Camperreis door Europa – week 13

Onze camperreis door Oostenrijk met kinderen gaat verder. We hiken, hiken en hiken. Klauteren over rotsen, die Fynn fantastisch vindt, maar ook over “saaie” paadjes waar we de trukendoos moeten opentrekken om Fynn vooruit te krijgen. Oostenrijk is een walhalla voor wandelaars! En ook Tsjechië stelt niet teleur overigens. Al blijft het iets grauws hebben zoals ik dat van de vakantie met mijn ouders nog wel kan herinneren.

Vrijdag – Loser hütte en apfelstrudel

Hier in Oostenrijk hebben ze het begrepen. We willen een heel eind omhoog rijden vandaag, maar halverwege de weg met haarspeldbochten staat al een kassahokje met een slagboom. Even dokken, 16 euro. Maar dan rij je wel op de Loser Panoramastrasse. Duur ritje zo. Andere opties zijn er alleen niet, zelfs wanneer je met de fiets verder omhoog wil moet je betalen. En dat is afzien hoor, we passeren een paar wielrenners. Respect!

Eenmaal echt boven is het uitzicht alweer fantastisch! We parkeren op de megaparkeerplek en wachten even tot Robyn ontwaakt is. Ons beginpunt vandaag: de Loser Hütte, op 1498 meter hoogte. Daar start onze wandeling. Op de markering is niks aan te merken, die is hier steeds top. We wandelen om een bergmeertje heen en klimmen dan even flink omhoog. Fynn z’n talent: recht omhoog, klauteren, over de rotsen. Via het Loservenster, een groot raam in de rotsen, door naar de Loser waar een groot kruis boven op de berg het hoogste punt markeert. Bijna vijf kilometer lopen we, met 500 hoogte meters.

De Alpenkoeien loeien ons tegemoet als we bijna weer terug bij de camper zijn. Op de parkeerplaats ruiken we pannenkoeken van het restaurant. We worden het terras opgezogen. Er komt nog even een heel lokaal buitje naar beneden, maar al snel is het weer droog en heerlijk zonnig. Speeltuin naast het restaurant, klaar. En wat hoort er bij Oostenrijk? Juist Apfelstrudel. Jammie!

We kunnen voldaan terug naar de camping. Maar niet voordat we gestopt zijn in het dorp. Fynn en ik moeten namelijk in het geheim nog een taart kopen. En Henk is even pinnen, de camping moet handje contantje betaald worden. Henk heeft vast niet in de gaten dat we een cake en slagroom naar binnen smokkelen. 😉

Vanaf ons plekje op de camping hebben we net zicht op de berg waar we bovenop gestaan hebben. Dat zit toch lekker. Fynn is alweer gevlogen, want die heeft weer vriendjes. En Robyn keuvelt wat rond de camper en maakt een “praatje” met alle buren. En dan op tijd naar bed, morgen is het feest!

Zaterdag – Party time!

We blijven bewust nog een dag hangen, dan hoeven we niet te rijden op Henk z’n verjaardag. Dit is namelijk geen verkeerde plek om jarig te zijn. En onze kuitjes hebben rust nodig. We maken een (voornamelijk vlakke) wandeling van acht kilometer om het meer heen, zwemspullen mee en onderweg lekker zwemmen. Dat is het plan vandaag. Maar eerst zingen en het taartje eten dat we naar binnen hebben gesmokkeld natuurlijk. Het wordt zowaar gewoon nog heet ook vandaag. Hier en daar kunnen we het meer in, maar er zijn ook veel mooie plekken die helaas privéterrein zijn en waar je niet bij het water kunt komen.

Bij het eerste de beste echte strandje duiken we het water in. Even afkoelen. We kunnen nog net een plekje in de schaduw bemachtigen op dit drukke plekje. Halverwege de middag lopen we weer verder en als we over de helft zijn zoeken we een restaurant voor een late lunch of vroeg diner, net hoe je het noemen wil. Henk wil nu eindelijk eens een echte Wiener schnitzel. Bij een leuk restaurant met mooi uitzicht belanden we middenin een bruiloft. Stoeltjes op het gras, zon, fantastisch uitzicht. Je zou bijna trouwen… 😉 Maar helaas geen schnitzels.

