Reisverslag Amerika – wereldreis week #18

De week van schitterende blauwe luchten, afgetekend tegen rode rotsen. De week van regen op bergruggen en de week van koude nachten in het bos bij Bryce Canyon National Park. We hadden de vaart er aardig in, maar de afstanden bleven klein. We bezochten zes natuurparken en nog verveelde het niet. En Fynn? Die klauterde vrolijk mee, op zoek naar tunnels, eekhoorns en hertjes.

Maandag – Bruggen en bogen bij Arches NP

We komen bij de Grand Canyon vandaan. Van horen zeggen is dat voor velen een hoogtepunt van hun rondreis door West Amerika, dus ik ben erg benieuwd wat we van Arches National Park gaan vinden. De route ernaartoe is in ieder geval al weer schitterend. Bij de ingang van Arches National Park is het even wachten. Arches is een relatief klein park, met veel minder parkeerplekken dan bij de Grand Canyon. Zeker omdat we met de camper rijden is het soms even zoeken naar een geschikte plek, maar het gaat eigenlijk prima.

Door het hele park loopt een route met verschillende stops en wandelingen. Je kunt kiezen: makkelijk, gemiddeld of een pittige wandeling. Eigenlijk is dat bij ieder nationaal park hetzelfde. Je krijgt eenzelfde soort plattegrondje waar het allemaal op staat aangegeven. Arches NP kenmerkt zich door de vele rotsbogen in het rode gesteente, maar eigenlijk is het veel meer dan dat. We maken een aantal wandelingen, kleine stukjes hoor. Dan is het voor Fynn ook leuk, maar zeker ook vanwege de hitte.

Dat we op zoek gaan naar tunnels vindt hij wel interessant. En er dan natuurlijk in klimmen. De ‘balancing rock’ vindt ie toch ook wel heel bijzonder. “Wat doet die steen gevaarlijk”. Als hij ’s middags in slaap gevallen is rijden we langs uitzichtpunten en springen we om de beurt even uit de camper. Fynn pakt zo toch nog mooi z’n middagslaapje mee terwijl papa en mama van de omgeving genieten. En eenmaal terug op de camping hebben we dan nog even tijd voor het zwembad. Iedereen blij! We treffen m’n bloggercollega Aafje van KidsLoveTravel nog aan de rand van het zwembad. Ook zij reizen met een camper, maar dan van Denver naar Las Vegas. We kunnen mooi tips uitwisselen. Leuk om zo collega’s eens in het echt te spreken.

• 

• 

• 

Dinsdag – Kleine broertjes worden groot

Het westen van Amerika heeft heel veel parken en ze lopen bijna in elkaar over. We hoeven dus niet ver te rijden om bij Canyonlands uit te komen. Een tip van een van onze campingburen. We slapen op de camping van Dead Horse State Park en hebben de hele middag gepland voor een bezoek aan het nabijgelegen Canyonlands National park. Het is het kleine broertje van de Grand Canyon, want de Colorado rivier stroomt ook hier door de canyon en de vergezichten mogen eigenlijk niet onderdoen voor de Grand Canyon. Ook hier loopt de route dwars door het park met perfect aangegeven welke wandelingen er mogelijk zijn. Ook in dit park zien we nog een mooie rotsboog.

’s Middags begint het te waaien, het zand stuift over de camping. Voor het eerst deze reis eten we in onze camper, het is buiten niet te doen… Pas in de loop van de avond gaat de wind een beetje liggen en kunnen we nog een klein wandelingetje maken. We pakken nog net de zonsondergang mee aan de rand van de canyon. En als we naar bed willen gaan spotten we een vosje. Dat is wel echt onwijs leuk aan kamperen IN de parken. Je hebt er lang niet altijd faciliteiten, ook vanavond hebben we bijvoorbeeld alleen elektra en geen water. Maar je bent echt midden in de natuur. Herten, vosjes, eekhoorntjes. Allemaal vlakbij je camper en ’s nachts is het er muisstil en pikkedonker.

• 

• 

• 

Woensdag – Groene rivieren bij Dead Horse Point

We hebben de vaart er aardig in, maar omdat je met een camper reist voelt dat eigenlijk helemaal niet zo. Je hebt gewoon je eigen huisje bij je. En afgelopen dagen bleven de afstanden beperkt, dat scheelt ook enorm.

