Camperreis door Europa – week 14

Van paradijsjes naar treurnis. Dat is wat deze week typeert. Hoogtepuntjes in het Boheems paradijs en natuurlijk in LEGOland. Wat kan je genieten van een kind dat ultiem gelukkig tussen de LEGOhuisjes heen stuitert! Maar we parkeren ons campertje ook op de meest treurige camping die we deze 100 dagen zijn tegen gekomen…

Vrijdag – Het paradijs wacht op ons!

Vandaag gaan we richting het Boheems Paradijs. Dit was voor ons een van de redenen om Tsjechië te bezoeken. Maar eerst zeggen we de Nederlandse campinggasten gedag. Camping Fontana heeft de twijfelachtige eer onze duurste camping te zijn tot nu toe (ca. €40,- p.n. exclusief onze gasfles). Dat verwacht je toch niet in Tsjechië maar Nederlandse camping betekent dus ook Nederlandse prijzen. Het was wel gezellig, dat dan weer wel.

En door… Naar Cesky Raj, de Tsjechische naam voor het Boheems Paradijs. De gelijknamige camping ligt in Kneznice. In dit enorm grote natuurgebied wisselen grillige rotsformaties en romantische bossen elkaar af. De bizar gevormde rotsen steken soms ver boven het landschap uit. De camping is redelijk rustig, ondanks het hoogseizoen en het weekend wat voor de deur staat.

We zoeken een mooi plekje en doen die middag niet veel meer dan relaxen bij de camper. Fynn wil graag zwemmen maar daar is het eigenlijk iets te koud voor. Wij vinden het heerlijk na de warmte van de voorgaande dagen. Als z’n Nederlandse vriendjes wel gaan is hij even van slag. Maar als hij eenmaal ‘vreemde’ auto’s in het fijne zand van het beachvolleybalveld heeft gevonden is hij het snel vergeten. We sluiten de avond af met een prachtige zonsondergang.

Overnachting: Camping Cesky Raj, Kneznice (2 nachten)

Zaterdag – Hiken en zucht, kreun, steun.

’s Ochtends vroeg op pad. We rijden naar het gehucht Klokoci, vlakbij Rozumov. De navigatie leidt ons over een veel te smalle, doodlopende weg die eindigt bij een pensionnetje. We mogen daar ons bakbeest parkeren, we staan dan direct aan de rand van natuurpark Klokocske Skaly, een grote rotswand die zich kilometers lang uitstrekt in het heuvellandschap. Een echte familiewandeling, perfect voor Fynn. Niet te lang (max. 3 km) maar wel afwisselend met hele smalle rotsdoorgangen, klimmetjes, mooie uitzichten en in het midden een rotsburcht/ruïne. Die blijkt ook nog open te zijn voor een rondleiding. Leuk! Als we weer terug zijn bij de camper hebben we wel een ijsje verdiend. Maar we lunchen in de camper, op de parkeerplaats van het restaurant. 😉

’s Middags besluiten we op advies van andere Nederlandse campinggasten ook nog een wandeling langs de rivier te maken. Deze wandeling, het Riegerpad tussen Semily en Zelezny Brod, is vergeleken met de ochtendtrip redelijk saai. Daarom besluiten we terug met de trein te gaan. Fynn begint te smile-en, want die is behoorlijk moe inmiddels. Kaartje kopen is lastig, we hebben al ons contante geld zojuist aan een ijsje uitgegeven en alles staat alleen in het Tsjechisch aangegeven.

Een Tsjechisch stel helpt ons op weg en zegt uiteindelijk iets van ‘ga maar gewoon zitten’. Het is ook maar twee haltes. We rijden zwart en dan… je raadt het al. De conducteur doet z’n ronde, zweten!, maar net voor hij bij onze coupe is stopt hij en gaat zitten, pfff…. Wat ook pfff is, is het stuk dat we nog moeten wandelen van het station terug naar de camper. Een stuk langs grauwe Tsjechische Oostblokflats. Na deze veel te lange dag zijn we begin van de avond pas thuis. Dit programma was iets te enthousiast beseffen we ons opnieuw. We leren het ook nooit.

