Leeuwenrots met kinderen – Sri Lanka

De leeuwenrots bij Sigiriya is zowel letterlijk als figuurlijk een hoogtepunt van je Sri Lanka reis. Van kilometers ver zie je deze rots boven het landschap uitsteken. Het uitzicht is vanaf de top dan ook fantastisch! Maar hoe pittig is die klim? Is het het waard en wat moet ik me erbij voorstellen? Is het beklimmen van de leeuwenrots met kinderen ook leuk? Of zijn er betere alternatieven? Je leest het hier!

De feitjes

Even wat cijfertjes en feiten, voor de beeldvorming… De leeuwenrots is 200 meter hoog en de top bereik je door maar liefst 1200 traptreden. Bovenop de berg stond in de 5e eeuw een paleis van de koning, nu zijn dat alleen nog de resten van wat ooit dit indrukwekkende paleis geweest moet zijn.

Je begint je klim vanaf een grote parkeerplaats, waar je ook de entree betaalt: US$ 30,- per volwassene en US$ 15,- per kind (prijspeil 2016). Best wel veel als je het mij vraagt… En dan start je met je wandeling, kwestie van achter de massa aan. Het eerste stuk dwaal je wat door de paleistuinen. Langs grachten en strak aangelegde wateren en de eerste treden op. Je loopt grotendeels in de schaduw. Wat fijn is, want hoe vroeg wij ook op pad gegaan zijn (07:30 uur), het wordt echt al warm. Aapjes hupsen gezellig met je mee en azen op een snack, dus let op met flesjes water aan de zijkant van je tas.

Zodra je de eerste trappen bereikt bieden dragers hun diensten aan. Oudere dames worden door deze gentlemans helemaal aan de hand mee naar boven genomen. En ook ons wordt voorgesteld om de rugdrager met Fynn van Henk over te nemen. Dat gaat ons net even te ver, dus we bedanken voor het aanbod, maar het kan dus wel. Tegen een fijne fooi uiteraard. Dat geldt overigens ook voor de gidsen die hun diensten aanbieden, mocht je dat willen spreek dan van te voren heel duidelijk een bedrag af.

Tip: Neem voldoende water mee en ga zo vroeg mogelijk de berg op om de grootste mensenmassa’s en de ergste warmte voor te zijn. Of kies juist voor de late middag, wanneer de temperatuur alweer iets gezakt is.

De klim

Henk krijgt onderweg een hoop aanmoedigingen van puffende medeklimmers. Ik doe het ‘m niet na: 1200 treden met 15 kilo aan ballast op je rug. Na het stuk schaduw is de echte klim vol in de zon. De treden zijn deels heel gelijk, zolang het de ijzeren traptreden betreft, maar het stuk dat ze uit steen zijn gehouwen is een stuk minder regelmatig. Halverwege heb je tijd om even uit te puffen wanneer je langs de spiegelwand en gedetailleerde fresco’s komt. En later nog een keer voordat je aan het laatste deel van de klim begint, onderaan bij de leeuwenklauwen.

Vanaf daar gaat de smalle trap steil naar boven, er moeten zowel mensen langs omhoog als mensen naar omlaag. Eén stroom omhoog en één stroom naar beneden. Opstoppingen zijn dus niet te voorkomen en halen regelmatig de vaart uit je klim. Je hoeft dus niet bang te zijn dat je met kinderen de boel ophoudt, want dat gebeurt toch wel.

Let wel op wespen die soms hun nesten onder de trappen hebben hangen. Er wordt dan gevraagd om zachtjes te doen, om zo de beestjes niet te storen en te voorkomen dat ze gaan zwermen.

Het is echt best wel een flinke klim, wij doen er (met Fynn in de rugdrager) een uur over. Is het drukker, dan kan dat ook zomaar anderhalf uur zijn. Onderweg gelukkig wel voldoende afleiding van vergezichten en het bizarre idee dat nog steeds niet duidelijk is hoe ze in die 5e eeuw alles boven gekregen hebben, want sporen van traptreden uit die tijd ontbreken. En dan ben je boven. Je inspanning wordt beloond! Dat uitzicht, wow!

Op de top!

Eenmaal boven bevind je je temidden van de ruïnes van de oude citadel van Sigiraya. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de ruïnes zelf niet zo indrukwekkend vind, maar het is wel een tof idee dat dit ooit een paleis geweest is. En dat het nu vertroebelde watertje, ooit een zwembad geweest moet zijn. Nadat de koning zelfmoord pleegde werd het paleis een klooster. Tot de 14e eeuw werd het klooster gebruikt en toen verlaten. Kun je je voorstellen dat je dit complex herontdekt, volledig overwoekerd?

Op de top heb je geen schaduw, dus wie denkt dat ie even kan uitpuffen en in de schaduw kan genieten van het uitzicht heeft het mis. Er staat één enkel boompje op de top. Wel kan het er flink waaien. Er is boven geen winkeltje of iets, dus neem zelf een snack en zeker water mee naar boven.

Naar beneden is het inmiddels een stuk drukker geworden, het is file lopen. En dan te bedenken dat het nog geen elf uur is. De rest van de dag geven wij onze voetjes rust en duiken lekker in ons zwembad. We slapen in Sigiriya Village, vanaf het zwembad kijken we zo uit op de leeuwenrots.

Tip: Lijkt de leeuwenrots je te pittig? Kies dan voor Pidurangala rock. De rots is even hoog, maar de klim wat beter te doen, omdat je meer in de schaduw loopt. Alleen het laatste stukje is echt even klimmen, over rotsen. Veel minder reizigers hebben deze rots ontdekt, het is een stuk minder toeristisch dan de leeuwenrots. En nog een voordeel is dat je een fractie van de entree van de leeuwenrots betaalt. En dat je vanaf de top dus juist het uitzicht op de leeuwenrots hebt. Dat is misschien nog wel mooier dan wanneer je zelf op de leeuwenrots staat en dus de rots helemaal niet ziet…