En ook de vegetarische lunch valt niet mee. Ze lijken het niet te kennen. Ik moet het doen met een salade met iets te veel balsamico azijn, Henk kiest iets lokaals met zuurkool. En Fynn? Pannenkoek met ijs. Hij eet het ijs eraf en laat de pannenkoek staan. Robyn slaapt inmiddels in de rugdrager en mist het hele feest.

Het laatste stuk van de wandeling valt nog tegen, het is stiekem nog best een stuk en dat heerlijke koude biertje hakt erin. We zijn er duf van. Gelukkig kunnen we nog even het water in. Zelfs ik duik erin. Nou, wie me een beetje kent weet dat ik niet zo van het zwemmen ben. Fynn weet het ook maar al te goed: “mama houdt niet van water.” Maar nu is het heerlijk. Afkoelen, flesje water vullen onder het stroompje water uit de bergen en dan bikkelen we ons door de laatste meters. De camping is in zicht! ’S avonds nemen we nog een afzakkertje op Henk z’n 42e! Hij heeft bij de campingeigenaar een paar glaasjes geregeld en heeft nog een koude schnapps uit de Balkan in de koelkast staan. Proost!

Zondag – Saai slenterpad naar uitkijktoren

We blijven hangen, het is hier erg relaxed. Er zijn maar een paar plekken geweest deze reis waar we vier nachten bleven. Dit is er eentje van. De faciliteiten zijn er, Fynn heeft vriendjes, het uitzicht is top en de wifi goed. En ook Robyn heeft een vriendinnetje. Een Tsjechische dreumes staat naast ons met de tent en komt af en toe even buurten. We hebben haar wel helaas de hele nacht horen huilen, heel sneu. Ze blijkt ziek en haar ouders besluiten de volgende ochtend dan ook alles in te pakken en te vertrekken. We snappen het 😉

Wij hebben geen zin om met de camper op pad te gaan, dus zoeken we een wandeling die vanaf de camping kan. Even buiten het dorp is nog een waterval en een oude ruïne met uitkijktoren, te combineren in één wandeling. Zo’n 3,5 kilometer heen en datzelfde aantal terug. Het is een wat saaie weg, ondanks een riviertje en wat bruggetjes. Fynn loopt, of eigenlijk slentert, klagend naar boven. Vooral bij dat ene vieze klimmetje die we niet verwachten moet je ‘m horen. Puf, puf, kreun, steun.

Eenmaal boven is hij het snel vergeten. De waterval komen we onderweg al tegen en stelt, verwend als we zijn, niet zoveel voor. Het uitzichtpunt is wel weer schitterend. Op de uitkijktoren kun je leuk verstoppertje en tikkertje spelen met je zusje. Die loopt al weken aan één vinger, maar weigert los te lopen. En dus “rennen” we samen rondjes. En als je zusje dan net niet over het randje kan heen kijken, dan til je d’r als grote broer toch gewoon even op?

We moeten ook nog terug. Een beetje naïef misschien, maar we willen op de terugweg even wat boodschappen doen of lunchen in het dorp. Zondag in Oostenrijk. Alles is dicht. Echt alles. We moeten het doen met wat restjes in de camper. Fynn is blij als we redelijk op tijd weer terug op de camping zijn, dan kan ie nog even lekker met al z’n vriendjes en vriendinnetjes spelen. Morgen gaan we echt verder.

