Week 6 – De week van de zonsondergang

Waar we vorige week nog kampeerden tussen de versteende bomen, daar moeten we deze week oppassen voor bosbranden bij de Grand Canyon. Maar wat is het weer mooi! We ontdekken de Grand Canyon met kinderen en reizen vervolgens door naar Lake Powell, waar we weer een pareltje van een plek hebben gevonden.

Dag 36 – Bosbrand op “onze” plek?

Heerlijk geslapen, maar het is weer vroeg licht. Op naar de Grand Canyon! We boeken dus niks van te voren, ook bij de Grand Canyon niet. Maar dit is natuurlijk wel een populaire stop. We kijken een paar keer in de app, maar alle ruim 300 plekken op de Mather Campground in het park zijn vol. Alleen nog first come, first serve plekken. Bij de Grand Canyon kun je dan niet om 15:00 uur aankomen rijden, dan ben je gewoon te laat. Sterker nog, om 09:00 uur ben je al te laat. En dus moeten we eens even bedenken hoe we dit zullen doen. 

We gebruiken de app IOverlander, daar staat een tip op voor een gratis plek: Op de gravelweg vlakbij de ingang van de Grand Canyon mag je wild kamperen. Je hebt er dus ook niks, behalve een plek in het bos. Maar je betaalt dus ook niks. Goede deal! Al blijft dat wild kamperen nog wel een beetje spannend hoor. We besluiten het een kans te geven. Dispersed camping noemen ze dat hier, of “boondocking”.

Maar eerst die kant maar eens op. Op naar Flagstaff, de laatste grote stad voor de Grand Canyon. Het is weer een mooie route, dat verveelt nooit. Een stukje bos leidt ons door de San Francisco peaks heen, waar hier en daar nog een plak sneeuw te ontdekken is. Maar dat moet recent nog veel meer sneeuw geweest zijn, gezien de zandzakken die voor de huizen liggen om het smeltwater tegen te houden.

Onderweg zien we in de verte dikke rookpluimen. Brand? Een flinke ook. Als we de Grand Canyon naderen, nadert ook de rookwolk. We grappen nog: straks staat ons plekje op de gravelweg in de fik… Het blijkt een gecontroleerde brand te zijn, dat doen ze om verschillende redenen, maar met name om de natuur gezond te houden. Gelukkig kunnen we de gravelweg nog gewoon oprijden en is hier niks van brand zichtbaar, maar het is wel in de buurt. Best een beetje spannend. 

Als we aankomen op de wildcamping spot is er zowaar al een andere kampeerder die z’n trailer heeft neergezet. Geeft toch een beetje een veilig gevoel als er meer campers staan. We raken aan de praat met onze nieuwe buren. Ze zijn met pensioen, hebben hun huis verkocht en zijn al maanden aan het rondreizen. Heerlijk!   Ze hebben vanmorgen om half 6 de zonsopkomst gezien bij de Grand Canyon. “Ohh zullen wij dat ook doen mama?” Vraagt Fynn. Nou… ik moet daar nog even over nadenken. Ik ben geen ochtendmens en half 6 is wel heel vroeg hoor. 

Maar de ranger die zijn ronde doet maakt voor ons de beslissing: we moeten morgenochtend vroeg weg zijn, want dan gaan ze hier beginnen met de branden en kun je last van de rook hebben. Nou, er zit dus niks anders op: zonsopkomst morgen. 

‘s Middags vliegen de helikopters laag over ons hoofd, die hebben al die tours over de Grand Canyon gedaan en keren terug naar het vliegveldje hier vlakbij. Het gaat achter elkaar door. Ze lijken de boomtoppen nog maar net niet te raken. Die toertjes zijn niet goedkoop, moet je eens rekenen hoeveel geld daar verdiend wordt. 

Fynn en Robyn hebben weer een heel “huis” gebouwd en Henk is op hertenjacht (met succes!). Ik check nog een keer de website van de Mather Campground, en dan verschijnt er ineens een plek voor overmorgen. Boeken! Dan hebben we die maar vast. Hij kost $18,-, net als in 2016 toen we hier ook waren. Volgens mij is dit de enige camping die niet belachelijk in prijs gestegen is. Nu moeten we dus alleen nog een plek voor morgennacht, maar dat zien we morgen wel weer. 

