Camperreis door Europa – week 4

De week van luieren op het picknickkleed. Van fietsen en gondels, we gaan kamperen bij Venetië. En we sluiten Italië er gelijk mee af, eind van de week zijn we alweer in Slovenië. Time flies when you are having fun! Al is het deze week niet iedere dag ‘fun‘.

Vrijdag – lui, luier, luist

Waar waren we gebleven? Oh ja, de trein door de camper en de jeux des boules ballen bij de buurman in de voortent. Verder alles onder controle! Fynn moet “eruit”. Energie kwijt en even één op één aandacht. Hij wordt natuurlijk best wel wat geremd door z’n zusje. Die slaapt nog 2x per dag, dan moet ie weer zachtjes doen, pakt ze zijn auto’s weer af in de toch al krappe camper. Dus Henk pakt de fiets, Fynn achterop en gaan. Rondje markt, wat fruit kopen, even bij het meer kijken en belaagd worden door een opdringerige zwaan. Dit had ie even nodig.

Ik vermaak me ondertussen met Robyn op het picknickkleed voor de camper. Beetje blokken bouwen, steentjes of madeliefjes uit d’r mond vissen, want die laatste zijn ook erg lekker. De buurman aan de andere kant van het pad houdt alles nauwlettend in de gaten. Terwijl het uitzicht aan de andere kant zoveel mooier is, zou je denken, met het meer zo voor zijn tent. Hij vindt het wel leuk volgens mij: een beetje leven in de brouwerij. Aan die kant van het pad is dus ook een veldje met vier plekken. Op een ervan staat dus de oplettende buurman, de andere drie plekken zijn bezet door Nederlanders. Een praatje is dan al snel gemaakt als je met een baby aan de hand niet anders doet dan rondjes stappen.

Als Fynn die middag arriveert, komt hij gelijk polshoogte nemen. De hond die wel 20x achter de bal aan in het meer springt is, naast heel spannend, wel erg leuk. En hij heeft gelijk een klik met de buurvrouw op leeftijd, ik schat haar een jaar of 75. Ze zijn met de caravan en hebben dus een voortent. Als Fynn klaar is met de hond dan rommelt ie de rest van de middag bij “oma” in de voortent. Hij blijft maar kletsen. Ook oma zie je genieten van zo’n ventje om d’r heen. En natuurlijk troggelt hij wat snoepjes af. Hij is er niet weg te slaan. “Waar slaap je dan? Waarom hebben jullie geen plantje? Wat gaan jullie eten?” Praatjes voor tien.

Voordeel van “opa en oma” voor ons is dat ze hier al 10 jaar komen en dus het gebied goed kennen. We krijgen fietstips voor morgen en mogen zelfs de fietskaarten lenen.

Zaterdag – Tijd voor actie. En ijs!

Lang leve de trein. Robyn slaapt door, maar is dus wel om 06:00 uur alweer wakker. hmm… wat hebben we dan liever? Thuis zou je nu met haar naar beneden gaan, maar hier is dat even een ander verhaal. En dus haalt Henk de buggy tevoorschijn en zo wandelt hij al om 07:00 ’s morgens naar het dorpje Iseo. De marktkramen voor het merenfestival van dit weekend worden opgebouwd. Er is al flink wat bedrijvigheid in dit kleine dorp op dit tijdstip. Terrasjes zijn ook al open dus ik vermoed dat Henk aan een espresso doppio zit. Hij heeft gelijk!

En als het dan toch vroeg dag is kun je maar beter in actie komen. “Op fietse”. Rondom het meer is het redelijk vlak, prima fietsmogelijkheden dus. Bizar zoveel wielrenners ook, typisch een zaterdag. Henk heeft overigens flink bekijks met Robyn voorop en Fynn achterop. Leuk om daar achter te fietsen: je ziet de hoofden draaien en dan wordt er wat gesmoesd. We fietsen een heel stuk langs het meer, door een aantal gezellige stadjes en natuurlijk moet er een ijsje gehaald worden.

Middenin het meer van Iseo liggen drie eilandjes. Naar de grootste, Monte Isola, kan je met de veerboot en dat eiland is autovrij. Perfect! We picknicken wat, stukje fietsen, Robyn doet d’r slaapje op het picknickkleedje in de schaduw en dan is het tijd om de boot terug te pakken. We missen de eerste boot. Buiten dat is ook het maximum aantal fietsen op de boot bereikt. Met de volgende boot kunnen we gelukkig mee. De donkere wolken dreigen, het is snikheet, maar er valt niks. Die mazzel hebben we gelukkig al een paar dagen. Niet te hard zeggen!