Vandaag verlaten we Dead Horse State Park, maar niet nadat we naar Dead Horse point gereden zijn, het eigenlijke doel van ons bezoek aan dit park. Eens zien waar dit park zijn naam aan te danken heeft. Naar dit punt in de Coloradovallei, waar de 700 meter lager gelegen groene rivier een 180-graden bocht maakt, dreven cowboys jaren geleden kuddes wilde paarden. De besten werden getemd (noem je dat zo bij paarden?) en de overigen weer vrij gelaten. Er viel er dus ook nog wel eens eentje de diepte in of kwam om van de dorst. De legende zegt dat er eens een hele kudde aan hun lot is overgelaten. Met alle gevolgen van dien dus…

We besluiten een camping te zoeken met iets meer faciliteiten. De camping van Green River heeft zowaar een zwembad en een (iets wat vervallen) speeltuintje, maar het ligt verder in the middle of nowhere. Verlaten huizen, net als je denkt een leuk cafeetje te zien: dichtgetimmerde ramen. Geen supermarkt (net nu we die wel kunnen gebruiken). Wie is er op het idee gekomen om hier een camping te beginnen? De ontvangst is er in ieder geval wel super, leuke enthousiaste dame van 60 achter de balie. Normaal geeft ze les in Florida, maar over vier jaar is ze met pensioen en ze dacht: misschien moet ik een camping kopen. Zo gezegd zo gedaan, een zomer op deze camping moet uitwijzen of dit is wat ze zoekt. Zelf had ik een andere locatie gekozen om daar achter te komen, maar ze werd er erg blij van zei ze.

Wij doen hier in ieder geval niet meer dan een duik in het zwembad nemen en maken gebruik van de wifi voor wat veldonderzoek. En ook hier weer zandstormen en dreigend onweer dus we eten veilig binnen. Het weer is erg wisselvallig de laatste dagen. Thunderstorms liggen op de loer…

• 

• 

• 

Donderdag – Hollands weer in Capitol Reef NP

We denken er net op tijd aan, nou ja eigenlijk iets te laat want we hebben al een simpel ontbijtje op, maar het ontbijt is bij de prijs inbegrepen. Bij de receptie een hele hoek ingericht met allemaal lekkere gebakjes, cakejes en verschillende koffies. Het is meer een high tea dan een ontbijt maar goed, smaken doet het zeker. Ik hoef voorlopig niet meer te eten. Ook de hond eet hier dagelijks z’n buikje rond zo is te zien. In de loop van de dag rijden we door naar Capitol Reef National Park. We pakken weer de camping in het park, zonder voorzieningen dus. Toiletten, een plek voor de afwas en een tap voor drinkwater is het enige wat deze camping heeft. Dry camping noemen ze dat hier. Meer hebben we ook niet nodig want in onze luxe camper hebben we gelukkig alle noodzakelijke voorzieningen.

Waar we een beetje bang voor waren is dat je het na een of twee parken wel gezien hebt, maar ieder landschap is weer zo anders. Capitol Reef ligt hoger, het weer is er Hollands te noemen, fris en nat. Lange broeken weer zelfs. Het regent. Zacht, hard, zacht, niet. Gauw na het eten nog even op pad voor een wandeling. Even het eten laten zakken, nou het is een behoorlijke klim nog. Fynn klautert aardig mee omhoog. Er komen in dit gebied bergleeuwen voor, een confrontatie met reizigers is er gelukkig nog nooit geweest, maar dat maakt het wel spannend. We gaan op zoek naar leeuwtjes (tjes, zoals Fynn zegt). En hertjes natuurlijk, want die lopen ook hier weer over de camping heen. We zijn mooi voor het donker “thuis” en hebben het droog gehouden.

• 

• 

• 

Vrijdag – Hoodoos hoodoos hoodoos

We hadden hier best nog een dag willen zijn, maar wat een weer. Wij komen tot de conclusie dat we mooi weer wandelaars zijn. Dus voor ons geen hike vandaag. Vaak is het ook helemaal niet mogelijk want de paden zijn dan onbegaanbaar. Goed excuus 😉 In de zomermaanden kun je hier in de fruitboomgaard overigens je eigen fruit plukken. Erg leuk! Het geeft gelijk aan dat het hier dus wel vaker regent. We pakken de camper weer in en rijden via het bezoekerscentrum met wifi (om ons verslag van vorige week te posten) door naar Bryce Canyon National Park. Een schitterende route over Utah’s Scenic Byway 12. Over bergruggen en slingerweggetjes. De route moet met droog weer nog mooier zijn, dat kan niet anders.

Ondanks het weer moeten we een aantal keer echt even stoppen om te genieten van het uitzicht. De camera maakt weer overuren. Bryce heeft voor ons nog een slaapplekje in het park, ook nu weer basic maar op loopafstand van alle mooie punten. En mooi is het zeker! Over Bryce hebben we hele goede verhalen gehoord en het is inderdaad adembenemend. Een landschap van ontelbare hoodoos, rode rotspunten keurig op een rij, en daarachter eindeloos niks. Vanaf de uitzichtpunten kijk je er overheen, morgen gaan we de afdaling maken de groene vallei in. Gelukkig hebben we de regen achter ons gelaten, het klaart ’s avonds helemaal op. We pakken gelijk nog even de sunset mee.