Zondag – Kruip door, sluip door…

Ondanks de drukke dag van gisteren gaan we ook vandaag weer op pad. We checken uit en gaan richting het hoogtepunt van dit gebied: Prachovske skaly. Deze soort van zandsteenstad bestaat uit afgronden, kloven en rotsspleten waardoor je je een weg moet banen. Er zijn diverse wandelroutes uitgezet van 1, 2 tot 3 uur, allen met fantastische uitzichtspunten. Wij gaan voor een combinatie van paden, zo’n 2 uur wandelen. We klimmen en klauteren door de soms te smalle rotspaadjes. Af en toe moet de rugdrager zelfs af, anders past het niet. Het is zeker de mooiste plek die wij gezien hebben in het Boheems Paradijs. Wat verder opvalt: de parkeerkosten voor de camper zijn bijna even hoog (of laag) als de entree van het park.

Die middag moeten we nog op zoek naar een camping. Het wordt er één net voorbij Praag, nog anderhalf uur rijden. Zo zijn we al in de goede richting van Duitsland, onze volgende stop. Camping Drusus, heeft nog een paar plekjes over en wij zoeken een spot in de schaduw want hier op zeeniveau is het weer behoorlijk warm. De camping is prima, schoon, veilig (nachtwacht) en met een klein speeltuintje. Alleen jammer van de douchemuntjes. Dit keer trekken de kids de redelijk drukke dag beter. Zodra de camper open gaat en het speelkleed buiten ligt zijn ze beide druk aan het spelen met hun speelgoed. En dus zijn papa en mama ook gelukkig!

Overnachting: Camping Drusus, Trebonice (1 nacht)

Maandag – Donderwolken, letterlijk en figuurlijk

Rit naar de camping zou 2,5 uur zijn, we doen er bijna 2x zo lang over. En dat lag niet eens aan de grens die we weer overgingen. Omleidingen, langzaam rijdend verkeer, bergweggetjes. We zijn helemaal gaar als we in Nationaal Park Beierse Woud aankomen. We wilden graag nog een camping in een mooi park waar je lekker kunt wandelen. Het is nog zonnig maar we zien in de verte de bui, letterlijk, al hangen. En eerlijk gezegd hebben we helemaal geen puf meer om wat te doen. En de kids, die zijn het ook behoorlijk zat. Tijdens het eten breekt Fynn de camper letterlijk af. Het stormt! Henk is er helemaal klaar mee en gaat van ellende maar een stuk wandelen en dat is maar beter ook. Even resetten allemaal. Henk verdwaalt nog bijna in het donkere bos terwijl de regenwolken naderen en z’n telefoon (en dus navigatie) bijna leeg is. Het loopt gelukkig goed af.

Passend bij de stemming regent het die nacht pijpenstelen en de verwachting voor morgen is ook niet best. Andere Nederlanders vlak naast ons trekken hun conclusie. Weg hier. En wij volgen. Op naar mooi weer en op naar LEGOland. Dit was een van de weinige attracties die we Fynn beloofd hebben. De ‘echte’ in Denemarken gaat ‘m niet meer worden en dus gaan we naar Gunzburg, waar het andere grote LEGOland zit, die overigens echt niet onder doet voor zijn Deense broertje.

Overnachting: Camping ‘am Nationalpark’ in Spiegelau (1 nacht)

Dinsdag – kamperen bij de boer.

We hebben gisteravond nog getracht om een plekje op de camping van LEGOland te reserveren, maar dat was vooral heel leuk geprobeerd. Vol natuurlijk! Wel hebben we een Camping bij Legoland in de buurt: Schwarzfelder Hof in Leipheim. En natuurlijk is het lot ons gunstig gestemd. As usual! Dat moet je afdwingen, daar ben ik van overtuigd. We hebben het laatste plekje. Vooraan, naast de speeltuin. Schwarzfelder Hof is een grote boerencamping. En dat hebben we geweten. Vergeet LEGOland, hier kun je je de hele dag vermaken.