Fynn gaat voor het slapen nog even plassen, hij weet de weg dus gaat alleen. “gelijk terugkomen he Fynn, het is echt bedtijd”. Tot we na een minuut of tien denken: is hij nou nog niet terug? Henk gaat kijken en ja hoor, halverwege het pad staat ie bij een caravan. “Wat ben je aan het doen Fynn?” “Ik sta even te kletsen, gezellig he?” Wat een figuur. Het is ook een van de eerste campings die echt vol is, en dus zijn er meer dan genoeg buren om mee te kletsen.

Zondag – Van spoorrails naar waterweg

Ook nu is het weer vroeg ochtend voor onze kleine meid. Ja doorslapen heeft ook zo z’n nadelen. De buggy ligt in het ruim en daar kun je niet bij zonder Fynn wakker te maken. En dus mag Robyn vandaag in de rugdrager met Henk mee. Hij trakteert zichzelf opnieuw op een koffie en krijgt er een extra koekje bij voor Robyn. Omdat ze zo schattig is. Ja heel schattig ja… Nog schattiger als ze iets langer dan tot 06:00 uur zou slapen. En dan is de dag dus eigenlijk alweer begonnen. Ook Fynn is niet heel veel later wakker. “Mag ik al naar oma?” Het is 07:00, ik weet niet of oma dat helemaal waardeert.

Hij moet wachten tot hij opa en oma in de voortent ziet, nou hij staat nog net niet met z’n neus tegen het raam geplakt. Hij is eigenlijk de hele ochtend bij oma en natuurlijk krijgt hij wat snoepjes en koekjes mee voor onderweg. Zo leuk te zien hoe erg hij hiervan kan genieten. Hij wordt er oprecht blij van en ik snap dat ook wel. Even andere mensen om zich heen dan papa en mama. Alle aandacht. Eigenlijk wil ie dus ook niet weg als wij klaar zijn met inpakken. “Nou kent oma mij net en dan ga ik alweer weg!” Snik!

Het romantische Venetië wacht! Venetië is eigenlijk een van de weinige bestemmingen die we van te voren op ons lijstje hebben. De campingtip hebben we gekregen van de ouders van een klasgenootje van Fynn. Zij maakten vorig jaar precies eenzelfde reis en de door hun getipte camping is een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan Venetië. Wat krappe plekken, zoals dat op de meeste campings in Italië zo is, maar er is een klein binnenzwembad en het sanitair is hartstikke nieuw. Zo chique hebben we het nog niet gehad de laatste weken. Ruim, muziekje, het ruikt er naar sauna, de douche is warm en de straal precies goed. Zonder muntjes, drukknoppen en aflopende tellertjes. Je kunt er zolang onder als je zelf wilt. Lekker zeg!

Overnachting: Camping Venetia in (hoe kan het anders) Venetië (3 nachten)

Maandag – Romantisch Venetië

We laten de camper staan vandaag, want als je iets echt niet wilt is het met de auto of camper Venetië in. De bus stopt voor de camping en in 15 minuten staan we in deze romantische stad. We stappen uit op het Plaza da Roma en wandelen, slenteren en lopen verdwalend en al naar het San Marco plein. Die eerste straatjes met de waterwegen die horen bij Venetië vinden we eigenlijk nog het leukst. We tellen bruggen en zoeken leeuwen met vleugels, die zie je bijna overal. We kopen een kaartje voor Fynn z’n vriendinnetje, voor opa en oma Nijkerk en voor opa Bouw en dan nog op zoek naar een brievenbus natuurlijk. De ijsjes zijn jammie!

En dan zijn we op het San Marco plein, zo mega druk. Het hoogseizoen is nog niet eens begonnen. Ik moet echt m’n best doen Fynn niet kwijt te raken. En even lekker een broodje eten op een trappetje is er niet bij, je mag niet zitten op de trappen. Oom agent stuurt je er zo van af. Nee, dat eerste deel, door “onbekend” Venetië is absoluut een aanrader. Op het San Marco plein moet je vooral vroeg in de ochtend of het begin van de avond pas zijn. Zeker niet in de middag. We pakken moe maar voldaan de boot terug naar het busstation en dan moet er ’s middags nog even worden gezwommen natuurlijk.