Overnachting: wildkamperen op gravelweg 302

Dag 37 – Zonsopkomst bij de Grand Canyon

Oh ik heb spijt! Maar ja, we zouden voor de zonsopkomst gaan. Half 5 gaat de wekker. Het is koud en donker, het is bijna volle maan, daar komt het enige licht vandaan. Even kort het kacheltje aan voor de ergste kou (het is zo’n 2 graden) en dan warm aankleden. We rijden naar de ingang van het park, daar zit om 5 uur ‘s morgens natuurlijk nog niemand dus we kunnen zo doorrijden. De camper parkeren we bij de parkeerplaats van het bezoekerscentrum en daar vandaan wandel je in vijf minuten naar Mather Point. Onze eerste blik op de Grand Canyon, het blijft indrukwekkend!

En als je denkt dat je de enige bent die vroeg opgestaan is, niet dus. Er staan al flink wat mensen te wachten op hetzelfde spektakel. Met mutsen op en dekentjes over zich heen zitten te wachten. En dan begint het lange wachten, want 20 minuten duren lang als je staat te wachten in de kou. Maar, dan komt ie! We zien een halve zon en dan verdwijnt ie weer achter een wolk… het is dus ook niet helemaal wat we ervan gehoopt hadden. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Robyn wil ook niet langer wachten, die is er klaar mee. Te koud. Snel de camper in…

We ontbijten op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum en rijden dan naar de camping. Als we daar iets voor zeven uur aankomen blijkt dat we niet de enige te zijn die voor een first come, first serve plek gaan. Het is een behoorlijke rij. Degene die vooraan in de rij staat, stond er al om half 7! Dit wordt nog even spannend. 

We maken een praatje met de mensen voor en achter ons, als je daar een uur staat heb je daar alle tijd voor. 

De man achter ons reist alleen, hij is al op leeftijd en heeft een kleine caravan. Hele verhalen heeft ie. En als we ‘m vertellen dat ons internet het sinds vandaag niet meer doet is ie onwijs behulpzaam. Hij maakt van zijn telefoon een hotspot zodat we wat dingen kunnen opzoeken op internet, biedt zelfs aan zijn telefoon te gebruiken om even te bellen. Maar zo’n haast heeft het bij ons nou ook weer niet, we kijken er later vandaag nog wel even naar. 

De ranger die vandaag dienst heeft heeft er ook niet zo’n haast mee, het loket gaat om 08:00 uur open. Nou ze zal echt niet 5 voor 8 al beginnen hoor. Rustig aan. Eerst een heel verhaal over de campingregels, als juf voor de klas. Dan het verwachtingsmanagement: er zijn maar een beperkt aantal plekken, 15 in totaal. Waarvan een klein deel voor campers, de rest is tentplekken. Ok, schiet nou maar op! Ik denk dat wij nummer 10 in de rij zijn. Duimen… Maar uiteindelijk weten we een plekje te bemachtigen, Yes! Blij dat we dit morgen niet nog een keer hoeven te doen. 

Als we de camper parkeren op “onze” plek hebben we er voor m’n gevoel al een dag opzitten. Als ik nu ga liggen, val ik in slaap ben ik bang. Maar niet proberen dus en lekker op pad. In de Grand Canyon rijden goed georganiseerde shuttlebussen. We kunnen de camper dus laten staan. Er rijden verschillende lijnen, je kunt overstappen of helemaal rond. Uiteindelijk kom je dan weer waar je begonnen bent. 

We besluiten eerst even naar het Marketplaza te gaan, daar is WiFi. Kunnen we toch even het internet regelen. Wel fijn om dat te hebben: kan ik tussendoor m’n mail nog even checken en zijn we toch een soort van bereikbaar. Als dat uiteindelijk gelukt is, gaan we richting de Bright Angels lodge. Daar start een wandeling naar beneden, de canyon in. Je kunt dat zo gek maken als je zelf wilt natuurlijk. Er zijn zelfs meerdaagse tochten mogelijk, met kamperen in de canyon zelf. Er is slechts 1 belangrijke regel: denk eraan dat wat je afdaalt, je ook weer omhoog moet. 

