenlijk wel allebei, beetje het gevoel van ‘stel dat je iets mist’, maar goed, daar betaal je dus ook voor. Een combiticket kost 24 euro. We hebben een kortingskaart, maar zijn toch ineens 40 euro armer. Let it be worth it!

Omdat de groepswandeling van route 1 net weg is en we dus tijd moeten doden besluiten we eerst wandeling 2 te doen. Die kan namelijk in eigen tempo en zonder gids. Het eerste deel van de wandeling stelt niet veel voor, de grot is daarentegen wel bijzonder. Net als het uitzichtpunt en de waterval in de grot. Er stroomt namelijk een rivier doorheen. Met de lift laten we ons weer bovenaan de grot afzetten en dan zijn we precies op tijd weer parraat voor wandeling 1.

En dat met een gids is toch niet echt ons ding, wachten, stil zijn, grote groep, slenteren. De grot is indrukwekkend en de oude wandelpaden die uit de muur gehakt zijn doen je fantasie op hol slaan. Hoe hebben ze daar ooit kunnen wandelen? Maar verwend zijn we toch nog steeds, want ons hartje gaat van grotten toch niet echt harder kloppen… Er volgt uiteraard nog een uitgebreidere blog over.

Kamperen doen we weer op een bijzondere plek. Zo een waarvan je denkt: waar zijn we terecht gekomen… Onwijs steil en smal pad met de camper, gesloten receptie maar wel een eigenaar die wat mompelt over zes plekken met elektra en dan een enorm grasveld oprijden waar warempel nog een aantal andere caravans en campers staan. Eigenlijk nog best veel campers ook. Duidelijk rustzoekers. Geen kids te zien ook. En inderdaad, zes stroompunten. De eigenaar komt eerst met z’n auto de camping oprijden om de stroomkast open te maken.

Later die avond komt de eigenaresse met datzelfde autootje een rondje rijden om de financiën te innen en de paspoorten te scannen met een of ander mobiel apparaat. Dat is modern voor deze camping.. Helaas krijgen we geen ACSI-korting meer, dat was tot 15 juni en het is inmiddels 16 juni. We rekenen 23 euro af en dat is best veel voor deze eenvoudige camping. Meer dan een groot grasveld is het namelijk niet. Voor de toiletten en douches moet je wat terug omhoog lopen. En dat verbaast je dan ook weer: die hebben dus gewoon wel warm water… Al met al prima voor een nacht. We genieten tot diep in de nacht mee met een of ander feest ergens bovenin het dorp. En wij maar denken dat we hier rustig konden slapen. Het is ons niet gegund.

Overnachting: Kamp Dujceva Domacija, Skoflje (1 nacht)

Zondag – Strand- en waterpret in Kroatië

Het was onze laatste nacht in Slovenië, voor we het weten zijn we bij de grens. Paspoorten tevoorschijn, helaas geen stempel en dan zijn we ineens in Kroatië. Weer een nieuw hoofdstuk. We zijn wel toe aan wat strand en toeren dus naar Istrië, waar we neerstrijken in het kleine, pittoreske stadje Novigrad. Wat er echter niet klein is, is de eerste camping waar we oprijden. Wat een verschil met waar we vandaan komen. Een rij bij de receptie, onpersoonlijk. We krijgen een plattegrond mee waarop een vijftal zones omcirkeld zijn voor de ACSI-kortingkaarthouders, daar mogen we een plekje zoeken en dan even komen melden welke het geworden is.

Nou, de ene plek is nog schever, zonniger en kleiner dan de ander. Hutje mutje, op een camping met bijna 2000 plekken. Nee, ik heb geen nulletje teveel getypt. Het is precies zoals je het je voorstelt. Weinig schaduw, verschillende speeltuinen en zwembaden, restaurant, animatie. We kijken elkaar aan, hier worden we zo niet gelukkig van. Fynn is op en Robyn moet nodig een fles drinken, maar we gaan hier niet blijven.