Dinsdag – het begon zo goed…

Waar kun je beter jarig zijn dan in Venetië? Fynn kan geen geheim bewaren, hij komt me halen na het douchen. “Mama, je moet nog even buiten wachten, want papa is nu de kaart aan het schrijven.” Kaart, taart, slingers, ballonnen, prosecco en een verjaardagslied! We beginnen goed. Henk en Fynn nog even lekker zwemmen samen, Robyn slapen en ik even me-time. Een beter verjaardagskado is er eigenlijk niet.

Helaas duurt het niet heel lang. Fynn belandt in een botsing met Henk en is niet meer te bedaren. Op het moment dat ik dit type (we lopen zo’n anderhalve week achter) concluderen we dat Venetië echt een dieptepunt was wat betreft Fynn z’n dwarse buien. Hij kan als een blad aan een boom omslaan en dan ineens zo vreselijk boos worden. Bijvoorbeeld als Robyn alleen maar naar ‘m kijkt, omdat Henk een doosje weggooit dat nog als garage moest dienen of gewoon als ik eerst even een broodje wil smeren en niet gelijk zijn melk inschenk. We vragen ons hardop af waar dit vandaan komt. Heimwee?

Ik opper zelfs dat we misschien maar even een week in een Airbnb moeten gaan zitten, even iets meer ruimte, een eigen kamer. Maar ja, of dat de oplossing is? We googlen wat, maar daar schiet je natuurlijk ook niks mee op. Wel vinden we iets over hyperactieve kids (we hebben zwaar het vermoeden dat Fynn daar wat trekjes van heeft): dat ze behoefte hebben aan duidelijkheid en structuur. En dat ontbreekt natuurlijk in de camper en tijdens onze reis. Eigenlijk weten we heel goed dat hij (en wij misschien ook wel) behoefte hebben aan structuur, maar we zijn daar gewoon niet zo goed (of consequent) in. Maar nu is het echt even nodig. Een beetje onze eigen schuld dus.

Daarom maken we samen met Fynn diezelfde dag nog ‘camperrules’. Baadt het niet dan schaadt het in ieder geval ook niet. In positieve zin. Dus niet ‘wat mag niet, maar juist in ‘wat mag wel’. Lief doen, luisteren naar elkaar, leuke dingen doen, plezier maken, elkaar helpen, eigen speelgoed opruimen etc. Hij roept zelfs: “ik weet nog een goede: niet met auto’s gooien. Goeie he?” Na een half uur is Fynn zelf zo’n bui alweer vergeten, maar zelf kan je er de rest van de ochtend boos en vooral verdrietig om zijn.

Toch laten we ons niet gek maken. Het zou een leuke dag worden. We gaan om een uur of 15:00 nog een keer de stad in. Gewoon klein rondje, pizza afhalen en lekker in het park (met speeltuin) opeten. Als we maar op pad zijn is het vaak hartstikke gezellig. Het wordt donkerder en donkerder, nee we houden het niet droog. Een mega hoosbui als we net de bus terug uitstappen. Rennen naar de camper. En dan stap ik in een stukje glas dat dwars door m’n slipper prikt en Fynn maakt een glijer omdat ie mij afsnijdt. Huilen, kapotte elleboog, doorweekt, Robyn moet nog uit de rugdrager, pff wat een dag. Kunnen we hier weg alsjeblieft? We komen met z’n twee nog wel eens terug, dat beloven we elkaar.

Woensdag – Terug de natuur in

Met gierende banden! Maar waar naar toe? We kunnen nog een stukje het zuiden van Italië in en dan de boot naar Kroatië pakken of vanuit Italië gelijk Slovenië in? De veerboot blijkt behoorlijk duur en onpraktisch met een camper en dus wordt het over land naar Slovenië. Daar ben je vanuit Italië eigenlijk zo, Venetië is maar anderhalf uur van de Sloveense grens vandaan. Een prima route, de omgeving wordt steeds groener en wordt weer bergachtig. We rijden de Julische Alpen in. Van Slovenië hebben we toch een soort van hoge verwachtingen. Frankrijk en Italië kennen we een beetje, Slovenië is echt nieuw. Daar wacht het avontuur is ons idee.