We besluiten tot de 2e tunnel te gaan, zo’n anderhalve mile. Het is een prima wandeling, ook Robyn, die normaal nog wel eens kan mopperen, doet dit gewoon. Halverwege eten we een broodje in de schaduw. Fynn heeft het Engels al aardig onder de knie. Hij is niet verlegen en vindt het reuze leuk om met (oudere) mensen te kletsen. Ook nu, tijdens de lunchpauze. Het oudere echtpaar wordt onderworpen aan een compleet kruisverhoor. “What is your favorite animal?” “Have you pets?” “How old are you?”. Ze moedigen ‘m aan vooral zo lekker in het Engels te blijven kletsen. Het valt me sowieso op hoeveel mensen zo onderweg spontaan een praatje met elkaar maken. Het heeft wel iets. 

Helaas is het zicht de canyon in voor een deel geblokkeerd door rook van de bosbrand waarvoor wij “op de vlucht” waren. De andere kant op is het zicht schitterend. 

Eenmaal weer boven halen we een ijsje, die hebben we wel verdiend. De nieuwsgierige eekhoorntjes die Fynn in 2016 het allerleukst vond bij de Grand Canyon zijn er ook nog. Nog net zo nieuwsgierig en op zoek naar een makkelijke maaltijd. 

We zijn op tijd terug op de camping. Als ik sta te koken loopt Henk even langs de meneer die ons zo lief wilde helpen vanmorgen. Om te zeggen dat het gelukt is met het internet. Hij komt er natuurlijk nooit meer weg, die man vindt het wel gezellig een beetje aanspraak. Hij krijgt een hele rondleiding in het kleine caravannetje. Wij zitten al lang te eten als ie terug is. Gelukkig zijn onze kids niet van die snelle eters. We duiken op tijd ons bed in vandaag! Moe, maar voldaan. 

Overnachting: Grand Canyon – Mather Campground 

Dag 38 – Rimtrail en zonsondergang 

Vannacht hoorde ik de coyotes huilen op de camping. Spannend! Ze schijnen dichterbij te komen als de elk jongen krijgt, daar hebben ze het op gemunt. En precies die elks zien we vanmorgen over de camping scharrelen. Dat blijft bijzonder ook hoor. 

We doen lekker rustig aan vandaag, nog een beetje bijkomen van gister en krachten sparen voor vanavond. Dan hopen we de zonsondergang te zien, hier aan de rand van de Grand Canyon. 

De rook is weg, wow, wat ziet dat er dan ineens weer ouderwets mooi uit! Dit is waar we voor gekomen zijn. Met de shuttlebus gaan we naar het Maricopa point en we lopen dan helemaal langs de rand van de canyon tot aan het Mohave point. Een deel van de canyon waar je al minder toeristen tegenkomt, waar geen hekje meer staat als het pad. Genieten! In de diepte zie je de Colorado rivier stromen, een bruine kolkende modder rivier die er vanaf deze hoogte uitziet als een kabbelend riviertje. Ook vandaag lekker een broodje onderweg. Gewoon ergens op een mooi uitzichtpunt. Ook Fynn is verkocht! “Ik vind dit echt heel mooi mam! Ik geef de Grand Canyon een 9!”

Tussendoor eten we een (zwaar overpriced) pizza en dan gaan we terug naar het Mohave point voor de zonsondergang. Helaas is er ook nu weer een wolk die er precies voor moet gaan zitten. Het maakt het moment niet minder. De Grand Canyon is eigenlijk gewoon ieder moment van de dag mooi. De stand van de zon en de schaduwen schetsen elke keer weer een ander beeld. En dat vinden ook een aantal Nederlanders die ineens naast ons staan. Fynn grijpt z’n kans voor een praatje in zijn moedertaal en dan op naar de camping.

De buschauffeur van de shuttle heeft de kachel lekker opgestookt dus we komen met rode wangetjes aan. Half 9 is het stil. Slaap lekker!