Met een huilende Fynn en een inmiddels gevuld buikje van Robyn rijden we met gierende banden het terrein weer af. We hebben ons bedacht. Nog geen tien minuten verderop vinden we een relatief ‘kleine’ camping, maar ook nog 350 plekken. Aan zee, een prima speeltuintje en schaduwplekken. En door de terrassen nog een soort van zeezicht ook, ook op de ACSI plekken. Als we onze camper geïnstalleerd hebben en even bij zee zijn wezen kijken ploffen we lekker neer. Er klimt zelfs een eekhoorntje in de boom. Nee, dit voelt een stuk fijner. Al heeft Henk bij de receptie nog wel even een kleine woordenwisseling met een gefrustreerde Duitser die voordringt.

Overnachting: Camping Aminess Sirena in Novigrad (3 nachten)

Maandag – Jammie, kiezels…

We kwamen voor het strand, dus dat gaan we doen ook. Het is een kiezelstrand, met van die kleine fijne kiezels. Zo fijn met Robyn.. Die stopt ze achter elkaar in d’r mond. De meeste hebben we snel in de gaten, maar als er nu een röntgenfoto gemaakt zou worden zit er misschien ook best wel eentje in d’r maag. Niet te doen! We poedelen wat, Robyn vindt het maar niks die golven die komen en gaan. Fynn is niet uit het water te krijgen. Zwemmen, opwarmen, schelpjes zoeken, badje maken van een gat in een rots. Om de beurt gaan we met ‘m zwemmen, we wisselen het af met slaapjes van Robyn.

Henk scoort ondertussen in het dorpje een paar waterschoenen voor Fynn. De slaapjes doet Robyn hier in de buggy, want in de camper is het veel te warm. Ook pakt Henk de snorkel maar eens uit de tas. Het is helder water en er zijn vast wel ergens vissen te zien. Waterschoenen aan en gaan. Helaas, weinig gekleurde vissen en een duikbril die volloopt.

Dinsdag – Nog meer zwemmen en pizza in het park

Die vroege wandelingen met Robyn hebben ook zo z’n voordelen, want we ontdekken even verderop een zwembad aan zee. Officieel hoort het bij de appartementen van dezelfde keten, maar je mag er als campinggast gebruik van maken. Als Fynn dat hoort is hij niet meer te houden. Henk gaat samen met Fynn vast vooruit en Robyn en ik volgen later, na het slaapje en met broodjes. Daar bouwen we de dag vaak toch een beetje omheen. We vertrekken na het ochtendslaapje en ’s middags valt ze dan vaak in de buggy of rugdrager in slaap. Of in het autostoeltje, als we onderweg zijn natuurlijk. Even zwemmen zonder grind onder je voeten is best lekker, alleen pal in de zon. We zoeken de schaduw van een kleine palm op en wandelen dan langs de speeltuin terug naar onze camper.

Wat zullen we met eten weer eens doen? Fynn weet het wel: pizza! Hij wil zo graag nog een stukje wandelen of fietsen zegt ie en Henk is vanmorgen al in het stadje geweest en weet te vertellen dat het best een gezellig stadje is. Dus spullen weer bij elkaar en gaan. Helemaal langs het water en over de boulevard. We scoren onderweg toch ook voor mij nog maar een paar waterschoenen, dat is toch wel fijn. We slenteren door het middeleeuwse stadje en genieten van de leuke straatjes met paraplu’s hoog tussen de gevels voor de broodnodige schaduw. En halen dan een pizza af voor in het parkje, met speeltuin. Dat bevalt toch het beste. Nee uit eten met deze twee, daar worden we toch nog niet heel gelukkig van.