Maandag – Bye bye Oostenrijk, welcome Tsjechië

We rijden Tsjechië in. Mijn ervaring met Tsjechië gaat terug naar een vakantie die ik als kind maakte, samen met m’n ouders. Een vreselijke vakantie: regen regen regen, vieze camping en ingebroken in de vouwwagen toen we lagen te slapen. We gingen het jaar erop weer met gierende banden naar Zuid Frankrijk. Maar het is er vast mooier als in die herinnering van mij. Ik geef het een tweede kans. Treurig ziet het er wel nog steeds uit. Ondanks dat de zon schijnt is het grauw en grijs.

We hebben een tip gekregen over Cesky Krumlov. Bedankt Bas! Dit stadje ligt in een lus van de rivier Moldau en is bekend vanwege een groot kasteel en de oude binnenstad. En daarom staat het stadje op de UNESCO werelderfgoedlijst. Op de foto’s ziet het er sfeervoller uit dan mijn beeld van Tsjechië. Er zit een camping in de buurt, aan dezelfde Moldau rivier. De camping heet ‘Paradijs’, dat belooft veel goeds en we laten ons verrassen!

Helaas is er geen campingplek meer met stroom, wel nog op het naastgelegen veld. Het is een mooie plek aan het riviertje waar om de haverklap kano’s, luchtbedden, bootjes etc. voorbij drijven. Je kan de hele rivier afdrijven, tot in het centrum van Cesky Krumlov, zo’n zeven kilometer verderop. Dat is een populaire activiteit blijkbaar. In de buurt staat ook een hele coole camper, een voormalige brandweerauto die is omgebouwd tot camper. De slangen liggen nog op het dak. Henk en Fynn gaan ‘m eens van dichtbij bekijken, want er zit ook een Nederlands kenteken op. Jongensdroom dit hoor!

Maar goed, we hebben geen stroom dus we zetten de koelkast voor de verandering eens op gas. Dat moet toch kunnen. Die avond vallen we in slaap met de akoestische klanken van jaren 70 en 80 muziek. De buurman staat bij een kampvuur liedjes te zingen. “Country roads, take me home”. Het klinkt niet eens zo heel gek. Midden in de nacht worden we wakker van getik. De ontsteker van de koelkast blijft tikken. Dat kan maar een ding beteken: Gas op. Zal je net zien. Dat gas gaat dus een stuk sneller dan wanneer je alleen kookt op gas. Actie voor morgen: Op zoek naar nieuw gas.

Overnachting: Camping Paradijs in Cesky Krumlov (2 nachten)

Dinsdag – Kastelen, beren en pizza

We kunnen die ochtend om 11 uur al verhuizen naar een plek met stroom, pal aan de rivier. Fijn, dan kan de koelkast weer aan. Het ruikt er alleen wel een beetje vreemd. Heeft Robyn een poepluier? Zit Fynn scheten te laten? Nee hoor, er komt een rioolbuis uit in de rivier. Dat is fijn, zo vlak voor je idyllische plekje… Gelukkig ruik je het alleen als je er dichtbij staat, of went het?

Naast ons is inmiddels een megacaravan van een Duits gezin neergestreken. De deur opent en er komen zeven kids in de leeftijd van één tot elf uit en mama is zwanger van de 8e! Respect! Het meest bizarre van dit alles, hij heeft middags nog tijd voor een tukkie in zijn campingstoel. Hoe doen ze dat?

We hangen wat bij het riviertje ’s morgens, Fynn wil leren fietsen (ja, die is niet zo vlot) en dus ren ik ook nog 3x het pad op en neer om meneer op te vangen indien nodig. Het gaat aardig, maar deze fietsjes zijn niet van de beste kwaliteit. Ook de trampoline wordt nog even getest en we bouwen wat met de lego op het picknickkleed. Lekker hangdagje. Henk doet een poging om met de fiets naar het stadje te fietsen om eens te kijken of daar gas te scoren is, maar die komt met lege handen en een bezweet voorhoofd terug. Heuvel op heuvel af, op een fiets zonder versnellingen. Geen goed idee bij 32 graden! Dat wordt dus niet met de fiets naar het stadje vanavond, we kiezen voor de bus.