Overnachting: Grand Canyon – Mather campground 

Dag 39 – Verborgen pareltje

Fynn weet het zeker! Hij gaat z’n “spreekbeurt” doen over de Grand Canyon. Kunnen we niet nog een nacht blijven? Nou wie weet. We weten toch nog niet zo goed waar we heen zullen vandaag. Eerst nog even het junior ranger boekje inleveren voor badge nummer 5 en nog even rondneuzen bij het bezoekerscentrum. We gaan in ieder geval aan de oostkant het park weer uit, maken nog wat stops onderweg en dan zit er vlak voor de uitgang nog een tweede camping. We kunnen het proberen. Helaas, helemaal vol. We zijn natuurlijk ook vrij laat om 13:00 uur. Dus rijden we door. Laten we in ieder geval een eind richting Momument Valley rijden. Tijdens de stop bij de Mac (lang leve de Mc Flurry) reserveren we alvast de KOA camping bij Momument Valley zelf, maar dat is pas voor morgen. 

We belanden uiteindelijk op een pareltje van een plek. En nog gratis ook! Op de camping bij het Navajo National Monument. Keurige camping, mooie plekjes en schone toiletten. Waarom is dit gratis? We vragen het ons hardop af. 

Omdat de kids vooral in de camper gezeten hebben vandaag is er nog veel te veel energie over. We eten op tijd en gaan daarna nog een klein wandelingetje maken. We wandelen de canyon view trail, met natuurlijk zicht op de canyon. De zonsondergang die we hier zien overtreft eerlijk gezegd die van de Grand Canyon, de lucht is één groot kleurenpalet. En we zijn hier helemaal alleen. Dat maakt het ook zo bijzonder. Zo leuk om dit soort pareltjes te ontdekken. Zeker als je verwachting nul is en je dan de dag zo afsluit. Robyn speelt ondertussen dat ze een elk is en instrueert ons hoe wij moeten reageren als we haar onverwacht zien. Het is een verdacht tamme elk dit. Ze wandelt zelfs mee naar de camper, waar ik d’r zo in bed kan stoppen. 😉

Overnachting: Navajo National monument- Sunset view campground 

Dag 40 – Monument Valley 

Het is een klein (nationaal) park dit, we waren er hoogstwaarschijnlijk zelfs aan voorbij gereden als we er niet gratis konden overnachten. Goede tip weer vanuit de IOverlander app. Er zit wel een heus bezoekerscentrum bij. En omdat het een nationaal monument is (onder beheer van de Nationale Park Service), is ook hier weer een junior ranger boekje op te halen. Fynn en Robyn zijn er inmiddels aardig ervaren in. Wat hoor je, wat zie je, wat ruik je, wat voel je? Het dwingt ze een soort van anders te kijken naar waar ze zijn. Tijdens de wandeling die we maken worden dus al de eerste opdrachten gemaakt. 

We gaan een stuk naar beneden, de canyon in. Je kunt er redelijk in afdalen, maar na het uitzichtpunt moeten we het natuurlijk ook weer omhoog. Een pittig klimmetje, maar ook daar zijn we inmiddels wel wat aan gewend. De andere wandeling brengt ons naar een aantal grotwoningen. Tig jaar geleden woonden daar dus mensen, ongelofelijk. Hun huisje gebouwd onder de rotsen, beschermd tegen weer en wind. Er zijn in dit gebied ook tal van ‘dino’-voetsporen gevonden, ook dat is een bizar idee. Dat die beesten hier ook ooit rondgewandeld hebben. 

Oh en er wordt geruzied over hoeveel planken de bruggetjes tellen waar we onderweg overheen komen, want dat kunnen ze ook heel goed. Het is echt niet alleen maar gezelligheid tussen die twee. 

Eenmaal terug bij het bezoekerscentrum kan het boekje alweer bijna ingeleverd worden. Badge nummer 6…in the pocket!

Het is daarna nog maar een uurtje rijden naar de camping van vandaag bij Monument Valley. Over overpriced gesproken. Deze KOA-camping is belachelijk duur en je staat hutje mutje naast elkaar. Je betaalt gewoon voor het uitzicht en dat is eerlijk is eerlijk ook fantastisch. En de voorzieningen zijn ok (WiFi, warme douches en wasmachines). Dus tijd voor een was. Stelletje smeerkezen zijn we hoor, denk dat de laatste was alweer 2 weken geleden was. Ik kan de kleren van de kids wel iedere dag in de was gooien, maar dan is het de volgende dag toch weer vies. Dus hup: dat shirt kan nog wel een dag hoor. Ik gooi vervolgens alles bij elkaar en vervolgens ook alles in de droger. Ik ben bang dat we alle vier een nieuwe garderobe nodig hebben na deze vier maanden. 