Woensdag – Oude bekenden

Tijd om te gaan, maar we rijden gewoon door naar het volgende plekje bij het strand: het eiland Krk (ja, zo schrijf je het echt, je spreekt het uit als Kurk). Één van de vele eilandjes van Kroatië. Je bereikt het eiland door een lange tolbrug en hoeft dus geen boot op. Ideaal! Al is deze brug nog wel eens dicht met harde wind. De buren van de eerdere camping in Slovenië weten ons te vertellen dat het een paar dagen geleden zo gigantisch gewaaid heeft dat ze niks buiten konden zetten zonder dat het wegwaaide. De camper had flink heen en weer geschud ’s nachts. Gelukkig is de wind inmiddels iets gaan liggen, maar dat betekent wel dat het gelijk goed heet is, 30 +.

Henk installeert de camper en wij plonzen in het zwembad. Henk zou daarna komen, maar blijft wel heel lang weg. Als Robyn wel uit het water wil omdat ze te koud wordt komt ie net aanlopen. “Je raadt nooit wie ik tegenkom hier!” Hij is tegen zijn oude baas van de Rabobank aangelopen die hier met zijn vrouw op de camping staat. Hoe klein is het wereldje dan eigenlijk he? Dus hup, ook wij er even naar toe. Fynn en Robyn even voorstellen en een biertje drinken samen natuurlijk. Fynn kijkt ondertussen met grote ogen naar de chique camper van Luuk en wil maar wat graag even binnen kijken.

Maar ook het golfkarretje waarmee campinggasten over de camping gereden worden om een plekje uit te zoeken heeft zijn aandacht. Zo zijn wij vanmiddag ook gestart. Hij wil zo graag nog een keertje meerijden. “Dan moet je dat vragen Fynn.” En dus stapt ie samen met Henk op de beste man af (jaar of 80, de oude baas van de camping) en nodigt zichzelf uit voor een ritje op de golfkar. Hij durft alleen en we zien ‘m 10 minuten lang niet terug, tot hij weer wordt afgezet voor de camper. Glunderen, van oor tot oor. De baas heeft ‘m heel de camping over gereden. Ik weet wel waar die over gaat dromen vanavond!

Overnachting: Camping Bor, Krk (3 nachten)

Donderdag – Beach life!

Robyn zit dus eindelijk in een ritme, maar 06:00 uur is toch wel erg vroeg hoor. Misschien heb ik wel liever dat ze om 4 uur een keer wakker is voor een fles en snel weer gaat slapen tot een uur of 07:00 of met een beetje geluk tot 07:30 uur. Maar helaas. Ze slaapt door, tot 06:00 uur dus en voor m’n gevoel wordt dat met de dag vroeger… Maar dat zal aan mij liggen.

Henk is om 7 uur al even met d’r het stadje in gelopen, broodje gehaald en op verkenning. Henk is niet iemand die een dag op de camping kan hangen, die moet wel even iets doen. Vanmorgen was dat dus het stadje verkennen, een koffietje halen en op jacht naar een kado voor Robyn, die is morgen jarig. Wat koop je dan zonder gelijk nog meer zooi in de camper mee te hoeven slepen? Behalve wat zandbakspeelgoed bij de toeristenwinkeltjes in de haven is er ook bar weinig speelgoed te vinden. Zeker voor een dreumes. Hij laat het even voor wat het is maar weet in ieder geval al wel waar we het strand kunnen vinden straks. Dat scheelt.

Alles gaat weer mee en zo is het heerlijk relaxt die middag. Henk z’n baas is er ook nog even en die kan lekker gek doen met Fynn. Henk leent zijn hypermoderne snorkelmasker en verkent de onderwaterwereld. Dit masker trek je helemaal over je gezicht heen, de nieuwste rage hier. Het werkt wel maar nog steeds niet de gekleurde vissen, al wordt het wel steeds mooier. En Robyn, die doet voor de verandering een dutje in de schaduw. Het strand is heerlijk hoor, maar we verlangen ook wel weer een beetje meer naar actie en echte natuur. En wat verkoeling. Je wordt hier zo duf van!

Komende week vieren we feest, en wat voor een! Robyn is alweer één. We reizen het binnenland van Kroatië in en hiken over plankenpaadjes naar watervallen bij Plitvica. Hoe we dat vonden lees je volgende week.