En dan de hele dag de tijd hebben om je klaar te maken voor een avond in het gezellige Cesky Krumlov, maar dan nog moeten rennen voor de bus en deze uiteraard missen. Dat is toch altijd weer knap! We moeten bijna een uur wachten, vooruit. Kunnen we mooi Robyn haar fles even maken in het bushokje. En we kijken naar de niet ophoudende stroom bootjes op de rivier.

Met de bus crossen we vervolgens in 15 minuten naar het middeleeuwse Cesky Krumlov. Het is een tip van een collega, en inderdaad: wat een gezellig stadje. Je waant je echt even in de middeleeuwen. Aan het eind van de middag gaan is zo’n slecht idee nog niet, want overdag is het bezaaid met toeristen en bloedheet. Nu zijn de bussen weg en is het gezellig druk op straat. De bootjes die bij de camping langs vaarden komen ook hier dwars door het stadje. Een gezellig gezicht!

Wat ook nog zeer middeleeuws is, is de beer die rondloopt in de droog gelegde gracht rondom het kasteel. Wat een sneu beest zeg! Het verbaast me echt dat hier nog geen actiegroep voor opgericht is. Het beest kijkt dus z’n leven lang naar vier betonnen muren, verstopt zich wat onder de brug en heeft een kleine waterplaats voor de verkoeling. Daar moet hij het mee doen. Geen vriendjes, geen gras, geen uitzicht.

Als we uitgekeken zijn scoren we een pizza bij een backpackerstentje en eten die op aan lange biertafels. Maar wel aan de rivier en lekker goedkoop in deze toeristische stad. En natuurlijk scoren we nog een ijsje, een biologisch ijsje dit keer. Onderweg naar de bus terug komen we het Duitse gezin tegen. Die komen net aan en hebben juist hun Volkswagen bus geparkeerd. Zouden die nu echt nog met zeven kinderen ergens wat moeten eten? Die van ons liggen er aardig af om acht uur, maar deze kids hebben er nog zin in. Het fascineert me echt. Om acht uur hebben we de bus terug, we sjokken van de bushalte terug naar de camping en koken water in de gezamenlijke keuken voor Robyn haar fles. Gas hebben we namelijk nog steeds niet. Welterusten!

Woensdag – Wat een nacht…

Net als je denkt dat de nachten niet erger kunnen, dan komt er zo’n nacht als deze. We hebben een dramatische nacht met Robyn gehad. Ze is niet in haar hum en de hele nacht wakker. Ze is toch niet ziek geworden van haar Tsjechische vriendinnetje op de camping in Oostenrijk? Het heeft er alle schijn van. Ze heeft een snotneus en ook haar kiezen spelen weer op. Uiteindelijk valt ze in slaap bij ons in bed. En juist dan heeft Fynn een natte broek van zijn luier. Na nog een fles om vijf uur slaapt ze uiteindelijk tot na half 9. Het is dus weer zo’n ochtend dat je je eigenlijk niet durft te vertonen bij de buren. Maar gek genoeg zegt de buurvrouw dat ze niets heeft gehoord. Dat is onmogelijk!

Weg hier! We kunnen de buurtjes dit niet nog een nacht aan doen. En we moeten op zoek naar gas, want zonder zijn we best een beetje gehandicapt. Niet koken, geen koffie. Vooral dat: geen koffie!

We besluiten dus verder te gaan, op zoek naar gas. We rijden langs een LPG servicepunt waar ze ook flessen propaan hebben. Gister was Henk op de fiets al bij deze man wezen informeren maar hij spreekt geen woord Engels, zelfs geen yes or no. We proberen het daarom gewoon nu met de camper. Opnieuw is hij diep verzonken in een boek. Er komt hier blijkbaar niemand. Wat een baan. Na flink zuchten hijst de oude man zich uit zijn kantoortje en loopt met Henk mee naar het vulstation. Het vulstuk past blijkbaar niet helemaal en dus staakt deze beste man na twee keer de poging. Er zit wel wat gas in, maar het meeste glipt er langs. Hij stopt. En dus moeten we door.