Als we door het dorpje Kobarid rijden en ineens een enorm hoge brug over moeten begint ons bloed sneller te stromen. Onder ons stroomt met veel geweld de Soca rivier. Wat een rivier! Blauw, stroomversnellingen, rotspartijen. Super! De camping is direct aan deze rivier gelegen. Geen zwemriviertje, maar wel fantastisch mooi. Op de camping zelf een speeltuintje en wat diertjes: geiten, konijnen, een eend met kuikens. Maar het belangrijkste voor ons, de camping is een ideaal uitgangspunt voor activiteiten in de Soca valley. Je kan hiken, kayakken, klimmen, mountainbiken en nog veel meer outdoor activiteiten. Wij houden het waarschijnlijk bij wandelen.

Een wat verwarde oudere dame checkt ons in maar vergeet de helft terwijl ze ondertussen een stagiaire (?) probeert in te werken. Onze namen worden op een kladblokje gekrabbeld en we kunnen een plekje zoeken.

We staan boven tussen de bomen, onwijs vochtig. Je voelt het aan alles, zo lekker klam. Het sanitaire blok is er nog niet zo lang, het ziet er super uit. Een warme douche kunnen we deze dagen alleen wel vergeten. En als we ’s avonds in bed liggen komt de regen weer met bakken uit de hemel. Fijn dat die ons weer heeft ingehaald…

Overnachting: Kamp Koren, Kobarid

Donderdag – Door loopgraven naar waterval

We staan op met wolken en wat spatjes. Als het nog maar goed gaat komen vandaag! Laten we maar gewoon op pad gaan. De wandeling naar de Kozjak waterval kan gewoon vanaf de camping. Makkie! Fynn vindt het fantastisch, een heel stuk langs de blauwe Soca rivier, over de hangbrug, dan door het gangenstelsel van loopgraven uit de eerste wereldoorlog om vervolgens over plankenpaadjes (zonder hekje) langs de rotswand naar de waterval te lopen. Wat wil je nog meer? En inderdaad, ook wij zijn onder de indruk!

We besluiten om nog een stukje extra van de historical trail te doen: langs een “openlucht museum” en de begraafplaats van de soldaten. Fynn raakt er niet uitgepraat over. “Zijn dat dan ook papa’s?” en “kunnen mama’s ook soldaat zijn?” “Gingen ze dan ook wel eens in de rivier spelen?” Hij wil er alles over weten, we vertellen ‘m de kinderversie. Dat is voor nu spannend genoeg. En Robyn, die chillt lekker bij papa op z’n rug.

We treffen een backpacker halverwege de route, die al ruim een jaar liftend door Europa reist. In z’n eentje en nog lang niet uitgekeken. Tentje mee, rugzak op en gaan. Hij wijst Fynn op de wilde bosaardbeitjes die gewoon langs de weg groeien. Fynn is helemaal verbaasd dat die kleine aardbeitjes net zo smaken als “echte” aardbeien. Je begrijpt waar hij de rest van de trail zoet mee is.

Het laatste stuk van de wandeling is wat saai, of eigenlijk saaier dan het begin. We hadden dat niet meer hoeven doen en Fynn is het zat. Maar ja… Terug kun je niet. En dus vertel ik Fynn ook nog even het verhaal van Jezus en de kruisiging, dit wordt namelijk afgebeeld op de weg naar de begraafplaats van de soldaten. Over het kruis dat Jezus zelf moet dragen, over iedereen die er verdrietig om is, over de engelen die bij ‘m komen. Het maakt indruk, want Fynn komt er later in de week nog eens op terug. Daarover alleen in het volgende verslag meer. Wij houden het gelukkig droog onderweg, op wat kleine spatjes na, en trakteren onszelf nog maar eens op een ijsje. Dat kost hier dan weer niks!

Eenmaal terug op de camping is er een gezin uit Duitsland naast ons neergestreken. Met twee kids, de oudste is van Fynn z’n leeftijd en zonder echt met elkaar te kunnen praten en wat vertaalkunsten van ons zijn ze de rest van de middag zoet samen. “mam, hoe heten aardbeien ook alweer?” “Erdbeeren Fynn” “Oh ja. Kom mee, eerberen zoeken!” En weg zijn ze.

Volgende week gaan we Slovenie verder in, want hier worden we blij van. We stappen weer op de fiets, picknicken aan het meer van Bohinj en Fynn maakt nog meer vriendjes!