Overigens weer een heerlijk ‘Nynke actie’ bij het aanzetten van de was. Ik heb een biljet van 20,- dollar, maar er moeten kwartjes in. Er hangt een automaat om te wisselen dus ik steek dat biljet erin met het idee (nou ja, ik weet eigenlijk niet eens of ik dat wel dacht. Of ik überhaupt wat dacht) dat daar dan vast kleinere biljetten uit terugkomen en vervolgens een aantal kwartjes. Maar dat apparaat begint me te ringelen… de casino’s in Las Vegas zijn er niks bij. Ik krijg een 20 dollar biljet volledig in kwartjes terug. 80 stuks dus. Nou, voorlopig kunnen we vooruit dus. 

De kids vermaken zich ondertussen in de speeltuin en met de vlieger die Henk voor een paar dollar bij de Walmart vandaan heeft. Robyn is als de dood dat ie wegvliegt, die vindt het eigenlijk maar niks. Fynn kan het niet hoog genoeg, maar na een minuut of tien is hij er wel klaar mee en kan ik dus vervolgens dat ding weer inrollen. Nou ja, toch weer even een half uurtje zoet geweest. Vanaf de camping kijk je zo uit over Monument Valley en zijn kenmerkende rotspartijen. Schitterend! 

Overnachting: Koa Monument Valley

Dag 41 – Wildcats @ Monument Valley

Wie denkt aan zinderende hitte bij Monument Valley heeft het mis. Ja, overdag ja. En hartje zomer. Maar we hadden het koud vannacht. Misschien toch maar eens een extra deken aanschaffen voor de nachten. 

We starten weer wat traag op, maar dan verlaten we de ‘bil aan bil’ camping en gaan op zoek naar de beste plek voor uitzicht over de “drie gezusters”. Daar hoeven we niet ver voor, een stukje terug rijden we zo het Navajo gebied in. We betalen de entree van dit park en rijden een grote parkeerplek bij het bezoekerscentrum op. Geen junior ranger boekje dit keer, want Monument Valley is geen officieel nationaal park (denken we). Best gek eigenlijk voor zo’n populaire plek. Later horen we dat er wel degelijk een junior ranger programma was maar het bezoekerscentrum was dicht ;). De kids laten we in de waan.

Er is een schitterende route om met de auto te rijden, maar campers mogen niet meedoen. En dus kiezen we voor de wandeling: 6 kilometer. Voor je gevoel dwars door Monument Valley. Geen greintje schaduw, dat is voor vandaag niet erg maar dit is hartje zomer wel echt puffen. We hebben een paardrijtocht overwogen, maar Robyn was te jong. Minimaal 8 jaar moet je zijn. Tot grote teleurstelling van Robyn. “Hoezo? Paarden zijn toch mijn lievelingsdieren! Waarom mag ik dan niet op een paard?” Helaas. Er zit niks anders op dan de wandelschoenen aan te trekken en de Wildcat trail te bewandelen. En een straf is dat zeker niet hoor. Al is er altijd nog je grote broer, die zich graag even inbeeld een paard te zijn.

We belonen onszelf met een lunch op de parkeerplaats en dan verlaten we Monument Valley weer. We gaan naar Page, vlakbij Lake Powell. Ik weet nog dat we dat tijdens onze vorige reis zo’n gekke gewaarwording vonden: die bootjes ineens midden in de woestijn.

We hebben weer een heerlijk kampeerplekje ontdekt met een mooi uitzicht. Voor 14 dollar slaap je midden tussen de rode rotsen. Op een gravelparkeerplaats met zes plekken. Een picknicktafel naast iedere plek en verder niks. Het bevalt ons goed dat “dry camping”. Maar, als we aankomen zijn alle zes de plekken bezet, dat was te verwachten op zaterdag natuurlijk. Er staat nog een ander campertje op een onofficiële plek en wij besluiten hetzelfde te doen. In de loop van de avond druppelen er nog een stuk of drie campers binnen. Het kan ook prima, er is plek zat. Niet officieel misschien, maar die picknicktafel geloof ik wel en we betalen gewoon netjes. Voorlopig zijn we weer onder de pannen. Er kan geborreld worden!