Het wordt warmer en warmer, 35 graden. Robyn nog steeds niet fit, wij zo suf als wat na deze nacht. We proberen het eerst in de grote stad Ceske Budejovice. Zelfs nadat we bij diverse plekken een poging gedaan hebben, kunnen (of willen) ze ons nergens helpen. Dan eerst maar tanken en een sterke espresso naar binnen gieten. En dan maar weer door. Via google vinden we op een forum over gasflessen vullen/ruilen in Tsjechië een adres van een camping waar je flessen kunt ruilen, ook Nederlandse flessen. De camping heeft een Nederlandse eigenaar dus wellicht daarom. Op hoop van zegen dan maar.

Het is een echte familiecamping met animatie, zwembaden en een meertje. We worden hartelijk welkom geheten. De gasfles ruilen lukt (nog) niet maar we mogen er wel vast eentje lenen die bij een lege huurtent staat. Dus we kunnen weer koken. Pannenkoeken!

Het is een christelijke camping, zo blijkt als we lekker gesetteld zijn. Met alleen maar Nederlanders. We hebben een plekje achterop de camping, naast het sanitair en een enorme circustent. Wat direct opvalt is dat veel campinggasten spontaan een praatje komen maken. We zitten natuurlijk ook lekker in de loop. En als kers op de taart kunnen we vanavond mee doen aan de Sing inn in de circustent. Het eerste uur speciaal voor  kids en daarna de volwassen. Fynn kent dat helemaal niet, maar zit enthousiast mee te swingen met de opwekkingsliederen. Leuk te zien! Oma Nijkerk kan trots zijn.

Fynn heeft vanmiddag even geslapen, toen we onderweg waren. Het wordt dus geen vroegertje vanavond. Tegen 10 uur ligt ie er pas in en dat terwijl wij wel wat extra slaap kunnen gebruiken. En ook Robyn was begin van de avond in de buggy in slaap gevallen, maar werd wakker. Ook voor haar is het, na een zetpil, over tienen als ze er in ligt. Pffff, mogen we al naar huis…? 😉

Overnachting: camping en vakantiepark Fontana in Pocatky (2 nachten)

Donderdag – Eindelijk gas!

Na deze dagen kunnen we niet anders dan een dagje niks. Fynn en Henk gaan zwemmen, Robyn rommelt wat rondom de camper en maakt een “praatje” met de buren. Vriendjes heeft Fynn ook hier zo gevonden, het stikt hier van de Nederlandse kids. Fynn ontdekt bij een vriendje verderop heel veel auto’s in de voortent. We zijn ‘m al even kwijt als blijkt dat ie daar al de hele middag aan het spelen is.  Henk fietst die middag nog even naar het dorpje voor een boodschap.

En jullie vragen je natuurlijk af of dat gas nou al eens gelukt is. Henk heeft de eigenaar van de camping opgezocht en ‘m eens even naar die tip op het forum gevraagd. Hij weet van niks, maar tovert wel een oude gastank tevoorschijn die we kunnen ruilen met onze lege fles. Ineens is het dus geregeld en hebben we weer eigen gas. Kost wat, maar dan heb je ook wat. De eigenaar heeft zo z’n adresjes hier in Tsjechië om flessen te vullen. Of het allemaal volgens de regels is, geen idee. De gasfles komt uit het stenen tijdperk dus is waarschijnlijk niet meer toegestaan. Maar who cares, wij kunnen weer koken de laatste weken. Vanavond is BBQ-avond op de camping. Wij slaan over… En dat is maar goed ook, want we krijgen die avond een flinke bui op ons dak. Morgen gaan we richting Praag.

Volgende week, onze laatste week… Het is bizar snel gegaan. We sluiten in stijl af: met een bezoek aan LEGOland, wat een leuk park zeg! En wat een gelukstreffer wat betreft de (boeren)camping.