Op kampeeravontuur in Swaziland

Of we het zien zitten om een nachtje te kamperen in Swaziland. In een eenvoudig tentje. Nee, niet op de Veluwe, maar in Swaziland. Je hoort het goed. Waar het winter is en het dus koud kan worden in de nachten…

Niet gelijk de meest aanlokkelijke gedachte bij onze Zuid-Afrikareis. Maar avontuurlijk als we zijn, gaan we op de uitnodiging van Charlie’s Travels in. Wij kunnen dat, een nachtje kamperen in Swaziland! En zo vertrekken we op die winterse dag in augustus (ik overdrijf graag, het is heerlijk weer!) in alle vroegte vanuit Hazyview. Het is krap vijf uur en nog donker buiten. Op naar Koninkrijk van eSwatini (voorheen: Swaziland).

We zijn er bijna, we zijn er bijna…

En zo vroeg als het vanmorgen was, zo laat zijn we nu. Veel te laat. Om 09:15 uur hadden we ons moeten melden, het is inmiddels ruim een uur later. De wegen in Swaziland werken nou niet bepaald mee aan ‘tempo maken’. Gaten in de weg, geiten en koeien langs de weg en alles en iedereen over die zelfde weg. Van veel te zwaar beladen vrachtauto tot fiets en alles daar tussenin. We arriveren uiteindelijk veilig in het Malolotja Nature Reserve. Malolotja is het grootste natuurpark in Swaziland, 18.000 hectare groot. Het ligt in het hart van de hooglanden en is het laatste berggebied in Swaziland dat nog onaangetast is. En zo ziet het er ook uit: bergen, vergezichten en eindeloze grasvlaktes met grazend wild.

We verontschuldigden ons een aantal keer voor het te laat komen maar de gidsen zijn niet onder de indruk. Enthousiast begroeten ze ons. Ook maken we kennis met een ander Nederlands gezin dat net als wij het avontuur aan gaat. Alle voorbereidingen zijn al getroffen. Vier grote stevige wandelrugzakken liggen klaar voor ons. Met bij iedere rugzak een matje en een slaapzak voor de nacht, twee tenten om in te slapen en voor ieder een mok en bestek. En nog wat spullen voor ’t diner. Onze eigen spulletjes hoeven we alleen nog maar even onder te verdelen…

“Ehm, but we are travelling with two young kids.” Oops, daar moeten ze zelf ook even op schakelen. De vier rugzakken worden teruggebracht tot twee. Voller kunnen ze niet. Ok, maar dan moeten we dus nog een rugzak kwijt, want Henk heeft Robyn op zijn rug in de rugdrager. “No problem, we take one of the backpacks for you.” Deze jongens zijn duidelijk wel wat gewend. Ze laten zich niet gek maken. We herverdelen alle inhoud en dan kunnen we. Mijn scoutingkamp van vroeger is er niks bij.

De eerste kilometers, afzien! Maar ook genieten.

In een stoere safari-jeep worden we naar de start gebracht. Daar hebben we zelfs nog even tijd om onze lunch klaar te maken: wraps met zalm, een komkommertje en wat mayo.

Onze tour is gelukkig wel goed afgestemd op de kinderen, de pothole hike. Ofwel vijf kilometer wandelen naar de rivier met potholes en watervallen. Daar ergens aan diezelfde rivier bevindt zich onze slaapplaats voor de nacht. Fynn loopt al snel voorop. Robyn zit lekker in de rugdrager, waar ze wegdommelt op de maat van het lopen. De jassen gaan al snel uit. Man, met zeker 10 kilo op je rug is het zweten geblazen. Maar wow, wat is het hier mooi! We speuren de horizon af naar zebra’s en ander klein wild. En naar een boompje voor een picknick in de schaduw. Kom maar door met die lunch.

Het wandelpad rolt redelijk steil naar beneden. Je moet even kijken waar je je voet neerzet, maar we hebben ook vooral heel veel tijd om van de omgeving te genieten. Wat een uitzichten! Met relatief weinig inspanning komen we beneden, inclusief de backpacks. Ik wil nog even niet denken aan morgen. De dag dat we dit zelfde pad weer omhoog moeten. Nee, wie vandaag leeft denkt niet aan morgen. En we hebben tijd om ons af te vragen wat we in hemelsnaam met een pikhouweel gaan doen vandaag. Onze gids sjouwt ‘m al de hele weg mee, op z’n schouders. Fynn heeft het ook al een paar keer gevraagd. “I will show you later” zegt de gids met een grote grijns op z’n gezicht tegen Fynn. Die mij vervolgens vragend aankijkt…

Eenmaal in het dal wordt het voor Fynn pas echt leuk: Riviertjes over via stapstenen, over smalle paadjes door het hoge riet, omhoog klauteren via een rotswand (waarbij ik dus inderdaad letterlijk omhoog gehesen moeten worden door de gidsen). Fynn is helemaal in zijn element. En dan moet het leukste nog komen.

Zo, die tenten staan!