Overnachting: Page – Beehives campground 

Dat 42 – Regeldagje en geluksmomentjes

We blijven Nederlanders: vannacht was het weer te warm. Robyn smolt d’r bed bijna uit, die had zelfs haar thermoshirt onder haar pyjama aan. Het is eigenlijk nooit goed! 

In Page willen we eigenlijk gaan kayakken, maar we hebben nog niks geboekt en het is zondag. Laten we daarom vandaag eerst eens informeren wat er kan en dan boeken voor morgen. En zo wordt het een regeldag vandaag. Op de planning: benzine tanken, dumpen, propaan tanken, kayaks regelen, boodschappen bij de Wallmart en een junior ranger boekje scoren. De eindscore? Vijf van de zes. Alleen het boekje is niet gelukt, het bezoekerscentrum gaat hier namelijk om vier uur al dicht. Helaas. Morgen maar opnieuw proberen. 

Na de boodschappen rijden we naar de haven voor het reserveren van de kayaks. Even twijfelen we of we wel goed zitten. We zien helemaal niks van een haven of bootverhuur. Tot we even binnen informeren.  De bootverhuur zit beneden. Oh, dan lopen we daar even heen. Nou dat is niet de bedoeling. We moeten buiten even wachten en dan komt er zo iemand om ons op te halen en in een veredelde golfkar naar beneden te brengen. Spannend! Voor Fynn en Robyn is dit al helemaal leuk.

We crossen met een aardige vaart de helling af en dan blijkt er beneden nog van alles te zijn. Een haven met giga jachten, een drijvend restaurant en dus de bootverhuur. Fijn om daar even langs de wandelen, want ik heb er gelijk een beter gevoel bij. We hadden wat blogs gelezen over kayakken, maar daar werd je door alle waarschuwingen bijna bang van. We gaan voor een dubbele trapkayak met extra stoeltje achterop voor Robyn en een enkele kayak voor Henk, daar kan dan de bagage bij in. Het advies is om vroeg te gaan want ‘s middags neemt de wind vaak toe. Dus om 09:00 uur moeten we ons morgenochtend melden. En dan scheuren we weer met de golfkar omhoog. 

Voor de lunch rijden we door naar Horseshoe Bend, net buiten Page. Een zwaar door Instagram gehype’te plek waar je “vroeger” nog langs de weg parkeerde, maar waar nu een behoorlijke parkeerplaats is herrezen en een goed bewandelbaar pad is aangelegd. Maar, eerlijk is eerlijk: het is inderdaad een fantastisch gezicht over de Colorado rivier. En de echte dare Devils kunnen hun voeten hier heerlijk over het randje laten bungelen. Fynn en Robyn zijn niet onder de indruk en kunnen nog net de moeite nemen even te lachen voor de foto. Daarna duiken ze het zachte zand in, op veilige afstand van de afgrond. “Halen jullie ons hier zo weer op?” 

Niet veel later treffen we een Nederlands gezin met een ondernemend jongetje van drie en een baby. De baby heeft honger en is het zat, die van drie vindt het het leukst om met z’n auto’s van de rotsen te rijden en dan het liefst zo dicht mogelijk bij de rand… 

We beloven ze: het wordt echt allemaal makkelijker als ze iets ouder zijn! 

Als we terugkomen bij onze camping zijn weer alle zes de plekken vol, maar we zetten ‘m dus gewoon op dezelfde plek als gister. We weten nu hoe het moet. Wat we ook ontdekken is dat er een korte wandeling start vlakbij. En iedereen is na het eten nog wel in voor een klein wandelingetje, dus schoenen weer aan en gaan. Echt een verrassing is het: we lopen over rode rotsen die door weer en wind helemaal gevormd zijn tot een soort van golven. Een aftakking brengt ons naar een uitzichtspunt waar we precies zijn als de zon onder gaat. Geluksmomentje! Alleen wij viertjes, in de verte ons campertje en genieten van de ondergaande zon. Morgen doen we ‘m nog een keer, maar dan maken we de wandeling netjes af. 

Overnachting: Page – Beehives campground

Volgende week nog een paar dagen in Page, we gaan dus kayakken! En we reizen door naar Zion National Park, waar we gaan proberen een permit te bemachtigen voor de Angels Landing hike… (google maar alvast).