oktober 16, 2017
Voor vertrek denk ik vooral nog in termen als ‘ongemakkelijk’, ‘opgelaten’ en ‘niks voor mij’. Ik heb het over het reizen met een chauffeur in Sri Lanka. Drie weken lang reist de beste man met ons mee en dat voelt in het begin best een beetje decadent en ongemakkelijk. Maar, na twee dagen zijn we al helemaal aan elkaar gewend en heeft het eigenlijk vooral veel voordelen.
Meet Harold. Onze chauffeur in Sri Lanka. Hij heeft zelf twee tiener dochters en is de bescheidenheid zelve. We reizen met z’n drieën in een gewone personenauto en dat is voor hem nieuw. Het is helemaal niet zo gebruikelijk om als gast plaats te nemen op de bijrijdersstoel. Reizigers horen achterin, dus met z’n drieën zou je normaal gesproken reizen met een minibusje. Wij zijn alleen met Fynn (dan 2,5 jaar) en een minibusje zou ik echt veel te gek vinden. Bovendien scheelt reizen met een gewone auto veel geld en doordat je naast de chauffeur zit kom je ook nog eens een hoop te weten over het land. Een minibusje zou ik overigens wel gedaan hebben als Fynn ouder en groter geweest was. Heel ruim is het achterin namelijk niet.
Afijn, het duurt een dag of twee voor het vertrouwd en gewoon voelt. En dan blijkt dat het reizen met een chauffeur hier in Sri Lanka eigenlijk alleen maar voordelen heeft. Welke dat zijn?
Eigenlijk met stip op 1. Je hoeft zelf (bijna) nergens aan te denken. ‘s Middags kom je aan bij je hotel en dan spreek je even kort af wat het programma voor morgen is en hoe laat je weer verwacht wordt. Hoe ver het rijden is, welke route? Dat weet je chauffeur. Heb je zelf iets gezien waar je graag wilt stoppen, geef het aan en vaak kan dat gewoon geregeld worden. Mits het binnen de afgesproken aantal kilometers valt natuurlijk. Ideaal! Eenmaal op de volgende locatie gaan we onze eigen gang. Harold kent in iedere plaats weer genoeg familie en vrienden dus dat hij de rest van de dag alleen zit, daar hoeven we niet bang voor te zijn.
Met de auto wel eens naar Zuid Frankrijk geweest? Ik weet niet hoe dat bij jullie ging, maar bij ons is de één chauffeur en de ander zowel van het entertainmentteam (met de ‘achterbank Bingo’ en andere bezigheidstherapie) als van de catering (“iemand nog een boterham, koekje, wat te drinken?”) en ook de gids (“kijk je voor je? Let je op de weg?”) als van de schoonmaak (“Mam, ik ben een beetje misselijk”). Juist ja, dat dus. Nu Harold ons door zijn land heen rijdt hebben wij beiden de handen vrij voor onze zoon. Helemaal wanneer je meer kinderen hebt is dat heel fijn, er hoeft niemand te rijden of op de weg te letten. Behalve in de heuvels rondom Ella, want wagenziekte ligt daar op de loer. 😉
Hoe ongemakkelijk het in het begin voor ons voelt, zo gewoon is het voor hem. Dit is zijn werk. Hij kent het land dan ook door en door en weet precies hoeveel kilometer per dag behapbaar is, wat de mooie routes zijn en welke wegen het best zijn. En, ook niet geheel onbelangrijk: hij weet de supermarkt te vinden waar ze luiers verkopen, welke tempels de moeite waard zijn en hij kent de restaurants op de route en weet dus ook welke goed zijn en waar je beter niet kunt eten.
En schuift hij dan altijd bij je aan aan tafel? Dat hoeft niet, kan wel. Collega Birgit ging naar Sri Lanka met haar gezin en leerde hun chauffeur het spelletje Uno. Hele lunches gingen daar aan op. Onze chauffeur Harold dook liever de keuken in voor zijn eigen maaltijd en liet ons met z’n drieën even eten.
Je chauffeur reist vaak de gehele route met je mee, dat betekent dat je elkaar behoorlijk goed leert kennen. Zijn jullie wandelaars of juist niet? Krijg je geen genoeg van de tempels of heb je het na twee wel gezien? Is er behoefte aan veel achtergrondinformatie of vinden jullie het prima om onderweg lekker naar buiten te staren? Hij leert jullie als gezin goed inschatten en past daar zijn service op aan. Hij zal jullie bijvoorbeeld niet naar tempel nummer zoveel brengen als jullie daar niet op zitten te wachten. Wel weet hij dat je zoon gek is op olifanten. En hoe laat jullie dus moeten vertrekken om op tijd in Udawalawa National park te zijn, waar de olifantenweesjes dan hun fles krijgen.