Robyn gaat ‘s middags nog even slapen, Henk ploft na weer een camperrit neer op een campingstoeltje en Fynn en ik? Wij duiken met z’n twee de hooizolder op. Dolle pret, onder het stro zitten we. Pino-nest bouwen, bommetjes, strogevecht. Nee, je moet hier geen last hebben van hooikoorts. Dan gaan we door naar de speelzolder: samen op de kabelbaan door heel de schuur. Tussen de houtsnippers door naar de glijbaan en de trampoline. En om half 6 moeten we klaar staan om de boer te helpen met het voeren van de dieren. En natuurlijk zijn we niet de enige, er staan wel 20 kinderen klaar. Helemaal leuk! Het zal je niet verbazen dat ie heerlijk slaapt vannacht. Ondanks de wetenschap dat we morgen naar LEGOland gaan.

Overnachting: camping Schwarzfelder Hof in Leipheim (2 nachten)

Woensdag – LEGOland it is!

We rijden in 10 minuten naar LEGOland, ideaal deze camping zo dichtbij. En ondanks dat we (voor ons doen) best vroeg op pad zijn staat er al een file bij de afrit. Het is een feestdag vandaag in Duitsland. Tja, je kunt niet alles mee hebben. Het is wat het is. We moeten even ons kaartje scoren, maar dan kunnen we door. Nou ja, door. We stranden al gelijk na binnenkomst bij de miniatuurwereld. Fynn is helemaal door het dolle. Het weer is goed, de drukte valt me mee en er is zoveel voor kleine kids. Van het treintje naar bootje varen waarbij we lekker tegendraads gaan. Dat krijg je als je je zoon laat sturen. En van zelf bouwen tot een kijkje in de fabriek. Ons idee was: we gaan een beetje op tijd, dan zijn we ook niet te laat terug. Mis! We worden nog net niet het park uitgeveegd.

Ik schreef een uitgebreide blog over onze dag in LEGOland, dus mocht je die willen lezen…

Donderdag – Treurnis!

Helaas moeten we door, er was maar voor twee nachtjes plek en we moeten simpelweg langzaam aan weer verder richting huis. Eigenlijk zoeken we nog een leuke stop in een mooi park. Een soort van laatste toffe wandeling kunnen maken. Maar dat valt tegen. Uiteindelijk belanden we op een camping met vooral veel vaste bewoners. Het is er warm! En uitgestorven. Op een enkele camper en caravan na dan, verder alleen maar vaste bewoners. En verwacht niet dat je hier tussen één en drie geholpen wordt, dan is er mittagruhe.  Vijf over drie, op zijn vroegst. Ergens van achter uit het veld wordt een mannetje opgetrommeld die ons met een golfkarretje naar een onmogelijk schuine plek begeleid. Terwijl er ruimte zat is. Bijzonder!

Uiteindelijk staan we ergens onder twee bomen en het geheel doet vooral erg treurig aan. Zo zonde! Alleen de receptie, het binnenzwembad en de nieuwe speeltuin zien er goed uit maar daar staan we ver vandaan. Er zijn wel wat kindjes, de kleinkinderen van de vaste “opa en oma bewoners”. En er zijn veel skelters die je voor een euro kunt huren. Uiteraard scheurt Fynn die middag met z’n skelter over het park. Hij hoeft niet uit te kijken, er is toch verder niemand.

Om toch nog even de benen te strekken in de op zich wel mooie, heuvelachtige omgeving, maken we na het avondeten nog een korte wandeling. Op zoek naar de hertjes. Die zien we helaas niet, wel struiken met frambozen. We plukken ons toetje zo van de struiken. Ook Robyn gilt vanuit de rugdrager dat ze er nog eentje wil. En we komen langs een uitkijktoren waar Fynn en ik in klimmen. Wiebel de wiebel, maar geen hertje te zien. Deze camping is niet echt wat we bij de laatste dagen in gedachten hebben, dus we blijven maar 1 nachtje. We besluiten nog twee nachten Sauerland te doen. Daar waren we vorig jaar winter nog en het is daar prachtig. Ook in de zomer verwachten wij.