Aangekomen op de plek van ons kamp kan hij niet wachten. Onze drie gidsen gaan er eens even lekker voor zitten. Zo gemakkelijk is het ze nog nooit gemaakt. Fynn steekt zo alle tentstokken in elkaar, hup tent 1 staat. We kunnen daar precies met z’n vieren in, blijven we lekker warm vannacht. Dus zo door naar tent 2. Tent 3 wordt door de gidsen zelf opgezet en in een mum van tijd zijn we klaar. Eigenlijk hebben we de tijd die we te laat vertrokken zo ingehaald. Dit is zoals ik me de nacht kamperen in Swaziland had voorgesteld.

Voordat het donker wordt kunnen we nog mooi even afkoelen in het water. Letterlijk om de hoek van ons kampje zijn namelijk de potholes en een kleine waterval waar we een half uurtje kunnen chillen. Het water is (voor ons) te koud om te zwemmen, maar we vermaken ons er prima. Robyn wordt als een echte prinses terug gedragen naar het kamp door één van de jongens. En dan start deel 2 van de bivak.

Een pikhouweel en kamperen in Swaziland?

Om zes uur is het aardedonker, tijd om het vuur aan te wakkeren, want het koelt gelijk flink af. Fynn en Robyn zijn beide ontzettend druk met hout sprokkelen. Dit is voor Fynn toch wel echt het hoogtepunt van de dag. Samen met de gids vuurtje stoken. Beetje met een stok in de vlammetjes porren, net iets te hard blazen in de as…

En dan komen we er ook eindelijk achter waar de pikhouweel voor is. “Fynn! Come with me”. Samen lopen ze een meter of vijf van het kamp weg en dan begint hij te hakken in de harde grond. “This will be our bush toilet for tonight”. De WC! Een gat in de grond. “Mam, kom kijken!” Natuurlijk. Wat een giller. Zelfs voor de wc-rol wordt een mooi plekje aan een tak gevonden.

Dit is toch wel echt ‘terug naar de basis’. Op het vuurtje dat inmiddels lekker brandt, wordt een grote pan met rivierwater gezet. We mogen kiezen: pasta of rijst. Nou, dat hoef je aan die kinderen van ons niet te vragen. Zonder twijfel: pasta! Kale witte pasta met kaas voor hun. Het gaat er goed in! En dan is het echt tijd om de pyjama’s aan te trekken en in de slaapzak te kruipen. Ze zijn zo weg! Wij kletsen nog wat na bij het kampvuur maar ook voor ons is het om 20.30 uur wel klaar. Onze dag is vroeg begonnen vanmorgen. We duiken onder het licht van de bijna volle maan lekker onze warme slaapzak in.

Slaap lekker! Nou ja, lekker…

Man, wat zijn die matjes dun en wat is de grond hard. Truste! En dan begint Fynn ’s nachts ineens over z’n kinderfeestje te praten. Wie hij gaat uitnodigen, wat ie wil hebben en hoe z’n feestje eruit moet zien… Nee koud heeft hij het niet, maar kunnen we nog wel even kletsen over z’n feestje..? Die is niet wijs! Als we eindelijk weer slapen kruipt ie zo dicht tegen me aan dat ik over hem heen klim en aan de andere kant weer ga liggen. En die rivier, die maakt me een herrie… Leuk man, dat kamperen in Swaziland.

Goedemorgen! Opstaan als het licht wordt, zo gaat dat in de bush. En dus is het vanmorgen ook weer vroeg dag. En koud. Gelukkig komt de zon er al een beetje door. Wanneer we ons ontbijtje op hebben en het kamp is afgebroken kunnen we aan onze terugweg beginnen. De jas hoeft al niet meer aan.

We liggen voor op schema, dus we kunnen voldoende stops in plannen. Deze weg terug omhoog is toch anders dan die van gister. De spierpijn hakt er lekker in. Ook Fynn is het een beetje zat, klimmen is leuk over rotsen maar niet over een saai karrespoor. Onze gids zet Fynn zelfs nog 500 meter op z’n schouders, gewoon bovenop de zware rugzak die hij al om heeft. En dan nog hoor ik ‘m niet hijgen. In de verte zien we het andere gezin ook alweer aankomen, wij liggen voor. Hoeven ze eindelijk een keertje niet op ons te wachten.

Spierpijn, trots en te gek avontuur

Wat ben ik blij dat we weer bij het startpunt zijn en wat ben ik trots dat we dit toch maar mooi gedaan hebben. Ja, kamperen in Swaziland was mega basic en soms ook echt wel even afzien. Vooral de hike met bepakking. Maar wat een avontuur! En wat vond Fynn de hele kampeerervaring leuk. Het vuurtje stoken, pasta koken op het vuur, slapen in de tent. Dit is wel een van de dagen in je reis die je over een aantal jaar nog weer zo terug kan halen. Echt een herinnering die we samen gemaakt hebben. Voor zo één nacht zou ik het iedereen aanraden! Vraag mij dan vooral even om een inpaklijst, want dat scheelt al gauw een paar kilo. 😊 Wat we verder deden in Zuid-Afrika kun je lezen in onze reisverslagen.

---

Dit kampeeravontuur is voor ons georganiseerd door Charlie’s Travels. Met Charlie’s Travels ontdek je het échte Afrika. Ga van de gebaande paden af en vind plekjes waar je anders nooit zou komen.