Officieel is je chauffeur geen gids, maar zo goed als hij ons als gezin leert kennen, zo goed leren we ook hem kennen. Ik vind het reuze interessant te horen hoe het schoolsysteem hier werkt, wat “normaal” is in een gezin, hoe het in Sri Lanka was tijdens de burgeroorlog of waar Harold en zijn gezin waren tijdens de vreselijke Tsunami in 2004. Ook ging Harold met ons mee de tempels in, bijvoorbeeld bij de tempel van de Tand en de tempelruïnes bij Polonnaruwa. Een gids boeken was zo niet nodig, we hadden Harold. Hij sloeg de klim naar de top van de leeuwenrots overigens wel graag over. 😉
We troffen een Frans stel dat hun zoontje huilend (lees: krijsend) bij hun chauffeur achterliet om zelf samen te snorkelen. Dat zou mij wat ver gaan. Maar Harold hield wel een oogje in het zeil als we bovenop het uitzichtpunt stonden en wij graag even een foto wilde maken, of als wij in de safari-jeep stonden om te speuren naar olifanten en dat voor ons mannetje wat te wiebelig en dus gevaarlijk was. Of hij vermaakte ‘m nog even tijdens de lunch, zodat wij rustig ons eten konden op eten.
De wegen zijn voor iedereen. En dan bedoel ik ook echt alles en iedereen. Of je nou te voet, per fiets, brommer, te paard of in een vrachtwagen rijdt, iedereen maakt gebruik van dezelfde weg. Ik heb veel gereden met een huurauto op reis, maar ik was hier toch blij dat Harold achter het stuur zat. Zeker in de steden of op de smalle wegen waar we gerust door een bus werden ingehaald.
Als ik op reis ben wil ik graag veel weten. Over het land, over de mensen die we tegenkomen onderweg. Een grote barrière is dan vaak de taal, want helaas spreek ik geen Singalees. Gelukkig doet Harold dat wel. Hij is deze weken onze tolk. Bij een fruitkraam langs de weg, bij de theedames tussen de theestruiken en in het restaurant. Wel leuk is het natuurlijk als je zelf een paar woordjes kent. Zelf “Ayubowan!” (hallo) of “istuti” (bedankt) zeggen is wel zo leuk.
Ook toen Fynn een vreemd jeukende uitslag op z’n handen kreeg en we daarvoor een arts nodig hadden en een zalfje meekregen van de apotheek was het fijn dat Harold de taal sprak. Als het om medische zaken gaat is het toch fijn dat je weet waar je over praat en wat de arts zegt. Het was overigens iets onschuldigs.
We hebben ze zien rijden, de bussen waarbij er (als je mazzel hebt) nog een plekje in de deuropening is. Dat is leuk als je in je eentje gaat backpacken, maar niet meer wanneer je met je kinderen reist en je ook de bagage meezeult. Iedere reisdag tillen we de tassen in de kofferbak en dan gaan we op pad. Geen last van onbetrouwbare vertrektijden en we stoppen onderweg waar we dat leuk vinden.
Er zijn treintrajecten die echt wel heel mooi zijn in Sri Lanka. Een daarvan is die tussen Nuwara Eliya en Ella, waarbij het laatste uur voor Ella het mooist is. Gelukkig kun je ook wanneer je met een chauffeur reist een stuk met de trein doen. En je bagage? Die gaat lekker in de auto mee. Je vult dus alleen een dagrugzakje met de spullen die je in de trein nodig hebt en eenmaal op het aankomst station staat je chauffeur met de koffers weer op je te wachten.
Tip: Ook een erg mooi traject is die tussen Galle en Colombo. Sluit je je reis af met wat dagen strand in het zuiden, dan hoeft je chauffeur daar niet op je te wachten. Dat scheelt behoorlijk wat “wachtgeld”. Hij zet je af in bijv. Unawatuna of Galle en rijdt dan zelf naar huis. Jullie stappen na de strandafsluiter op de trein. Deze rijdt op sommige stukken maar een paar meter van de zee. Schitterend!
Andersom kan natuurlijk ook, wanneer je met strand in het zuiden wilt starten. Onderweg naar VOC stadje Galle kom je ook nog langs de bekende strandplaatsen als Bentota en Hikkaduwa.
Ik zou er zo weer voor tekenen! Wil je ook met zo’n fijne en betrouwbare chauffeur op reis? Stuur me even een berichtje. Ik run namelijk mijn eigen reisbureau en help je graag bij het plannen van je reis naar Sri Lanka.
Draadnagelweg 6,
3525BV Utrecht
Tel: 06 - 45 02 94 57
nynke@reismetkinderen.nl
KVK: 72667133
Zo mee eens! Wij hadden (wel een beetje decadent) een chauffeur én een gids haha maar dat kwam omdat de chauffeur onvoldoende Engels sprak. Ze werden onderdeel van onze familie. En hebben ons nog gebeld hoe het gaat met de kinderen toen we weer thuis waren. Hele mooie herinneringen aan ze!
Aah zo leuk hè Gaby! We zijn reizigersfamilie nummer zoveel en toch weten ze het persoonlijk te houden. 🙂