Zaterdag – Bibbers bij Bryce Canyon

Man, wat is het hier koud ’s nachts. Dit zijn we niet meer gewend. We slapen dan ook op ruim 2500 meter hoogte. Fynn roept me midden in de nacht. Of ik bij ‘m kom liggen, ik moet hem warm maken. Een graad of 7 denk ik, meer niet. Maar in het zonnetje dan gelijk alweer warm. Snel de camper uit ’s morgens en ontbijten aan onze picknicktafel in de zon. Nieuwsgierige eekhoorntjes komen een kijkje nemen. Alles wat Fynn knoeit is “voor de eekhoorntjes mama”. We maken vandaag een combinatie van twee trails die in het park zijn uitgezet: De Queens garden trail en de Navajo Loop trail (via Wall Street). Een stijle afdaling naar het dennenbos, tot aan de voet van de hoodoos.

We zijn niet de enige en komen behoorlijk wat andere wandelaars tegen. Dat is wel leuk, je kunt haast aan de outfits zien waar iemand vandaan komt. De chinezen met lange broek, lange mouwen, grote hoed op tegen de zon, liefst zo eentje met een lapje aan de achterkant. Amerikanen zelf in twee soorten: de survivaller, in goede wandeloutfit inclusief wandelstok. De ander alsof ze de sportschool uitkomen; strakke legging, hip sportshirt in een knalkleur en gympen. De Europeanen zijn over het algemeen vrij casual. Gewoon stevige gympen, korte broek en vooral lekker zittend katoenen shirt. Zonnebril, dat wel. En haar in een staart. Daar gaan we met z’n allen. De paden op, de lanen in…

Ik val in herhaling, maar Bryce Canyon is wel echt heel mooi. Zeker wanneer we in de ochtend nog blauwe lucht hebben. De rode rotsen en het groen van de bomen steken beide mooi tegen elkaar af. Een goede tweede plek in onze Amerika top 5. Tot nu toe, we hebben nog even te gaan. ‘s Middags begint het te regenen en dat is een goed moment voor Fynn z’n middagslaapje. Hij heeft weer behoorlijk veel stukken zelf gewandeld dus hij slaapt als een roos. In de avond trekt het weer aardig open en dat is voor ons het moment om nogmaals van de sunset te genieten. Dit beeld verveelt nooit…

• 

• 

• 

Zondag – Laatste glimp van Bryce Canyon NP

Bibbers, ook vannacht weer echt koud. We willen vandaag door naar Zion NP, maar omdat het maar een klein stukje rijden is, doen we eerst nog een deel van Bryce Canyon NP dat te voet of met de shuttle bus niet te bereiken is. Nog wat stops onderweg en een kleine wandeling voordat we net voor de bui weer in ons campertje zitten. Deze uitzichten vervelen eigenlijk nooit. Bij het visitor center doen we de hoogstnodige boodschappen en kijken we via de wireless van een Japanse bus of we nog iets gemist hebben (nee dus). En dan door, op naar Zion NP. We komen aan de oostkant het park in, op zich geen probleem ware het niet dat er een tunnel is die vóór de tijd van grote campers gebouwd is.

We moeten er 15 dollar voor betalen, maar dan wordt het verkeer aan de andere kant van de tunnel tegengehouden en kunnen we in het midden van de tunnel, dus op twee rijbanen, de andere kant bereiken. Het past allemaal net. De route is weer super! Haarspeldbochten slingeren ons de canyon in, dwars door het park. We krijgen zo al mooi een eerste indruk van wat ons de komende dagen te wachten staat. Net buiten het park vinden we een kleine supermarkt voor noodzakelijke inkopen. We hebben eigenlijk een wallmart nodig want al onze voorraden zijn bijna op maar die hebben ze ook in dit park niet.

We kiezen vandaag voor een camping met iets meer faciliteiten zodat we alles weer even kunnen opladen, een duik kunnen nemen, een wasje kunnen doen etc. Slechts het opladen lukt. Het zwembad is dicht vanwege dreigend onweer, de was komt er gewoon niet van en de wifi-verbinding is zo slecht dat je liever geen wifi hebt. Nou ja, voor die 55 (!!) dollar die we betalen is Fynn wel heel blij met het speeltuintje voor de deur en kunnen we maar liefst zes minuten p.p. douchen. Dit RV-resort is far overpriced maar goed, de ligging is wel perfect naast de ingang van het park.

• 

• 

• 

Morgenvroeg gelijk maar kijken voor een campsite in het park. Dat moet vast lukken. We hebben tot nu toe steeds geluk gehad. Maar morgen is het 4 juli is en wetende dat independence day hier groots gevierd wordt met een holiday weekend zal het erom spannen. We zullen zien!